Björn Bjarnason opinberar sig sem langrækin, rætinn og hefnigjarnan mann!

Alveg getur mér blöskrað hvernig Björn Bjarnason getur talað um annað fólk. Í pistli sínum í dag er hann að vega að Ingibjörgu Sólrúnu. Maður les út úr þessari grein hans að hann fyrirgefur henni aldrei að  hafa tapað fyrir henni í slagnum um borginna fyrir tæpum 5 árum. Þar sem hann vonarstjarna sjálfstæðismanna tók persónulega að sér að ná borginni aftur til flokksins en misheppnaðist svo hrapalega. Í bloggi sínu segir hann m.a.

Augljóst er af viðtalinu við Ingibjörgu Sólrúnu, að málefni verða henni ekki til trafala, ef hún gengur til samninga um stjórnarmyndun eftir 12. maí. Allt, sem hún segir um einstök mál, er svo losaralegt og almennt, að þann leir er unnt að hnoða að vild.

Gaman væri að heyra hvað Björn hefði um umæli Geirs að segja ef hann væri spurður sömu spurninga. Er Björn virkilega svo tregur að hann geri sér ekki grein fyrir að flokkar hér á landi forðast að útiloka samstarf við nokkurn flokk á kosningaári? Er Björn orðinn svo týndur í völdum og valdaleikjum að hann sé búinn að gleyma því að formenn standa fyrir flokka og flokkarnir eru hópur fólks með líkar lífsskoðanir. Sem móta sér stefnu og kjósa sér síðan formann til að tala máli flokksins en ekki sjálfra sín.

Síðar í bloggi sínu segir Björn og þá varð mér nóg boðið:

Reynsla þeirra, sem störfuðu með Ingibjörgu Sólrúnu í R-listanum, var á þann veg, að þeir settu henni að lokum afarkosti, af því að þeir treystu henni ekki. Sé litið yfir feril Ingibjargar Sólrúnar og framgöngu hennar, virðist ekki auðvelt að eiga við hana samstarf, grunnt sé á sérhagsmunagæslu, sem leiði til flokkadrátta. Nýjasta dæmið er auðvitað talið um  stjórnarandstöðuflokkana sem augljósan kost í stað ríkisstjórnarinnar, en í Morgunblaðsviðtalinu segir Ingibjörg Sólrún þetta samstarf í raun ekki annað en kaffispjall - líklega minnkaði áhugi hennar eftir að Steingrímur J. krafðist þess að verða forsætisráðherra.

Þarna lýgur Dómsmálaráðherra Íslands blá kalt. Það er með ólíkindum að segja að að kona sem hélt ásamt öðrum samstarfi 4 og síðan 3 flokka gangandi í 12 ár við stjórn borgarinnar sé manneskja sem flokkarnir treystu ekki. Það er með ólíkindum að maðurinn láti þetta á blað. Hann veit vel eins og aðrir að  eftir 9 ára farsæla stjórn ákvað Ingibjörg Sólrún að taka sæti á lista Samfylkingar í Alþingiskosningum og það gat Framsókn ekki sætt sig við. Allir fulltrúar R listans sem sem hafa tjáð sig um stjórn Ingibjargar gefa henni góða umsögn og það var ekki þessvegna sem hún hætti sem borgarstjóri.

Síðan þegar hann talar um Kaffibandalagið þá hafa allir formenn stjórnarandstöðunnar sagt það sama. Þeir ætla að vinna saman í vetur og ef þeir komast í þá stöðu að fella núverandi stjórn þá ætla þeir fyrst að ræða sína á milli um stjórnarmyndun.

Björn er hér að opinbera sig sem langrækinn, rætinn mann sem aldrei getur fyrirgefið að hafa tapað fyrir Ingibjörgu í kosningum sem var í raun upphafið að endalokum vona hans um frekari frama sem stjórnmálamanns.

Athugasemdir

[Bragi Einarsson, 14.1.2007 kl. 22:43]

Grunnhygginn maður, hann Björn!

[Bjössi Ben (IP-tala skráð) 14.1.2007 kl. 23:43]

Að manneskja sem hélt saman R-listanum þessi ár sé ekki samstarfshæf? Um hvað er maðurinn að tala?

hins vegar endaði skeið Rö-listans ekki sem best...... en sýnir það ekki bara að valdaþreyta var farin að hrjá samstarfið..... líkt og við sjáum hjá Ríkisstjórn vorri?