Hér getið þið séð afleiðingar stefnu framsóknar og sjálfstæðismanna á matarkostnað ykkar.

Þegar að framsókn og sjálfstæðismenn keppast við að segja ykkur að lífsskilyrði ykkar séu sambærileg við önnur norðurlönd eru þeir í vesta falli að færa í stíllinn eða hreinlega að ljúga og treysta á að það er ekki erfitt þegar hér búa svo margir auðtrúa.

Hér á eftir er grein eftir Íslending sem dvaldi í Kaupmanahöfn fyrir nokkrum dögum. Og hann ber hér saman verð sem hann sá á matvörum þar og svo hér og munurinn er sláandi. Hann finnur út að danskur rafvirki væri um 10 tíma að vinna fyrir þessum pakka á meðan að rafvirki á Íslandi væri um 39 tíma að vinna fyrir sama pakka.  Þetta er afleiðingar af verndartollum, innflutingishöftum , skorti á samkeppni í framleiðslu og smásölu, krónunni og háum vöxtum og og fleiru sem þessir flokkar virðast berjast við að halda við hér á landi.  Þessi grein er tekin héðan

eigði mér íbúð í Kaupmannahöfn eina viku í byrjum september. Þegar ég kom þangað var póstkassinn fullur af allskonar bæklingum, m.a. frá nokkrum helstu dagvöruverslunum. Þetta varð til þess að ég skrifaði hjá mér nokkur verð tekin úr  Nettó, Aldi og Irma á algengum dagvöruvarningi. Þegar heim kom hef ég borið saman verðin á kassakvittunum  þegar ég hef verið að versla undanfarið í mínum helstu dagvöruverslunum þ.e. Krónunni og Bónus

 

Þessir útreikningar miðast við gengi dönsku krónunnar í september eða 17.233. Meðal dagvinnutímalaun rafvirkja  Dönsk laun 225Dkr = 3.877 Íkr.  Daninn er 10,06 klst að vinna fyrir pakkanum . Íslensk  daglaun eru 2.300 kr. Ísl rafvirkinn er því 39,32 klst að vinna fyrir pakkanum.

Það tekur semsagt íslenska rafvirkjann u.þ.b. fjórfalt lengri tíma að vinna fyrir dagvörunni.

Danska verðið er 45% af hinu íslenska. Ef við sleppum áfenginu og bjórnum er danska verðið 56% af hinu íslenska.  Þessi munur myndast vitanlega á stórum samkeppnismarkaði innan ESB á meðan einokunarfyrirtækin á fákeppnismarkaðnum Ísland hirða geta keyrt um álagningu og verðlag.

Svo var verið að renna í gegn nýjum búvörusamning sem mun kosta íslensk heimili tugi milljarða sem að mestu renna til þessara fákeppnisfyrirtækja, en væru mun betur komnir í vösum bænda og launamanna. Og íslenskir stjórnmálamenn setja upp furðusvip þegar almenningur fordæmir þingheim sem samþykkir svona lagað með hjásetu og fjarveru.

Við höfum undanfarið hlustað á talsmenn ríkisstjórnarinnar í spjallþáttum og fréttum þar sem þeir grípa til hástemmdra lýsingarorða um hvernig þeir eru búnir kippa upp kaupmættinum hér á landi. Í því sambandi er ástæða að halda því til haga að þegar stjórnmálamenn og aðdáendur þeirra geipa um laun og semja samanburð fyrir ræður sínar þá taka þeir aldrei inn þá staðreynd að íslendingar eru að skila að meðaltali um 10 klst. lengri vinnuviku en nágrannar okkar gera á hinum Norðurlöndunum. Þeas þeir bera gjarnan 39 klst. danska vinnuviku saman við 40 klst.dag.v.+ 9 klst. yfirvinnu. Meðalheildarlaun ísl. rafvirkja verða í þannig gjafapappír einungis um 10% lægri en meðaldaglaun Dana

Þessu til viðbótar eigum við eftir að tala um vaxtamuninn. Nú ef við höldum áfram að horfa á ESB landið Danmörk þá eru vextir á langtímalánum að jafnaði um helmingi lægri en hér á landi. Þú greiðir upp eitt hús í Danmörk á 20 árum. En Íslandi greiðir þú upp húsnæðislánin þín á 40 árum og þá ertu búinn að borga fyrir tvö og hálft hús úi samanburði við Danina. Semsagt eitt og hálft hús renna út um glugga vaxtamunarins sem skapast af örgjaldmiðlunum sem stjórnarflokkarnir og bakhjarlar þeirra verja með kjafti og klóm.

Þessu til viðbótar getum við svo rætt um lífeyriskerfið, örorkubótakerfið, heilbrigðiskerfið, leikskólakerfið, grunnskólakerfið, framhaldsskólakerfið og háskólana. Í ESB landinu Danmörk þekkjast nefnilega ekki hinir ofboðslegu jaðarskattar sem íslenskir stjórnmálamenn hafa með ísmeygilegum leyndarhætti hætti komið smá saman yfir íslenska launamenn,

Ofantalið samsvarar um 25% aukaskatti á íslenskar fjölskyldur umfram þær dönsku.

 

Athugasemdir

[Benedikt V. Warén, 19.9.2016 kl. 00:18]

Afhverju fylgir ekki með, hvað flutningskostnaður mundi hækka verðið til íslenskra neytendenda, ef þetta væri flutt inn.

Hvernig losnum við frá þessum gráðugu kaupmönnum á Íslandi?

Hvernig mundi þessi stóru samlegðarmarkaður virka á Íslandi?

Er ekki rétt að láta það fylgja með einnig, að innihald hormónalyfja í kjöti, er talsvert hærra í Danmörku en á Íslandi?

Íslensku matvælin eru mun vistvænni og heilnæmari.

Trúir þú í einlægni, að vöruverð mundi lækka?

Sagan hér sýnir þvert á móti, að kaupmenn maka krókinn og seint og illa sést það, á kassastrimlinum frá þeim, þegar skattar og innflutningsgjöld lækka.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 19.9.2016 kl. 10:54]

Aðalskýringin á miklu verri lífskjörum á Íslandi en á öðrum norðurlöndum er krónan.

Miklu hærri vextir hér hafa ekki bara áhrif á húsnæðiskostnað. Rekstrarkostnaður fyrirtækja verður miklu hærri vegna hærri vaxta. Hann fer beint út í verðlagið.

Sveiflur á gengi krónunnar eru almenningi einnig gífurlega dýrar. Auðmenn skófla til sín íbúðum á lágmarksverði þegar illa árar og stór hluti almennings situr eftir með sárt ennið.

Nú er svo komið að vegna hrunsins er stór hluti íbúða sem áður voru i eigu almennings eign auðmanna í eignarhaldsfélögum. Með evru hefði þetta ekki getað gerst. 

Með áframhaldi á setu sömu flokka í ríkisstjórn munu hinir ríku verða enn ríkari og almenningur sífellt verr settur.

[Egill Vondi (IP-tala skráð) 19.9.2016 kl. 16:43]

Með evru hefðum við verið með of hátt gengi. Það er einungis vegna falls gjaldmiðilsins að við gátum farið að fá tekjur af erlendum viðskiptum, of þar með erlendann gjaldeyri inn í landið. Þetta var forsenda þess að við gátum skriðið upp úr hruninu á annað borð: þegar það þarf að fá útflutningstekjur er of hár gjaldmiðill ókostur. 

Hitt er þó alveg rétt að vextir hér eru allt of háir, og er það algerlega að óþörfu. Það kemur niður á neysluverði, og skýrir að hluta ástandið.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 19.9.2016 kl. 19:02]

Með evru hefði ekki orðið neitt hrun, aðeins alvarlegur samdráttur eins og í nágrannaríkjunum.

Það er td ljóst að skuldir hefðu ekki hækkað og þess vegna engin skuldakreppa orðið amk ekki neitt í líkingu við það sem krónan leiddi til eftir að hafa fallið um helming.

Þess vegna hefði verið í góðu lagi að gengi gjaldmiðilsins hefði lítið breyst í hruninu enda er það merki um mjög svo eftirsóttan stöðugleika.