Framsókn og Sjálfstæðisflokkur farin að ræða stjórnarmyndun!

Las þetta áðan:

Nú er ég búinn að fá það staðfest úr tveimur áttum að viðræður eru hafnar milli Framsóknarflokksins og  Sjálfstæðisflokksins. Þetta eru að sjálfsögðu óformlegar viðræður, “menn talast við” eru svörin.
Menn telja það mikilvægt að stóru ágreiningsmálin í efnahagsmálum verði leyst eða leiðir til lausnar ræddar. Framsóknarmaddömunni liggur á í brúðarsængina.(sjá hér)

 

 

Aðeins um kosnngalofoð Sigmundar Davíðs og co.

Hélt að ég ætti aldrei eftir að vitna í Andríki en nú eru þeir/þau einmitt að tala um sömu hluti og ég og ég hendi bara stórum hluta úr einum pistil þaðan hér  hér inn. :

Í vikunni birtist hins vegar mjög skýr blaðagrein eftir Eirík Elís Þorláksson lögfræðing. Þar segir meðal annars:

En hvaða líkur eru nú á því að samningar um efnið hafi yfir höfuð eitthvert gildi? Framsóknarmenn segjast ætla að gera þetta allt saman með „samningum“. „Hrægammarnir“ eigi hér að vísu mikið fé en það fé hafi verið tekið í gíslingu og verði ekki sleppt nema með „samningum“ um að „hrægammarnir“ taki að sér að borga kosningaloforð Framsóknarflokksins á útleiðinni. Ef „hrægammarnir“ vilji ekki semja, þá verði féð bara fast hér áfram og höftin föst í sessi. En hvaða gildi hefði slíkur „samningur“? Allir lögfræðingar þekkja svokallaða ógildingarreglu samningaréttarins, sem á fræðimáli heitir 36. grein laga 7/1936 um samningsgerð umboð og ógilda löggerninga. Þar segir að samningi megi „víkja til hliðar í heild eða hluta, eða breyta, ef það yrði talið ósanngjarnt eða andstætt góðri viðskiptavenju að bera hann fyrir sig.“ Við mat á þessu skuli líta til „efnis samnings, stöðu samningsaðilja, atvika við samningsgerðina og atvika sem síðar komu til“. Það er augljóst að samningur, sem menn skrifa undir með byssuhlaup við gagnaugað, hefur ekkert gildi fyrir dómi. Þegar annar samningsaðilinn, íslenska ríkið, hefur öll ráð hins í hendi sér með löggjafarvaldinu, og heldur eigum gagnaðilans föstum árum saman, til þess að knýja hann til samningsgerðar er augljóst ójafnræði með þeim. Hvaða gildi mun slíkur samningur hafa fyrir dómi? Þar dugir ekki að kalla gagnaðilann bara „hrægamm“ eins og gefst víst vel í kosningabaráttu. Hversu líklegt er, að þeir „samningar“ sem Framsóknarflokkurinn segist ætla að gera við ónafngreinda „hrægamma“, og borga þannig hæstu kosningaloforð Íslandssögunnar, muni hafa mikið gildi þegar þeir koma fyrir dómstóla? Varla heldur neinn að gagnaðilarnir láti ekki reyna á gildi samninganna. Sjálfir hrægammarnir.

Er ekki rétt að framsóknarmenn svari þessum atriðum og svari því einnig hvernig þeir hyggist efna kosningaloforðin, ef „hrægamma“-leiðin reynist ekki fær?

Hefur X-B eitthvert plan B?  (Tekið héðan)

 

Sigmundur Davíð fluttur til Austurlands