Finnst þessi maður fyndinn!

http://gustafskulason.blog.is/blog/gustafskulason/

Hann heldur úti ógurlegum hræðsluáróðri og skítkasti frá Svíþjóð um ESB og svo einstaklinga hér á landi. Þeir eru fleiri bloggarar sem kjósa jú að búa í ESB en berjast þaðan fyrir því sem gerist á Íslandi. Þeir lýsa t.d. Svíþjóð eins og þar sé ekki þorandi að fara út úr húsi án þess að vera í lögreglufylgd en samt kjósa þeir að búa þar. 

En þessi er einna verstur í sinni baráttu og hræðsluáróði.

Sé að það væri ágætur kostur fyrir svona sæmilega eðlilega umræðu á Íslandi að flytja þessa öfgamenn og skítadreifara bara alla til Sviþjóð og loka svo á Internetsambandi við Svíþjóð.  Við höfum ekkert að gera við svona rök og umræðu.

Guðni kjörinn forseti Íslands

Norðmenn vara Breta við að ganga úr ESB !

Norski forsætisráðherran vara Breta við að þeir verði í sömu ömurlegu aðstöðu eins og Noregur ef þeir ganga úr ESB.

Af eyjan.is

Erna Solberg, forsætisráðherra Noregs, segir að Bretum muni ekki líka að standa utan við ESB ef þeir kjósa að yfirgefa Evrópusambandið. Hún segir að reynsla Norðmanna af EES-samningnum sé að Norðmenn standi áhrifalausir utan við ESB og neyðist til að samþykkja löggjöf sambandsins. Það sé því ekki vænlegur kostur fyrir Breta að standa utan ESB og ætla að njóta sömu stöðu og Noregur og önnur EES-ríki gera. Hún segir að Noregur sé eiginlega eins og þrýstihópur sem reyni að hafa áhrif eftir óbeinum leiðum í Brussel.

Norðmenn hafa, eins og Íslendingar, aðgang að nær öllum innri markaði ESB í gegnum ESB-samninginn. Á móti kemur að EES-ríkin verða að taka upp stóran hluta af löggjöf ESB án þess að hafa nokkur áhrif á stefnumótun eða samþykkt laganna. Einnig greiða EES-ríkin til ESB.

ESB hefur haft áhrif á ýmislegt í Noregi án þess að Norðmenn hafi haft nokkuð um það að segja, má þar nefna heilsufarsviðvaranir á sígarettupökkum og að Pólverjar eru orðnir stærsti minnihlutahópurinn í landinu. í umfjöllun Politico kemur fram að þetta hafi þó ekki orðið til þess að mikill áhugi sé að þriðju þjóðaratkvæðagreiðslunni um aðild að ESB en aðeins 18 prósent Norðmanna styðja hugmyndir um þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í samtali við Politico sagði Erna Solberg að Norðmenn hafi lítinn áhuga á aðild að ESB eins og stendur því ESB glími við mörg vandamál og sé ekki mjög aðlaðandi kostur nú um stundir.

Í Bretlandi telja sumir að samband Noregs við ESB geti orðið fyrirmynd að framtíðarsambandi Bretlands við ESB en Norðmenn sjá margt neikvætt við samband á þeim grunni. Lítil sem engin áhrif í Brussel, taka ekki þátt í stefnumótun um varnarmál, verða að taka upp löggjöf ESB til að hafa aðgang að mörkuðum sambandsins.

Slíkt samband verður erfitt fyrir Bretland því þá mun Brussel ráða án þess að Bretar geti tekið þátt í ákvörðunarferlinu.

Norskir embættismenn sækja oft fundi sérfræðingahópa þar sem hugmyndir framkvæmdastjórnar ESB eru ræddar og útfærðar. Norskum ráðherrum er einnig stundum boðið til funda hjá ESB en það er aðeins þegar hagsmunir tengjast, eins og til dæmis í orkumálum. En Norðmenn hafa engan atkvæðarétt í öllu þessu ferli. (frétt af eyjan.is)

Solberg sagði að þessi staða Noregs neyði Noreg til að hegða sér eins og þrýstihópur í Brussel.

 

Verði að huga að framtíð ESB

Smá fróðleikur um Icesave

Friðrik Jónsson á eyjan.is birtir þetta blogg í kvöld 16.júní og setur Icesave í rétt ljós fyrir þá sem vilja reyna að skilja það.

Icesave: Rétt að semja og sluppum með skrekkinn

Það er sannarlega athyglisvert að lesa endurskoðað svar Vísindavefsins um hugsanlegan kostnað vegna Icesave. Kostnaðurinn vegna Svavarssamningana kominn niður í mest 140 milljarða, en líkast til frekar 90 milljarðar vegna Ragnars Hall ákvæðisins svokallaða. En jafnvel minna en það. Bucheit-samningurinn hefði kostað í heildina um 66 milljarða, en þar af hefðu 20 milljarðar verið greiddir úr Tryggingasjóði innistæðueigenda (sem var jú greidd út hvort eð er) og mest 46,5 milljarðar fallið á ríkið.

Það sem gleymist hins vegar alltaf í umræðunni um Icesave er hvers vegna verið var að reyna að semja? Jú, einfaldlega til að takmarka áhættu. Hver var áhættan? Hún sneri annars vegar að ríkisábyrgð strax á lágmarkstryggingu, sem hefði þýtt að íslenska ríkið hefði þurft að fjármagna greiðslu lágmarkstryggingar strax 2009 (670 milljarða í erlendum gjaldeyri) á þáverandi lánakjörum á markaði (sem voru í reynd vonlaus – Ísland hefði aldrei getað annað en treyst á lán frá ríkissjóðum Hollands og Bretlands og IMF). Hins vegar sneri áhættan að „mismunun á grundvelli þjóðernis“ og var það í raun mun hættulegra mál en ríkisábyrgðin ein og sér – og það sem velflestir lagasérfræðingar voru hræddastir við.

Ef Icesave-dómurinn hefði fallið þannig að aðferðafræði íslenskra stjórnvalda við 100% innistæðutryggingu innlendra lögaðila hefði falið í sér mismunun á grunvelli þjóðernis voru tæpir 1350 milljarðar í erlendum gjaldeyri í húfi (plús vextir, vaxtavextir og veruleg gengisáhætta). Hugsanlegur heildarreikningur upp á 1700 til 2000 milljarða hefði allur fallið á ríkissjóð. Ríkissjóður hefði hugsanlega getað endurheimt vænan hluta þess engu að síður úr þrotabúi Landsbankans, en áhættan sem hér var staðið frammi fyrir var augljóslega gígantísk. Þess vegna m.a. reyndu menn fram í rauðan dauðan að semja.

Í ljósi þess hversu verulega var búið að takmarka áhættuna í kjölfar Bucheit-samningsins er athyglisvert að bera saman áhættuna sem staðið var frammi fyrir í þjóðaratkvæðagreiðslunum:

Icesave I, II og III: Góður dómur 0 krónur (samt einhverjir milljarðar frá TIF, plús eitthvað fleira); samningar 46, 90 eða140 milljarðar, tap fyrir dómi á mismunum á grundvelli þjóðernis 1350 milljarða fjármögnun strax, vaxtagreiðslur í ofanálag, ríkið í ábyrgð fyrir öllum pakkanum, endurheimtur einhverjar, en endanlegur beinn kostnaður ríkissins líkast til á bilinu 500 – 1000 milljarðar. Þegar Bucheit samningurinn liggur fyrir er vegna 46,5 milljarða fyrirsjáanlegs reiknings í þjóðaratkvæðagreiðslu ákveðið að taka áhættu sem hefði getað endað með 500 -1000 milljarða reikningi á ríkið!

Enn og aftur, þessi áhætta var raunveruleg, og greinilega talin veruleg – líka af þeim sem höfðu talað fyrir dómstólaleið og því að fella samninga í þjóðaratkvæðagreiðslum. Bæði núverandi Forseti Íslands og núverandi forsetaframbjóðandi Davíð Oddsson voru dagana fyrir dómsuppkvaðningu farnir að baktryggja sig fyrir slíkri niðurstöðu með því að tala fjálglega um að Ísland yrði ekkert endilega bundið af niðurstöðu dómsins ef hann yrði óhagstæður. Aldrei heyrðist slíkur málflutningur frá Bretum og Hollendingum, að þeir myndu ekki virða niðurstöðu dómsins, þó þeir hefðu ekki einu sinni beina aðkomu að honum.

Sá misskilningur virðist ríkja – og hafa ríkt – að tap fyrir dómi myndi í versta falli leiða til þess að hægt væri að ganga að fyrri samningum sem vísum á ný. Það var hrein tálsýn.

Enn, sem betur fer vannst málið. Á undraverðan hátt. Með nýstárlegum dómi EFTA-dómstólsins sem m.a. sótti rök fyrir sýknu út fyrir gögn málsins. Því skal ætíð fagna. Það skiptir máli að hafa fengið fyrir alþjóðlegum dómstól þá niðurstöðu að ríki hafi verulegt svigrúm til að tryggja efnahagslega lífsbjörg sína. Tímanum sem fór í samningaviðræður var líka vel varið, því tíminn vann með Íslandi. Samúð og skilningur jókst – og það gaf m.a. líka upphaflega norska dómara EFTA-dómstólsins „svigrúm“ til að tjá sig með þeim hætti að hann varð að víkja sæti (hann vildi að Ísland bæri ábyrgð og borgaði reikninginn ef ég man rétt).

Annar kostnaður vegna tímatapsins var líkast til óumflýjanlegur – Icesave var ekki eina ástæða þess að alþjóðlegur lánamarkaður hélt að sér höndum gagnvart Íslandi lengi vel – væntanleg uppgjör þrotabúa skipti þar líka máli, svo og almenn endurreisn efnahagslífsins. Við sluppum svo sannarlega með skrekkinn.

En að reyna að semja var skynsamlegt og rökrétt. Samningaviðræður voru hvergi á skalanum „óskiljanlegar“ til „landráð“ – sama hvað sumir vilja halda fram. Sérstaklega er mikilvægt að hafa þetta í huga þegar í einhverjum hópum þjóðfélagsins hefur myndast nokkurs konar „berufsverbot“ stemning gagnvart þeim sem studdu það að samningaleið yrði farin og niðurstaða þeirra samþykkt.

Furðulegar hugmyndir sem margir hafa um fjölda flóttamanna og hælisleitenda hér á landi

Á síðstar ári voru þeir sem fengu hér hæli eftirfarandi. Athugið að þeir voru ekki þúsundir eða tugþúsundir eins og menn láta bæði hér á netinu og á Útvarpi Sögu

Þarna sést að 45 hafa fengið tímabundið dvalarleyfi vegna hættu heima fyrir og 21 viðbótar vernd og svo 16 sem fengu dalarleyfi vegna mannúðarástæðna. Og um 50 manns var boði hingað frá Sýrlandi. Þetta er rúmlega hálf farþega þota í heild sinni.

En hér tala allir eins og hér séu þúsundir og tugþúsundir sem eru hér. Svo eru kannski 2 til 300 sem bíða afgreiðslu.

Væri gott að menn töluðu um málin út frá staðreyndum en bæru ekki að lepja bullið upp eftir hvor öðrum.

 

235 sótt um vernd á Íslandi

Svona haga kristnir Bretar sér! Eigum við að banna bretum að koma til Íslands.

Sam­kvæmt upp­lýs­ing­um AFP-frétta­stof­unn­ar voru um 250 stuðnings­menn Eng­lands sem lenti sam­an við lög­regl­una í Vieux Port-hverf­inu og hentu þeir meðal ann­ars bjórdós­um og öðru laus­legu í lög­reglu­menn­ina. Var þeim svarað með tára­gasi. Nokkr­ir voru hand­tekn­ir og einn flutt­ur á spít­ala vegna minni hátt­ar meiðsla. (segir í fréttinni)

Ef við beittum rökfræði múslimahatara hér á landi þá ættum við að álykta að vegna þessara fótboltabullna væri Bretum rétt lýst sem heild og við bættum að gera allt til þess að enginn Breti flytti hingað til lands. Því annar mundu þeir kveikja í veitingastöðum og meiða fólk hér.

En hugsandi fólk veit að þetta eru undantekningar og óþjóðalíð sem notar sér íþóttaleiki til að fá úrrás fyrir ögeðslegar athafnir eins og að meiða aðra

Enskar bullur kveiktu í veitingastað

Er þetta ekki málið? Smá kærleikur, samvinna og samtal milli trúarhópa?!

Bara að minna þá sem lesa þetta og þykjast kristinir en ala svo á hatri gegn öðrum trúarbrögðum!og gegn fólki sem hefur ekkert gert þeim! Að skv. því sem ég las í Biblíunni í gamladaga þá er leið þeirra sem ala á hatri og valda öðrum meðbræðrum skaða með örðum sínum beint til helvítis! Ekki það að ég trúi þessu lengur en skv. mínum skilningi sem barn þá var Jesú byltingarforingi sem einmitt boðaði frið, kærleika og samtal milli trúarhópa. Hann hafnaði ofbeldi og útskúfun. Og lagði grunn að því að ólík trúarbrögð ættu að umbera hvor önnur. En hér láta "þeir trúuðu" eins og við séum öllum æðri og allir sem eru múslimar séu og hafi alltaf verið bara til til þess að útrýma örðum. Það er nú furðulegt ef svo væri að þeim hafi tekist jafn illa til á 1400 árum.

Eins gleyma menn að lætin sem hafa verið síðustu áratugina er kannski vegna þess að hin kristnu samfélög Vesturlanda hafa beint og óbeint komið á þessum ömurlegu aðstæðum þar sem öfgamenn hafa fengið meiri völd en þeir ættu annars. M.e. öfga gyðingar í Ísrael sem hafa miskunarlaust fengið að leggja undir sig landsvæði sem Palestínumönnum var ætlað. Og svo öfga múslimar sem nota það ástand m.a. til að réttlæta óhæfuverk sín.

 

Múslimar með aðstöðu hjá Fríkirkjunni

Væntanlegt forsetakjör! Kjósið eitthvað annað en Davíð! Takk fyrir

Svona bara til að segja það. Þá held ég að flestir viðurkenni að Davíð sem jú forsætisráðherra hér frá 1991 til 2004 og síðan utanríkisráðherra fram til þess að hann skipaði sig Seðlabankasjóra hvað 2006 er arkitektin að því ástandi hér sem varð á þessum tíma þar sem að bankarnir voru nær alfarið einkavinavæddir og fengu algjört frjálsræði til að sækja í erlent fjármagn Og svona almennt var beislunn sleppt af öllu og menn sleppu sér bara almennt. Þannig að staðan hér 2008 var að stórm hluta Davíð og vinum hans að kenna. Og áætlanir gerðu ráð fyrir að enn meira frelsi og menn talandi m.a. um að gera Ísland að aflandseyju.

En í alvöru krakkar erum við að reyna að endurvekja stöðuna sem leiddi til hruns eða ætlum við að reyna eitthvað annað. Til þess að hér verði einhverjar breytingar er náttúrulega galið að ætla að kjósa mann sem sem hefur lengist haldið um valdataumana hér samfellt. Til þess að breyta einhverju þarf nýtt fólk.

OK ef þið viljið ekki kjósa Guðna af hverju ekki Höllu! nú eða Andra Snæ. Jafnvel nokkrir aðrir valkostir af fólki sem var ekki í stjórnmálum á meðan að Ísland sökk!