Tvískinnungur Íslendinga!

Hef verið að lesa blogg nú síðustu mánuði þar sem við erum að kvarta og kveina yfir hvað Norðurlönd eru ómerkilega að lán okkur ekki nema að við göngum frá Icesave og segja að þær þjóðir séu að ganga á bak sinna orða. Það er að þau hafi verið búin að lofa að lán okkur en séu að svíkja það. En hvað eru menn hér á blogginu að segja um Icesave? Þ.e. við vorum búin að samþykkja að greiða Innistæður upp að 20.88ö evrur en nú eru menn að segja að við þurfum ekkert að standa við  þau loforð.

Og finnst fólk það skrítið að þessi lönd séu treg að lána okkur áður en gengið er frá Icesave? Held að nokkrir bankar þeirra séu með útibú í örðum löndum. Og erlendir bankar með útibú hjá þeim. Ef að óvissa skapast um hvort að innistæður séu tryggðar er ekki líklegt að það verði gert áhlaup á bankanan og allar innistæður teknar út?

Vilja lána óháð Icesave

Athugasemdir

[Friðrik Friðriksson, 20.3.2010 kl. 23:20]

Mikið rétt hjá þér en þetta helvítis mál (afsakið orðbragið) verður að leysast það er eitt fyrir víst.

Það fer núna sístækkandi hópur sem segja að við þurfum ekkert að standa við þau loforð að greiða þessa lágmarks innistæður og þá er voðinn vís.

EN ÞAÐ ÞARF AÐ FÁ LENDINGU Í ÞESSU MÁLI SEM FYRST!

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 00:08]

Sammála þér Friðrík. Bendi fólki á grein Einars Kárasonar á Pressunni þar sem hann segir frá samtali sínu við Hollenska ferðamenn síðasta sumar. Þar segir m.a.

   Enn verr virtist þeim þó vera við að Íslendingar vildu ekki horfast í augu við ábyrgð sína í málinu, og að jafnvel þeir flokkar og ráðamenn sem hér á landi báru ábyrgð á og studdu sparifjársöfnun íslenska bankans virtust helst ekkert vilja af málinu vita. Og jafnvel helst rétta þeim Hollendingum fingurinn sem tapað höfðu aleigu sinni í þessu rugli. Ég og við Íslendingarnir þarna í setustofunni höfðum auðvitað uppi hin sígildu rök okkar hér, að þetta hefði verið einkabanki óviðkomandi alþýðu þesssa lands, en uppskárum varla nema kulda í þjáningarbrosum hollensku hjónanna. Þau bentu strax á að bankinn hefði ekki verið meira óviðkomandi íslenska ríkinu en svo að það hafi tryggt með neyðarlögum allar innistæður Íslendinga í honum, og það alveg upp í topp, sama hve mikið menn hefðu átt þar á vöxtum. En útlenskum viðskiptavinum sama banka væri sýndur fingurinn. Þau sögðu líka að Landsbankinn hefði gert öllum sem vildu leggja inn í bankann ljóst að íslenska ríkið tryggði innistæðurnar. Það hefði verið auglýst og kynnt og með vitund og fullu samþykki íslenskra yfirvalda; ráðherra, bankaeftirlits og Seðlabanka. Það hafi verið tálbeitan sem lokkaði fólk í Hollandi til að leggja fé inn í bankann: ríkisábyrgðin.
Greinin í heild

[guben (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 00:27]

 Að  sjálfsögðu hafa margir tapað  fé þegar ICESAVE féll en enginn hefur glatað  aleigunni þar eð allir hafa fengið  innstæðuupphæðir allt að 100 000 evrum útgreiddar úr hollenzka tryggingasjóðinum. Rétt skal vera rétt!

[Fair Play (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 00:47]

Magnus............Mjog gott....

"Það hafi verið tálbeitan sem lokkaði fólk í Hollandi (og Englandi) að leggja fé inn í bankann: .......ríkisábyrgðin"

Heild sidur auglysingar i "Times", "Guardian" og fl. (September/October)...2007

"IceSave....Guaranteed by the Icelandic Government!!"

and then all the money was stolen to loan to people who wanted a bigger car...a bigger home......a better standard of living....only to end up with a bigger debt that they do not want to pay.........

Why the hell doesn't your stupid Government go after the Gangsters that used the money from IceSave to Live beyond their means, or put the money in Tax free banks in the Caymans, Tortola, etc....

How ridiculous....(F'aranlegt?)........!!!!

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 01:01]

guben (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 00:27

Það var eftir að við gerðum samning við Hollendinga. Þeir viðurkendu erfiðar aðstæður hér og gerðu okkur bara að greiða innistæðutryggingu þrátt fyrir neyðarlöginn sem tryggðu allar innistæður í Íslenskum bönkum. Sem reyndar var bætt svo við að gilti aðeins fyrir Íslendingar.  Og sorry ég tek undir með Guðmundi Andra Thorsyni þegar hann segir í grein að við neitum að borga skuldir óreiðumanna og viljum gjarnan að Breskir og Hollenskir skattgreiðendur borgi það allt. Þrátt fyrir að við gæfum út leyfi fyrir þessu Icesave og ættum skv. lögum að fylgjast með og ábyrgjast þessa starfsemi.

Sumir segja, og virðist jafnvel ríkjandi skoðun meðal landsmanna: Það má vel vera að Íslendingum hafi borið að koma á fót innlánstryggingasjóði. En það stendur hvergi berum orðum að Íslendingum hafi borið að sjá til þess að sá innlánstryggingasjóður virkaði.

Og sú klásúla – segja hinir sömu – að ríkissjóður viðkomandi lands eigi að koma til skjalanna ef innlánssjóðurinn bregst er augljóslega fráleit í því tilviki þegar efnhagskerfið hrynur í heild sinni, eins og einmitt er kveðið á um í reglugerð ESB. Og augljóslega fráleit og sérlega ósanngjörn af því að íslensku bankarnir voru alltof stórir, höfðu vaxið þjóðinni yfir höfuð án þess þó að fá að gera upp í erlendri mynt, voru einkabankar sem við horfðum að vísu á undrandi og svolítið stolt (og svolítið smeyk) en starfsemi þeirra var ekki á okkar vegum, þeirra veruleiki var ekki okkar veruleiki, og auk þess brugðust þáverandi stjórnvöld og eftirlitsaðilar, svo að þetta er þeim að kenna. Ekki okkur. Enda erum við Íslendingar fámenn og fátæk og heilbrigð og stolt (og ljóshærð) þjóð fiskimanna og bænda…

Og því ber enskum og hollenskum skattborgurum að taka okkar skell.

Greinin í heild og vel þess virði að lesa

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 01:06]

Fair Play Alveg rétt fólk er löngu búið að gleyma þessu að Icesave var auglýst með ríkisábyrgð án þess að nokkur stofnun hér á landi gerði nokkrar athugsemdir.

Held að ef að það eru penignar einhverstaðar sem hafa verið sviknir út þá náum við þeim. Skatturinn er að byrja rasíu. VIð erum búin að gera samninga við Tortola Caymans og fleir lönd þannig að við getum fundið þessa peninga. Eva Joly sagði að þetta tæki tíma og ef það væru peningar sem hefði verið stungið undan þá myndu þeir finnast.

Held því miður að þessir vitleysingar hafi eytt þessu í að kaupa fyrirtæki allt of dýrt og síðan dýrari og dýrari og það séu menn í útlöndum sem hlægi að þessum vitleysingum með mikilmennsku brjálæði sem létu plata sig til að skuldsetja sig í botn við að kaupa fyrirtæki sem gátu aldrei skilað fjárfestiningu þeirra til baka.

[Jón Flón (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 01:16]

Tja, ég kannski tala bara fyrir sjálfan mig, en ég tel að við eigum að greiða Icesave að fullu, en ekki einustu krónu í vexti. Við erum að borga innstæður, ekki lán, sama hvernig Bretar og Hollendingar sjá það. Þeir verða bara að bíða eftir því að við komum eignum í verð.

[Helga Kristjánsdóttir, 21.3.2010 kl. 02:50]

Ekki krónu elsku Magnús! Við erum búin að því,varstu ekki inni á síðu  Lofts Altice Þorsteinssonar.    Vertu hreinskilinn (sem þú ert nú venjulega),er ekki þessi þrákelkni í þér og þinna nákomnu í ríkisstjórn,hlaðin blindu,líkt og gerist í skák.Skoðaðu stöðuna með jákvæðum huga,og það rennur upp fyrir þér ljós.           Ég get svarið.að það er ekkert gaman að,vera í stöðugu karpi um þessi mál. En við í þjóðarheiðri látum ekki G.B. og Hol. skipa okkur eins og þrælum,að gangast við rugluðu regluverki þeirra. Sannur Íslendingur gerir það ekki,berstu með okkur fyrir heiðri þjóðar okkar.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 03:48]

Helga ég er búinn að segja það oft að Loftur er ekki að tala um sama hlut og Icesave. Hann er að tala um dótturfélag Landsbankans sem var stofnað í London 2001 og er bara ekkert skilt Icesave og ábyrgðir á Icesave eru hjá okkur þar sem að ólíkt annari starfsemi Landsbankans í London var Icesave rekið frá Íslandi og borgaði í okkar innistæðutrygginarsjóð. Þetta last þú væntanlega í bæklingnum sem þú fékkst sendan heim fyrir Þjóðaratkvæðagreiðsluna. Enda held ég ef fólk hugsar þetta að menn hafi nú verið búnir að kynna sér þetta mál. Bendi þér á að Loftur er ekki lögfræðingur, ekki sérfræðingur í evrópurétti, ekki sérfræðingur í einu eða neinu sem snertir þetta mál frekar en ég. Hann er skv. blogginu sínu

Loftur er með M.Sc. gráðu í bygginga- og vatnaverkfræði frá verkfræðiháskólanum í Stokhólmi (Kungliga Tekniska Högskolan). Hann stundaði framhaldsnám í verkfræði við Queen's University í Kingston, Kanada og Colorado State University í Denver, Bandaríkjunum.

Sé því enga ástæðu til að ætla að hann hafi frekar rétt fyrir sér í þessu máli en ég

[Þorgeir Gestsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 07:57]

Er það ásættanlegt að fyrirtæki auglýsi ríkisábyrgð á sinni starfsemi, og aðgerðarleysi fáeinna (félaga þeirra) við að hafna því jafngildi því að íslenska þjóðin hafi lýst yfir ríkisábyrgð?

Hvað ætli menn hafi verið að hugsa fyrir 200 árum þegar þeir ákváðu að í lýðræðisríki þar sem mannréttindi yrðu virt skyldi ríkisvaldið vera þrískipt, fólk hefði málfrelsi o.s.frv. og svo nokkrum línum neðar stendur að eina leiðin til að skuldbinda ríkissjóð væri með lagasetningu, þ.e. marga tugi ef ekki hundruð þingmanna þarf til þess að ákveða hvað þegnar landsins skulda. Þetta er augljóslega til að koma í veg fyrir að einn eða örfáir spilltir stjórmálamenn ákveði að hjálpa vinum sínum sem eru e.t.v. í kröggum með fyrirtæki - og líka bara til að minnka líkur á heimskulegum ákvörðunum sem koma munu fram sem skattlagning þegnanna.

Bendi á það að efnahagsreikningur Landsbankans var 20 sinnum stærri en Kárahnjúkavirkjun áður en innstæðureikningarnir í Bretlandi voru opnaðir. Það hefði þurft að fjalla um allar þær skuldir á Alþingi fyrir opnun reikninganna og í raun fjalla um allar stærri lánveitingar Landsbankans á Alþingi eftir það.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 21.3.2010 kl. 13:40]

Er ekki með ólíkindum að Magnús Helgi skuli halda því fram að Icesave-útibú Landsbankans hafi ekki verið með innistæðu-tryggingu ? Samt hafa bankayfirvöld í Bretlandi staðfest að svo var. Jafnfram liggur fyrir að ef Icesave hefði ekki haft fulla innistæðu-tryggingu, þá hefði Landsbankinn ekki haldið rekstrarleyfi sínu stundinni lengur. Hvers vegna greiddi FSCS út fullar tryggingar 50.000 Pund á einstakling, ef full trygging var ekki í gildi ?

 

Magnús Helgi vísar gjarnan til bæklingsins frá Lögfræðistofnun HÍ, sem sannanlega fer með rangt mál. Honum hefur oft verið bent á þetta, en samt heldur hann bara áfram að básúna vitleysuna. Raunar er öll hans orðræða útúrsnúningar, fals og rökleysa.

 

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 15:19]

Það er magnaður andskoti, að það er undantekning ef að Icesave sinnar þessi 1.8%, hreinlega ljúga ekki þegar þeir tjá sig um þetta mál, sem þeir eru löngu orðnir heimaskítsmát í.   Hrein undantekning að þeir halda ekki fram vísvitandi lygum, frekar en um vanþekkingu er um að ræða. 

Nokkrum færslum hér á undan er ég búinn að reyna að fá snillinginn Ómar Kristjánsson til að sýna mér og sanna að MoU minnismiði Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks við Hollendinga er gildur samningur eins og hann heldur fram fullum fetum, og þá hvers vegna stjórnvöld eru að reyna semja um Icesave 3?

Sem og hvers vegna var verið að eyða tíma í Icesave 1 og 2 með þjóðaratkvæðagreiðslu og málið búið að taka 1 og 1/2 ár, ef um tóman misskilning er að ræða, vegna þess að samningurinn hefur legið fyrir allan þennan tíma?

Sem og hef ég þráspurt snillinginn hvernig er þá með samningslausa Breta sem voru aldrei með í minnismiðagerðinni við Hollendinga?

Engin svör hafa borist frekar en venjulega hjá þeim sem virða engin siðferðismörk í að ganga erinda Breta og Hollendinga til að reyna að auka skaðann sem mestan sem málið hefur valdið þjóðinni.  Ennþá finnast nokkrir innan 1.8%, sem bregðast aldrei röngum málstað.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 15:25]

Lofur þú skilur ekki einusinni hvað útibúi er ef þú lætur svona´

Kíkjum fyrst á lög um innistæðurtrygginar hér á landi:

3. gr. Aðilar að sjóðnum.

Viðskiptabankar, sparisjóðir, fyrirtæki í verðbréfaþjónustu og aðrir sem nýta sér heimildirlaga til að stunda viðskipti með verðbréf í samræmi við lög um verðbréfaviðskipti, sem hafastaðfestu hér á landi, skulu eiga aðild að sjóðnum. [Hið sama gildir um útibú þessara aðila áEvrópska efnahagssvæðinu, í aðildarríkjum stofnsamnings Fríverslunarsamtaka Evrópu og íFæreyjum.]1) Þessi fyrirtæki, hér eftir nefnd aðildarfyrirtæki, bera ekki ábyrgð áskuldbindingum hans umfram lögbundin framlög til sjóðsins, sbr. ákvæði 6. og 7. gr.

Fjármálaeftirlitið skal halda sérstaka skrá um aðildarfyrirtæki.

Og í EES tilskipun 94/19 segir:

Útibú þarf ekki lengur að fá leyfi í gistiríki, því allsherjarleyfið gildir alls staðar í bandalaginu, og lögbær yfirvöldí heimaríkinu fylgjast með gjaldhæfi þess. Þetta skipulag leyfir að eitt tryggingakerfi nái yfir öll útibú lánastofnunarinnan bandalagsins. Þetta kerfi verður að vera það kerfi sem gildir fyrir hlutaðeigandi flokk lánastofnana í heimaríki viðkomandilánastofnunar, ekki síst vegna þeirra tengsla semeru á milli eftirlits með gjaldhæfi útibús og aðildar þess aðinnlánatryggingakerfi.

Þú ert að tala um lleyfi og aðilda Landsbankans vegna sjálfstæðs félag í London sem var einskonar fjárfestingarbanki.

Í fréttum á Kauphöllinni segir 2005

Landsbankinn stofnar útibú í London

20.1.2005Landsbankinn hefur sent tilkynningu til Fjármáleftirlitsins þess efnis að bankinn hafi ákveðið að stofna útibú á Englandi.

Landsbankinn tók þessa ákvörðun þar sem bein þjónusta Landsbankans á Englandi hefur stóraukist og gert er ráð fyrir að sú þróun haldi áfram. Lárus Welding, sem starfað hefur á Fyrirtækjasviði Landsbankans, verður útibússtjóri.

Þarna eru þeir að stofna dútibúi og um það gildir EES tilskipun um að þeir þurfti bara að tilkynna það til fjármálaeftirlits og það gerðu þeir enda eru EES einn markaður..

Ég get ekki séð neitt flókið við þetta. Og þú varst að fá svör þarna í Bretlandi við allt öðru máli.

.

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 15:27]

Tilskipun 2000/12/EB.

27.gr.  Gistiríki ber ábyrgð á lausafjárstöðu útibúa lánastofnana og ráðstöfunum til að framkvæma peningamálastefnu.

"Evrópuþingmaðurinn, og einn af höfundum tilskipunar innstæðutryggingakerfis ESB, Alain Lipietz, sagði í Silfri Egils í dag að Íslendingar bæru ekki ábyrgð á skuldunum vegna þess að ábyrgð gistiríkis væri miklu meiri en Bretar og Hollendingar hafa haldið fram hingað til. Meðal annars áttu fjármálaeftirlit þessara landa að hafa eftirlit með útibúunum. Því er lagaleg staða þeirra veik að mati Lipietz."

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 15:37]

En þar sem að Icesave var að stórum hluta fjárfest hér á landi og í gegnum Landsbankan á Íslandi sem og að Bretar höfðu ítrekað varað hér FME og fleiri við sem og boðið að Icesave yrði flutt í umsjón Breta þá þetta ekki við. VIð fullyrtum að allt væri í lagi og neituðm að liðka fyrir að Bretar kæmu þessu í sína umsjá.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 15:40]

Og svo má ekki gleyma aftur að borgað var af Icesave í Íslenska tyggingarsjóðinn. Sem og Bretar lögðu innistæðueigendum til bætur ofan á innistæðutryggingu okkar því hún var með því lægsta sem gerist í Evrópu. Auk þess að allar innistæður á Íslandi voru varðar og þar með allar innistæður í Landbankanum nema þessar. Það gengur ekki skv. jafnræði kröfuhafa.

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 15:50]

Umsögn um Icesave—Gunnar Tómasson

 [28. júlí 2009] Við lestur fréttar um Icesave í fyrradag sá ég link á SETTLEMENT AGREEMENT skjalið í viðhengi. Nú skilst mér að linkur hafi verið settur á skjalið í misgripum.

Skjalið er sem sé state secret! Enda full ástæða til fyrir Breta að halda því leyndu. Síðustu tvær málsgreinarnar eru eftirfarandi:

16. On 4 November 2008, FSCS made a determination under the rules of the Scheme, following which FSCS has, with the knowledge of TIF, proceeded to handle and pay claims of depositors in the “Icesave” product of the UK Branch. (SA, bls. 2)

Ákvörðun FSCS "under the rules of the Scheme" án lögformlegs samþykkis TIF samrýmist ekki MOU og jafngildir ákvörðun FSCS að axla ábyrgð gagnvart eigendum Icesave reikninga sem ella hefði komið til afgreiðslu TIF samkvæmt ákvæðum laga nr. 98/1999 og reglugerðar nr. 120/2000.

17. Ákvörðunin jafngilti stofnun ad hoc innstæðutryggingakerfis og forðaði (a) eigendum Icesave reikninga frá langri óvissu varðandi uppgjör af hálfu TIF og (b) brezkum stjórnvöldum frá gagnrýni fyrir að tefja flutning innstæðna útibús Landsbanka í brezkt dótturfélag undir vernd FSCS.

Hér er skjalið í heild sinni:

settlement_agreement.pdf (4.97MB)

Hér er umsögn mín um skjalið til Alþingismanna o.fl.

Gunnar Tómasson
27. júlí 2009
Umsögn um Icesave
SETTLEMENT AGREEMENT

Trúnaðarskjalið SETTLEMENT AGREEMENT milli Financial Services Compensation Scheme (FSCS) og Tryggingasjóðs Innstæðueigenda og Fjárfesta (TIF), sem gert var 5. júní 2009, innifelur eftirfarandi ákvæði sem kunna að útskýra þá miklu áherzlu sem brezkir (og hollenskir) aðilar leggja á skjóta samþykkt Icesave samningsins án breytinga og/eða marktækra fyrirvara.

1. TIF is a private foundation incorporated under the laws of Iceland, entrusted under such laws with the execution of the Icelandic Deposit Guarantee Scheme in accordance with the provisions of Icelandic Act No. 98/1999 on deposit guarantees and investor compensation schemes. (liður b), bls. 1)

Af þessu leiðir m.a. að allar skuldbindingar TIF gagnvart FSCS eru því aðeins bindandi að þær samrýmist ákvæðum laga no. 98/1999.

2. On or about 31 October 2006, FSCS and TIF agreed a Memorandum of Understanding (the "MOU”) setting out, inter alia, certain principles for the handling of claims for compensation from depositors with UK branches of certain Icelandic banks. Under the terms of the MOU, TIF had lead responsibility to deal with and assess and pay such depositors’ claims. (liður d), bls. 1)

Af þessu leiðir m.a. að einhliða ákvarðanir FSCS varðandi meðferð, mat og greiðslu krafna innstæðueigenda án samþykkis TIF eru alfarið teknar á ábyrgð FSCS.

3. On 6 October 2008, Landsbanki encountered severe liquidity and other financial difficulties which led it to default on its obligations to depositors and other creditors and which resulted in the "Icesave” website operated by the UK Branch ceasing to function. On 8 October 2008, the Financial Services Authority (the “FSA”) in the United Kingdom declared the UK Branch to be “in default” under the Scheme. On 27 October 2008, FME issued its opinion that Landsbanki was, on 6 October 2008, unable to make payment of the amount demanded by certain depositors and that, therefore, TIF was obligated to pay compensation in accordance with Article 9 of Icelandic Act No. 98/1999. In respect of the claims of depositors with the UK Branch, TIF became obligated to pay an amount of up to Є20,887 to each individual depositor. (liður e), bls. 1-2)

Engin ákvæði um tímasetningu greiðslna af hálfu TIF er að finna í 9. grein laga nr. 98/1999, en upphaf hennar er svohljóðandi:

Nú er aðildarfyrirtæki að áliti Fjármálaeftirlitsins ekki fært um að inna af hendi greiðslu á andvirði innstæðu, verðbréfa eða reiðufjár sem viðskiptavinur hefur krafið aðildarfyrirtæki um endurgreiðslu eða skil á í samræmi við þá skilmála er gilda. Er þá sjóðnum skylt að greiða viðskiptavini aðildarfyrirtækis andvirði innstæðu úr innstæðudeild og andvirði verðbréfa og reiðufjár í tengslum við viðskipti með verðbréf úr verðbréfadeild. Greiðsluskylda sjóðsins verður einnig virk ef bú aðildarfyrirtækis er tekið til gjaldþrotaskipta í samræmi við lög um viðskiptabanka og sparisjóði og lög um verðbréfaviðskipti.

Álit Fjármálaeftirlitsins skal liggja fyrir eigi síðar en þremur vikum eftir að það fær fyrst staðfestingu á því að hlutaðeigandi aðildarfyrirtæki hafi ekki greitt viðskiptavini sínum eða staðið skil á verðbréfum eins og því bar að gera.

Lokaákvæði 9. greinar er svohljóðandi:

Nánar skal kveða á um tilhögun greiðslna úr sjóðnum í reglugerð.

Í SETTLEMENT AGREEMENT er engin tilvísun til slíkrar reglugerðar.

4. Following the declaration of default by the FSA and the issuance of the opinion by the FME, the parties have not handled claims as anticipated by the MOU. On 4 November 2008, FSCS made a determination under the rules of the Scheme, following which FSCS has, with the knowledge of TIF, proceeded to handle and pay claims of depositors in the "Icesave” product of the UK Branch. All “Icesave” depositors of the UK Branch have received or will receive from FSCS compensation for their deposits with the UK Branch including in respect of claims which TIF was obligated to pay to each such depositor. As part of the compensation process and as a precondition to payment of compensation by FSCS, depositors transfer and assign to FSCS their related rights (the “Assigned Rights”) to claims against Landsbanki, TIF and third parties. (liður f), bls. 2)

Hér er margs að gæta.

1. Án tilvitnunar í ákvæði MOU verður ekki lagt mat á það hvort fullyrðing FSCS varðandi meint frávik frá þeim hafi við rök að styðjast.
2. Eins verður ekki heldur lagt mat á það hvort einhliða "determination” FSCS “under the rules of the Scheme” hafi verið bindandi fyrir TIF.
3. Af orðalaginu “with the knowledge of TIF” má ráða að FSCS hafi hafist handa án samþykkis TIF og því alfarið á eigin ábyrgð.
4. Einhliða túlkun FSCS á “related rights” innstæðueigenda er ekki lögformlega ákvarðandi gagnvart TIF/Landsbanka.
5. Án slíkrar ákvarðandi skilgreiningar á “related rights” verður túlkun FSCS ekki umbreytt í “Assigned Rights” gagnvart TIF/Landsbanka.

5. The parties acknowledge that FSCS has already, with TIF’s knowledge, made payments in accordance with the Scheme rules to individual depositors of the UK Branch for claims in respect of which TIF has compensation obligations under Icelandic Act No. 98/1999. Furthermore, the parties acknowledge that FSCS may continue to make such payments until the date (the “Refinancing Date”) notified by FSCS to TIF as being the date on which FSCS will cease making such payments and commence making compensation payments (on behalf of TIF) using the proceeds of Disbursements under the Loan Agreement. The aggregate of all such amounts, whether paid before or on or after the date of this agreement but provided they are made before the Refinancing Date, is referred to as the “Refinancing Amount”. The Refinancing Date shall fall not more than thirty days after the date on which the conditions precedent to Disbursements under the Loan Agreement have been satisfied and FSCS shall notify TIF in writing of the Refinancing Date not less than two Business Days in advance of the Refinancing Date. (liður 1.1, bls. 2-3)

Enn er margs að gæta.

1. Hér er aftur vísað til “TIF’s knowledge” – ekki samþykkis – varðandi aðgerðir FSCS á eigin ábyrgð í málum innstæðueigenda.
2. Hins vegar er "Refinancing Amount” skilgreind þannig að hún innifelur greiðslur FSCS á eigin ábyrgð (“paid before ... the date of this agreement”).
3. Með samþykkt á Icesave samningnum óbreyttum myndi Alþingi leysa FSCS undan lögformlegri ábyrgð á einhliða ákvörðunum sínum og gerðum.

Directive 94/19/EC

6. FSCS is the Scheme Manager of the Financial Services Compensation Scheme established under Part XV of the UK Financial Services and Markets Act 2000 (the “Scheme”). The Scheme is the deposit guarantee scheme established in the United Kingdom for the purposes of the EC Deposit Guarantee Directive (94/19/EC). (liður a) bls. 1)

Af þessu leiðir m.a. að Directive 94/19/EC er ráðandi varðandi allar aðgerðir FSCS í Icesave málinu.

Eins og nánar er rakið hér að neðan tók FSCS einhliða ákvörðun þann 4. nóvember 2008 að víkja frá því ferli sem kveðið er á um í Directive 94/19/EC í sambandi við skuldbindingar og uppgjör innstæðutryggingakerfa gistiríkis og heimaríkis í kjölfar yfirlýsingar FME 27. október 2008 um greiðsluþrot Landsbankans.

7. Whereas this Directive may not result in the Member States’ or their competent authorities’ being made liable in respect of depositors if they have ensured that one or more schemes guaranteeing deposits or credit institutions themselves and ensuring the compensation or protection of depositors under the conditions prescribed in this Directive have been introduced and officially recognized;... (Inngangsorð Directive 94/19/EC)

Af þessu leiðir m.a. að Bretlandi er heimilt að innleiða ad hoc innstæðutryggingakerfi til viðbótar kerfi sem kann að hafa verið “established in the United Kingdom for the purposes of the EC Deposit Guarantee Directive (94/14/EC)”. (sjá 6. lið hér að ofan)

8. Article 10.1-2 í Directive 94/19/EC hljóðar svo:

1. Deposit-guarantee schemes shall be in a position to pay duly verified claims by depositors in respect of unavailable deposits within three months of the date on which the competent authorities make the determination described in Article 1 (3) (i) or the judicial authority makes the ruling described in Article 1 (3) (ii).

2. In wholly exceptional circumstances and in special cases a guarantee scheme may apply to the competent authorities for an extension of the time limit. No such extension shall exceed three months. The competent authority may, at the request of the guarantee scheme, grant no more than two further extensions, neither of which shall exceed three months.

Þær greinar Directive 94/19/EC sem hér vísast til hljóða svo:

Article 1 (3) (i) og Article 1 (3) (ii):

3. ‘unavailable deposit’ shall mean a deposit that is due and payable but has not been paid by a credit institution under the legal and contractual conditions applicable thereto, where either (i) the relevant competent authorities have determined that in their view the credit institution concerned appears to be unable for the time being, for reasons which are directly related to its financial circumstances, to repay the deposit and to have no current prospect of being able to do so.

The competent authorities shall make that determination as soon as possible and at the latest 21 days after first becoming satisfied that a credit institution has failed to repay deposits which are due and payable; or (ii) a judicial authority has made a ruling for reasons which are directly related to the credit institution’s financial circumstances which has the effect of suspending depositors’ ability to make claims against it, should that occur before the aforementioned determination has been made.

Ákvörðun FSCS

9. On 8 October 2008, the Financial Supervisory Authority (the "FSA") in the United Kingdom declared the UK Branch to be "in default" under the Scheme. (SETTLEMENT AGREEMENT/SA bls. 1-2)

10. On 27 October 2008, FME issued its opinion that Landsbanki was, on 6 October 2008, unable to make payment of the amount demanded by certain depositors and that, therefore, TIF was obligated to pay compensation in accordance with Article 9 of Icelandic Act No. 98/1999. In respect of the claims of depositors with the UK Branch, TIF became obligated to pay an amount of up to Є20,887 to each individual depositor. (SA, bls. 2)

11. Þessi aðgerð FME 27. október 2008 var í samræmi við Directive 94/19/EC, Article 1 (3) (i).

12. Í 9. gr. laga nr. 98/1999 segir m.a.: Nánar skal kveða á um tilhögun greiðslna úr sjóðnum í reglugerð.

13. Hér vísast til Reglugerðar nr. 120/2000 um innstæðutryggingar og tryggingarkerfi fyrir fjárfesta. Þar er kveðið á um tilhögun greiðslna úr sjóðnum í 4. grein sem hér segir:

Viðskiptavinir aðildarfyrirtækis skulu senda sjóðnum kröfur sínar skriflega ásamt þeim gögnum sem sjóðurinn metur nauðsynleg. Sjóðurinn tekur ákvörðun, í samráði við Fjármálaeftirlitið, um lengd þess frests sem viðskiptavinir aðildarfyrirtækis hafa til að gera kröfu á sjóðinn. Fresturinn má þó ekki vera styttri en fimm mánuðir í því tilviki þegar viðskiptavinir aðildarfyrirtækis eiga kröfu á sjóðinn í tengslum við viðskipti með verðbréf en eigi lengri en tveir mánuðir þegar innstæðueigendur eiga kröfu á sjóðinn. Ákvörðun um lengd frests skal auglýst í Lögbirtingablaðinu og dagblöðum.

14. Following the declaration of default by the FSA and the issuance of the opinion by the FME, the parties have not handled claims as anticipated by the MOU [Memorandum of Understanding, dags. “on or about 31 October 2006”]. (SA, bls. 2)

15. Í SETTLEMENT AGREEMENT er vikið að umræddri MOU sem hér segir:

On or about 31 October 2006, FSCS and TIF agreed a Memorandum of Understanding (the "MOU”) setting out, inter alia, certain principles for the handling of claims for compensation from depositors with UK branches of certain Icelandic banks. Under the terms of the MOU, TIF had lead responsibility to deal with and assess and pay such depositors’ claims. (bls. 1)

"On or about 31 October 2006" lá því fyrir samþykki FSCS og TIF að TIF skyldi hafa frumkvæði að innköllun krafna og nauðsynlegra gagna innan fimm mánaða hið minnsta við undirbúning greiðslna úr sjóðnum í samræmi við 4. gr. reglugerðar nr. 120/2000.

Fullyrðingin að “the parties have not handled claims as anticipated by the MOU” fær því ekki staðist að því er varðar TIF.

16. On 4 November 2008, FSCS made a determination under the rules of the Scheme, following which FSCS has, with the knowledge of TIF, proceeded to handle and pay claims of depositors in the “Icesave” product of the UK Branch. (SA, bls. 2)

Ákvörðun FSCS "under the rules of the Scheme" án lögformlegs samþykkis TIF samrýmist ekki MOU og jafngildir ákvörðun FSCS að axla ábyrgð gagnvart eigendum Icesave reikninga sem ella hefði komið til afgreiðslu TIF samkvæmt ákvæðum laga nr. 98/1999 og reglugerðar nr. 120/2000.

17. Ákvörðunin jafngilti stofnun ad hoc innstæðutryggingakerfis og forðaði (a) eigendum Icesave reikninga frá langri óvissu varðandi uppgjör af hálfu TIF og (b) brezkum stjórnvöldum frá gagnrýni fyrir að tefja flutning innstæðna útibús Landsbanka í brezkt dótturfélag undir vernd FSCS.

http://www.vald.org/greinar/090728.html

[Loftur Altice Þorsteinsson, 21.3.2010 kl. 15:55]

Magnús Helgi, mér þykir þú duglegur við að velja þér rangar upplýsingar til að reyna að sanna falskar fullyrðingar. Ég hef margoft sýnt fram á, að hérlendis og víða erlendis hafa menn verið vankunnandi um regluverk Evrópusambandsins. Hróplegt dæmi um þetta er bæklingur Lagastofnunar HÍ, sem útbúinn var á kostnað landsmanna.

 

Ekki hef ég haldið því fram, að Icesave-útibúin hafi ekki átt aðild að TIF – tryggingasjóðnum Íslendska. Hins vegar voru þau einnig aðilar að tryggingasjóðnum FSCS í Bretlandi og DNB í Hollandi. Reglur ESB kveða skýrt á um þetta og þetta ættir þú að vera búinn að læra, því að nógu oft er búið að útskýra málið.

 

Ástæðan fyrir þessu var, að í þessum löndum var lágmarkstryggingin ekki €20.887 heldur £50.00 í Bretlandi og €100.000 í Hollandi. Hvar átti þessi trygging að fást, ef ekki hjá innistæðu-tryggingasjóðum þessara landa ? Gerðu nú heiðarlega tilraun til að nota höfuðið Magnús Helgi.

 

Í báðum tilvikum eru upphæðirnar langt umfram þær  €20.887 sem Evrópu-sambandið hafði ákveðið sem lágmarkstryggingu og Tilskipun 94/19/EB er því uppfyllt með þessum tryggingum. Þess má geta að Icesave-kröfur Bretlands og Hollands virðast vera nálægt 10% af hreinum eignum tryggingasjóðanna. Þessi útgjöld voru svo smávægileg, að ekki þurfti að hækka iðgjöld til FSCS. Þau eru líklega um helmingur þess hámarks sem leyfilegt er að innheimta.

 

Kaflinn sem þú afritar úr Tilskipun 94/19/EB er um aðildarríki ESB. Sérstakur kafli fjallar um innistæðu-tryggingar hjá útibúum banka innan ESB (Bretland og Holland), sem hafa höfuðstöðvar utan Evrópusambandsins eins og á Íslandi. Þá gildir sú regla að gisti-ríkin ber fulla ábyrgð á eftirliti með rekstri útibúanna. Önnur regla er einnig í gangi varðandi ábyrgð gisti-ríkisins og benti Alain Lipietz á hana. Þessa reglu nefnir hann »meginreglan um gistilandið«. Hann segir:

Á árunum 2001-2002 tók ég saman skýrslu um tilskipunina »Reglur um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum.« Þar kom fram skilningur sem Evrópuþingið gerði að sínum og nefnist »meginreglan um gistilandið«. Þar er nánar skilgreint að þegar um alþjóðlega fyrirtækjasamsteypu er að ræða bera yfirvöld landsins þar sem meginumsvifin (ekki móðurfélagið) er að finna, sjálfkrafa ábyrgð á eftirlitinu. Í tilfelli Icesave var það Bretland, sem gerði rétt í því að endurgreiða þeim sem höfðu lagt fé inn í bankann, en gerði rangt með því að snúast síðan gegn Íslandi.

 

Vonandi lætur Magnús Helgi nú af þrákelkni sinni og gengur til liðs við Íslendinga í þessu máli. Flestir Íslendingar eru farnir að átta sig á, að kröfur nýlenduveldanna eru án efnislegra forsendna. Þetta er ómenguð kúgun og engin fullvalda þjóð lætur undan svona blygðunarlausu ofbeldi.

 

 

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 16:11]

Ætli þessi yfirlýsing forsætisráðuneytisins 11. janúar 2010 segi ekki allt sem segja þarf um hver sannleikurinn í Icesave deilunni liggur og hver yfirburðarstaða okkar er í henni? 

Það væri afar dýrmætt að þeir tilheyra 1.8% glámskyggna gæfu sér tím og læsu og hugleiddu vel hvað þar stendur og hvað er að gerast og þeim órétti sem við erum beitt, að stórum hluta af þeim örlitla hluta Íslendinga sem virðast ekki hafa ástæðu til að ganga erinda með 98.2% þjóðarinnar, en gera allt sem þeir geta til að reyna að eyðileggja þá samstöðu sem nauðsynleg er til að okkar málstaður komist að erlendis. 

Hef oft velt því fyrir mér hvernig í ósköpum svona lítill hluti landsmanna geti verið svo háværir í umræðunni sem raun ber vitni.

"Íslensk stjórnvöld hafa á öllum stigum Icesave-málsins haldið því fram gagnvart Bretum, Hollendingum og Evrópusambandinu að um lagalega óvissu væri að ræða varðandi ábyrgð ríkissjóða við kerfishrun á lágmarkstryggingum innstæðueigenda. Jafnframt var strax í upphafi lögð áhersla á að fá úr málinu skorið fyrir viðeigandi úrskurðaraðila eða dómstól, en öllum tilraunum til þessa hefur verið hafnað af öðrum samningsaðilum en það er meginregla í þjóðarétti að ríki geta ekki leyst úr ágreiningi sín á milli fyrir dómstólum nema allir aðilar samþykki. 

 

 

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 16:37]

Loftur Icesave var útibú og þó það þyrfti að laga sig að reglum í Bretlandi þá kemur fram í tilskipuninni 94/19 að þeir þurftu ekki að sækja um leyfi fyrir því í Bretlandi enda var þetta tilkynnt fyrst FME sem gaf grænt ljós á að þessi starfsemi skildi opnuð. Það var frá upphafi greitt í Innistæðutryggingarsjóðinn hér. En hefði Landsbankinn haft fyrir því ef að hann hefði getað komist í Breska kerfið með þetta og borgað ekkert nema að um hrun væri að ræða. Sbr að þar eru skuldabréf banka í sjóðnum sem ekki virkjast nema við hrun.

Útibúið hér á landi er það sama og í London þ.e. að streymi peninga er nær óheft milli móðurfélags og útbús. Og því er ábyrgðin hjá höfðstöðvum sem eru hér á landi. Og hérlend yfirvöld gáfu leyfi og áttu að sjá um eftirlit. Bretum bar að sjá til þess að lausafjáreign og rekstur færi skv. breskum lögum. Þó að trygging breta sé hærri en okkar þá losar það okkur ekki undan ábyrgð okkar sem heimalandsbankans að greiða ábyrgð upp að 20.880 evrum.Bretar greiða svo upp í 50.þúsund evrur. Enda eru þeir ekki að deila við okkur um það. En bendi þér á að skv. því að við ábyrgðumst allar innistæður óháð upphæðum  í Landsbankanum nema þessar þá erum við að sleppa vel.

Guðmundur sorry að ég hef enga trú á Gunnari Tómassyni eftir hróp hans um þjóargjaldþrot og fleira bull síðust mánuði m.a. á útvarpi sögu.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 16:42]

Loftur við erum svo á innrimarkaði ESB og sömu tilskipanir gilda um okkur og ESB

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 17:27]

Magnús.  Gunnar Tómasson er ekki að gera hagfræðispá heldur að þýða beint úr ensku, sem er það sem hann meðal annars hefur atvinnu af.  Að sérfræðingur eins og hagfræðingur og dómþýðandi/túlkur þýði gögn sem þessi er afar mikils virði, þar sem stofnana enska er afar flókin og frábrugðin því tungumáli sem við flest erum mellufærir á.  Ef einhver er vafinn hjá þeim þá rannsaka þeir reglugerðirnar á öðrum tungumálum.  Td. hefur Loftur sýnt fram á slíkt í sínum bloggum að þýðingarmistök misvitra hefur verið um að ræða hvað Icesave umræðuna varðar.

Með fullri virðingu fyrir sennilega mikilli menntun og sérfræðikunnáttu þinni, þá vel ég treysti skilningi sérfræðinga og  fræðimanna sem fylgja skilningi og skoðun 98.2% þjóðarinnar að máli, eins og  Alain Lipietz Evrópuþingamanni sem starfaði að því að smíða reglugerðina sem um er að ræða. 

Hvað er rangt að þínu mati að því sem hann fullyrðir sem er samhljóða skoðun tuga fræðimanna, og geturðu vitnað í fræðimann/menn sem hafa tekið undir niðurstöður rannsókna þinna?

"Stjórnvöld í Bretlandi og Hollandi krefjast þess að íslenska þjóðin greiði fyrir það tjón sem innistæðueigendur í Bretlandi og Hollandi urðu fyrir þegar þeir töpuðu fé sem þeir höfðu lagt inn á bankareikninga. Að sögn Lipietz, byggist krafan ekki á reglugerð um innstæðutryggingar, heldur því að íslenska ríkið eigi að bera ábyrgð á því sem gerist á Íslandi. En þetta stenst ekki, að sögn Lipietz og gengur reyndar þvert á allar reglugerðir Evrópusambandsins um málið."

"Lipietz tók sjálfur þátt í að semja reglugerð um eftirlit með fjármálafyrirtækjum, þar sem fjallað var um ábyrgð á eftirlitinu. Lipietz segir að þegar banki hafi útibú í einhverju landi Evrópusambandsins en höfuðstöðvar utan þess, þá þurfi gistiríkið - landið þar sem útibúið er staðsett - að tryggja að nægt fé sé í tryggingasjóði innstæðna. Afar skýrt sé kveðið á um þetta í reglugerð Evrópusambandsins."

http://www.ruv.is/heim/frettir/frett/store64/item320286/

"Svarið er skýrt. Tilskipun 94/19 og „Viðauki II“ fjallar beinlínis um þetta atriði:

“Kerfi gistiríkisins hefur rétt til þess að láta útibúin greiða framlag vegna bótagreiðslna og skal í því sambandi miðað við þá tryggingu sem kerfi heimaríkisins veitir. Til að auðvelda innheimtu slíks framlags hefur kerfi gistiríkisins rétt til að líta svo á að trygging þess takmarkist ætíð við þá tryggingu sem það veitir umfram trygginguna sem heimaríkið veitir, óháð því hvort heimaríkið greiði í reynd viðbótarbætur fyrir innlánið sem er ótiltækt á yfirráðasvæði gistiríkisins.”

"Í stuttu máli getur gistiríkið boðið upp á aukatryggingu og krafist þess að útibú í gistilandinu greiði gjöld þar til viðbótar þeim gjöldum sem greidd eru í landinu þar sem bankinn er með höfuðstöðvar sínar. Bresk og hollensk yfirvöld reyndu aldrei að vinna gegn því að Icesave byði upp á himinháa vexti til sparifjáreigenda sem þar með tóku augljóslega meiri áhættu. Þessum sömu yfirvöldum bar á þeim tíma skylda til að vara það fólk við sem lagði fé sitt í Icesave. Stjórnvöld urðu því að axla þá ábyrgð gagnvart þegnum sínum að hafa ekki gert viðeigandi viðbótarráðstafanir, einsog gert er ráð fyrir í tilskipun Evrópusambandsins. Þetta er gott dæmi um að trúin á takmarkalausan “aflandsgróða” er tálsýn!"

"Margir Íslendingar og fulltrúar þeirra virðast haldnir barnalegri þrá, “löngun til að borga” . En mig grunar að hér sé um samviskubit að ræða: Eins og þetta sé guðleg refsing eftir áralanga trú á skjótfenginn gróða. Ég segi því að vel yfirveguðu máli við þessa dugmiklu og hugrökku þjóð: Þið berið hvorki lagalega ábyrgð á þeirri siðspillingu sem nú hrjáir fjármálakerfi heimsins,  né heldur eruð siðferðilega sek um neitt í því sem fór úrskeiðis." 

http://silfuregils.eyjan.is/2010/02/13/alain-lipietz-islendingar-skulda-ekkert/

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.3.2010 kl. 18:34]

Það er ekki annað hægt en brosa að þessari sórsnilldarspeki sem sumir eru með hérna - eða bara skellihlægja:  Hahaha.  Þvílík steypa.

Það sem mönnum dettur í hug þessu viðvíkjandi - að því er virðist í fullri alvöru.  Ítreka:  Að því er viðist.

Allskyns langlokuspeki.

Málið er, að meginatriði liggja öll fyrir.  Ísland bar og ber ábyrgð á lágmarkinu.  B&H voru í fullum rétti með allar sýnar aðgerðir frá a-ö.  Og já - þeir máttu greiða innstæðeigendum sýnar bætur.  Það var ekki glæpur eins og sumir leggja upp með.

Það sem gerðist við það var, eins og Stefán Geir Þórisson hrl. benti strax á að mundi gerast, að við útgreiðsluna þá yfirtaka B&H kröfur um 300.000 innstæðueigenda.

Ísland, eða ráðamenn og stofnanir sem um slík mál sýsla eru margbúin að samþykkja ábyrgð og að endurgreiða skuli lánið.  Marg, margbúið.

Allt tal um einhver atriði sem Borgumekki kórinn er með er í raun historý.  Sagan ein. Hefði etv. átt við á upphafsstigum - en sjallar mátu það þannig þá, að það ætti ekki við (réttilega) og væri tóm steypa.  Málið væri svo ljótt fyrir ísland.   Sjallar sögðu sig meir að segja frá dómi um málið og treystu sér eigi að verja svo ljót mál.  Skiljanlega. 

Það sem borgumekki kórinn eru í rauninni að segja núna er,  að svíkja eigi margefin loforð, yfirlýsingar og undirrituð og signeruð plögg ráðamanna og stofnanna Íslenska Lýðveldisins.  Hvorki meira né minna. Yfirlýsingar og plögg sem eru lagalega bindandi að þjóðarrétti.

Málflutingur borgumekki kórsins er þjóðernisbullutal og siðleysi og tilraun til að stimpla alla íslendinga sem drullusokka og nígeríusvindlara norðursins.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 21.3.2010 kl. 19:12]

Sorry Guðmundur en ég fæ nú ekki betur séð að en að hann sé að túlka þarna lagafræðileg atriði. Sorry margt ágætt sem hann hefur sagt í gegnum tíðina en ekki í þessum málum

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 19:55]

Magnús Helgi.  Þar sem þú ert maður stórra orða og hlýtur að vera marktækur af ýmsu hvað málið varðar, (annað en trúðurinn Ómar sem er viss um að MuO samningur á minnismiða er í gildi fyrir Hollendinga en engin fyrir Breta), þá ætla ég að leggja til að þú birtir allar rannsóknir þínar, skýrslur, greinar og heimildir um lagalega ábyrgð Icesave Íslendinga Vs, Hollendinga og Breta. 

Þar sem þú ert hæfari Evrópuþingmanninum að eigin mati, að túlka lögin sem hann starfaði við að smíða, hlakkar mig sérstaklega að lesa allt efnið og rannsóknir sem þú munt leggja fram.  Og ekki síst að þú ert þá sá sem hefur mestu þekkinguna í þessum málum af öllum sem ég hef getað verið í beinu sambandi við. 

Með fyrirfram þökkum.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.3.2010 kl. 22:15]

Eg segi nú eins og sagt var annarsstaðar á bloggi:  Hvað er málið það að LB var aðili að viðbótartryggingu í UK ?  Hver er glæpur breta þar ?

20.000 evrurnar eru bara lágmark sem hvert land er aðili er að EES verður að standa skil á, þ.e. ef útibú eru starfandi í öðrum ríkjum.  Það að Bretar hafi haft hærri tryggingu og hægt fyrir útibú ss LB að gerast aðili að top up kerfi kemur ábyrgð íslands á 20.000 evrunum nákvæmlega ekkert við. 

Hverju ætla menn að finna uppá næst til að orðhenglast á og rugla með ? Þetta er bra orðið vanræðilega neyðarlegt.

UK sjóðurinn fjármagnaði ekki ísl. hlutann þegar ísland klikkaði.  Það var eftir því sem eg kemst næst, UK fjármálaráðuneyti og að einhverju leyti UK Seðlabankinn.  UK sjóðuinn sá um sinn hluta að sjálfsögðu

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 21.3.2010 kl. 23:37]

Ómar og Magnús. Engin lögfræðingur, sem er ekki launaður hagsmunagæslulögfræðingur Breta og Hollendinga hefur að mér vitandi tjáð sig um Icesave og þá meinta lagalegar skuldbindingar okkar.  Málið hefur frá fyrstu tíð snúist um að kúga og hræða okkur til að greiða ólögvarða ólöglega falsskuld.  Einungis er það íslenskir snillingar sem telja sig eiga að gæta hagsmunum Breta og Hollendinga sem hamra á meintum lagalegum skyldum og skuld sem er ekki skul, heldur upplogin sem slík. 

Datt í hug þar sem eruð öllum öðrum fremri sem fræðimenn í lögum, að þið hefðuð samband við þessa aðila hér að neðan og kynntuð fyrir þeim þessar stórmerkilegu rannsóknir ykkar og hvernig þið fáið þessar niðurstöður.  Ég er viss um að allir eru það miklir fræðimenn, að ekkert mál er fyrir þá að viðurkenna mistökin og játa sig sigraða., og gefa út opinberar yfirlýsingar þar sem þeir viðurkenna mistökin.  satt að segja myndi bara einn sem ykkur tækist að sannfæra með snilldinni duga, svo að ég og örugglega fleiri af 98.2% sem sögðum NEI gætum sannfærst og hætt að eyða tímanum í að svara því sem okkur finnst ævintýraleg heimska og bull.  Eins og td. fullyrðingar Ómars að Íslendingar eru löngu búnir að semja við Hollendinga (sem þeir neita að vísu) svo að ekki er verið að semja við þá nú. En Bretar hafa engan samning, og það er þá það sem samninganefndin stendur í að gera núna. 

Þið snillingarnir þurfið örugglega fyrst að hrekja skrif td. lagaprófessora eins og Stefáns Más Stefánssonar, Sigurðar Líndals, Magnúsar Thoroddsen fyrrum forseta Hæstaréttar og sérfræðingi í Evrópulögum, Ragnars Hall hrl, Lárusar Blöndal hrl áður en ykkur tekst að sannfæra nokkurn.  Einnig áliti Wouter Bos, fyrrum fjármálaráðherra Hollendinga þar sem hann sagði að innstæðutryggingakerfin hefðu ekki verið hönnuð fyrir kerfishrun heldur fall einstaka banka.  Einnig greinar Evu Joly, skýrslur frá bresku lögmannastofunni Mishcon de Reya, álit franska seðlabankastjórans, álit Jean-Claude Trichets, seðlabankastjóra Evrópu fór fyrir nefnd á vegum OECD og því áliti var stungið undir stól í ráðuneytum, ásamt álitum breskrar, bandarískrar og belgískrar lögfræðistofa sem hentuðu ekki hagsmunum Breta og Hollendinga.  Hrekja forsendum að áliti Steingríms J. Sigfússonar sjálfs byggt á rannsóknum lögmanna stjórnvalda, þegar hann svaraði blaðamanni Mbl. fyrir nokkrum vikum - „Í sjálfu sér er ekki deilt um það að það stendur hvergi í tilskipuninni né í lögum þeirra landa sem hafa innleitt hana að það sé um beina ríkisábyrgð að ræða. Það er enginn að halda því fram,“ segir Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra um ummæli forstjóra norska tryggingasjóðsins Arne Hyttnes, forstjóri norska innistæðutryggingasjóðsins, hélt því þannig fram í Morgunblaðinu að hvergi sé kveðið á um ríkisábyrgð í EES tilskipuninni um innistæðutryggingar. Norska ríkið þyrfti því ekki að bæta innistæðueigendum í öðrum ríkjum tjón ef sambærilegt mál og fall Landsbankans hefði komið upp í Noregi."  Einnig álit Jóhönnu Sigurðardóttur þegar hún sendi Gordon Brown bréf þess eðlis að hún vildi leiðrétta "misskilning" hans með að stjórnvöld viðurkenndi lagalega ábyrgð á Icesave.  Álit Forseta Íslands Hr. Ólafs Ragnars Grímssonar.  Sama hafa stjórnarþingmenn samþykkt í 2 Icesave lagasetningum, þar sem kemur skýrt fram að meint ábyrgð er ekki viðurkennd.  Rannsóknir og álit franska Evrópuþingmannsins og hagfræðingsins Alan Lipietz, einn þeirra sem starfaði við að smíða lögin sem um er að ræða hefur kunngert sitt álit, sem segir að ábyrgðin er ekki Íslendinga.  Þingmennina og lögfræðingana Unni Brá Konráðsdóttur, Bjarna Benediktssonar, Birgis Ármannssonar, Höskuldar Þórhallssonar, Ólöfu Norðdal, Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur.  Hagfræðingana og þingmennina Þór Saari, Tryggva Þór Herbertsson, Sigmund Davíð Gunnlaugsson og Lilju Mósesdóttur.  Sama með formann nýju samninganefndarinnar bandaríski lögfræðingurinn Lee Bucheit, sem hefur reglulega fullyrt að engin lagaleg ábyrgð hvíli á okkur.  Fjölda afar áhrifamikla ritstjóra og viðskiptafréttamanna hafa varið málstað okkar opinberlega og af hörku.  Martin Wolf ritstjóri Financial Times, Richard Quest viðskiptafréttamaður á CNN, Hans Jørgen Lysglimt ritstjóri norskra viðskiptatímaritsins Farmann,  Lögfræðingar Seðlabankans sem var þaggað niður í af stjórnvöldum, Magnús Ingi Erlingsson, lögfræðingur hjá Seðlabanka Íslands sem lét ekki segjast, Dr. Elvira Mendez Pinedo, dósent við lagadeild Háskóla Íslands og sérfræðingur í Evrópurétti, dr. Herdís Þorgeirsdóttir prófessor í lögum, Jón Steinar Gunnlaugsson, hæstaréttardómari, Eiríkur Tómasson prófessor í lögum, dr. Michael Waibel, British Academy Postdoctoral Fellow, Lauterpacht Centre for International Law, við Cambridge háskóla í Bretlandi, lögfræðingar InDefence, Helgi Áss Grétarsson lögfræðingur og lögfræðilegur ráðgjafi fjármálaráðherra í Icesave.  Fjöldi hagfræðinga hafa sett sig inn í málið og tjáð sig opinberlega á sama veg og ofantaldir og þá ekki síst vegna hagfræðiþáttarins og þeirra afleiðinga sem uppgjöf stjórnvalda myndi valda.  Menn eins og Gunnar Tómasson, Ólafur Arnarson, John Kay, einn virtasti hagfræðingur Breta, Jón Daníelsson hagfræðiprófessor London School of Economics, Michael Hudson hagfræðingur, hagfræðidoktorarnir Daniel Gros og Cinzia Alcidi hjá Centre for European Policy Studies (CEPS),  Ólafur Ísleifsson, lektor í hagfræði við Háskólann í Reykjavík.  Þetta dugar vonandi og gef þér slóðir á afar greinargóð skrifa um meintar skuldbindingar þjóðarinnar.  Var samt að vona að eitthvað yrði lagt fram sem sýndi að lagalegur réttur okkar væri dregin í efa með einhverjum rökum.  Ætli þessi yfirlýsing forsætisráðuneytisins 11. janúar 2010 segi ekki allt sem segja þarf um hver sannleikurinn í Icesave deilunni liggur og hver yfirburðarstaða okkar er í henni?  "Íslensk stjórnvöld hafa á öllum stigum Icesave-málsins haldið því fram gagnvart Bretum, Hollendingum og Evrópusambandinu að um lagalega óvissu væri að ræða varðandi ábyrgð ríkissjóða við kerfishrun á lágmarkstryggingum innstæðueigenda. Jafnframt var strax í upphafi lögð áhersla á að fá úr málinu skorið fyrir viðeigandi úrskurðaraðila eða dómstól, en öllum tilraunum til þessa hefur verið hafnað af öðrum samningsaðilum en það er meginregla í þjóðarétti að ríki geta ekki leyst úr ágreiningi sín á milli fyrir dómstólum nema allir aðilar samþykki.  os.frv. os.frv.

 En auðvitað vega orð og rannsóknir þessara manna lítið þegar snillingar eins og þið 2, hagfræðiprófessorarnir Þórólfur Matthíasson og Ann Sibert eru annarsvegar.  Þau 2 eru að vísu á launum hjá ríkinu við sína skrif.  Og auðvitað alfræðingar eins og Indriði Þorláksson, Ólína Þorvarðardóttir og Björn Valur Gíslason.  Mikið fleiri þokkalega trúverðugir hafa ekki tjáð sig sem hagsmunagæslu.  Breta og Hollendinga og tilheyra 1.8% JÁ liðinu.