Varðandi auðlegðarskatt og bullið sem vellur út úr fólki sem gagnrýnir hann núna.

Miðar við fréttir virðist konan hafa átt 1.7 milljarð í skuldlausa eignir miðað við það að hún hafi þurft að borga 21,3 milljónir í auðlegðarskatt sem var 1.25%. Konan var 90 ára þegar skatturinn var lagður á. Það er furðulegt og sennilega einhver skattatrix að konan hafi ekki haft tekjur umfram skattinn. Það þarf engin að segja mér að ef menn ættu 1.7 milljarð skuldlausan  með frekar lélagri ávöxtun jafnvel á hrun árum að þeir gætu ekki ávaxtað svona eignir meira en svo að tekjur þeirra væru ekki meira en 21 milljón.

Skatturinn hærri en tekjurnar

Athugasemdir

[Guðmundur (IP-tala skráð) 23.4.2016 kl. 20:26]

Sæll ungi maður.

Ef maður á ekkert þá borgar maður ekki neitt. Það er sanngjarnt. Þeir sem að hafa eignast og greitt alla ævi til samfélagsins þ.e. af vinnutekjum sínum og fjárfestingum og þurfa síðan að greiða aukalega fyrir að hafa farið vel með fé er eitthvað sem að flestum þykir ekki sanngjarnt. Það er eignaupptaka. Það er klárt að fólk byggir upp sparifé út ævina. Sumir fara vel með aðrir ekki. Þú virðist heldur ekki skilja að skatturinn var ekki lagður á fjármagn heldur á allar eignir umfram ákveðna krónutölu þannig að það þarf enga snilligáfu til þess að skilja að auðlegðarskatturinn gat auðveldlega orðið hærri en bara skattur af fjármagnstekjum því fasteignir spiluðu líka inn í málið.

Fyrir eldra fólk sem að hefur ekki aðrar tekjur en eignatekjur þá var auðlegðarskatturinn sannkallaður skítaskattur. Þekki fólk sem að þurfti að flytja út úr húsum sínum til þess að geta borgað hann. Það hefði farið betur ef slíkur skattur hefði runnið beint í byggingu spítala eða í þágu almannahagsmuna en ekki beint í ríkiskassann til þess að borga Steingrími J og Jóhönnu S t.a.m. lífeyrissjóðsframlag sem er í engum takti við þarfir almennings í þessu landi.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 23.4.2016 kl. 20:45]

Kannski hefði ég átt að bæta þessu við:

Lagðist í smá google leit og komst að því að þetta dánarbú er dánarbú Ragnhidlur Skeoch sem átti m.a. 11% hlut í HB.Granda. Eignir þessar eru sýnist mér að mestu komnar frá föður hennar sem var Sé ekki að hún hafi átt nein börn hér á landi enda er bjó hún í 60 ár út í Kanada. Miðað við tölurnar sem gefnar eru upp í dómnum átti hún skuldlausar eignir upp á 1,7 milljarð á þeim tíma sem hún greiddi auðlegðarskatt. Það þarf nú auma eignarumsýslu fyrir rúmlega 90 ára konu að hún hefði ekki átt að geta haft af þessu meira en 20 milljóna tekjur á ári. Hún var dóttir Halldórs í Hádegi sem var jú umsvifamikill útgerðamaður og fjárfestir og var m.a. með Thor Jenssen í fyrirtækjum og stofnaði Hval hf. með Lofti og fleirum.

Og þar sem hún bjó í Kanada frá 20 ára aldri til áttræðs þá borgaði hún væntanlega takmarkaðan skatt hér af þessum eignum. Enda sé ég ekki þú fyrirgefur að einhver sem á skuldlausa 1,7 milljarða eigi erfitt með það borga þessa skatta.

[Ásgrímur Hartmannsson, 23.4.2016 kl. 21:08]

Ekki gefa allar eignir eitthvað af sér.  Til dæmis eru ekki öll lönd eða hús á þeim leigð út.

Fasteignir eru nefnilega líka eignir.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 23.4.2016 kl. 23:16]

Sko ef við höldum áfram með þetta dæmi. Konan átti um 11% af hlutabréfum í HB granda. 2011 greiddi hann út 340 milljónir í arð til eigenda sem gera þá í hennar tilfelli 37 milljónir. 1,7 milljarð 2013 sem gerir þá 187 milljónir og 2014 voru það tæplega 300 milljónir. Og ekki hef ég séð hana m.a. hæstu skattgreiðenda og þessvegna geri ég ráð fyrir að það sé beitt bókhaldstrixum í þessu tilfellum.  Þannig held ég að sé um mjög marga sem lentu í auðlegðarskattinum.  Það eru moldríkar Íslenskar ættir hér sem í gegnum tíðina hafa ekki þurft að borga mikið af sínum auðæfum í skatta þar sem þetta er geymt í eignum sem þeir hafa ekki þurft að borga af og svo þegar þarf að losa peninga er það gert með skattflækjum sem við hin höfum ekki möguleika og ekki borgaður hár skattur af þeim.

[Jóhann Kristinsson, 24.4.2016 kl. 00:33]

Það er ekkert trix að fara eftir skattalögum, ef að manneskjan hefur brotið af sér þá verður hún eða dánarbúið sektað.

Ég hef aldrei getað skilið öfundsýki ungs fólks út í eldra fólk sem hafur komið ár sinni vel fyrir borð, so to speak, og heimtar að eigur þeirra sé teknar af þeim, umfram venjulega skatta.

Hvenær ætlar pistilhöfundur að fatta það að hann verður að vinna sér inn fjármuni og fara vel með það sem fær, til að hafa það sæmilegt í ellinni. Það er ekkert gefins.

Kveðja frá Las Vegas

[Guðmundur (IP-tala skráð) 24.4.2016 kl. 16:00]

Sæll ungi maður.

Bara að halda því til haga að auðlegðarskattur sem slíkur lagðist ekki bara á fjárfestingatekjur eða fjármagnstekjur heldur á allar eignir þ.e. eignir sem að búið er að borga skatta af t.d. fasteignaskatt, erfðafjárskatt o.sfrv. Þetta er lykilatriðið. Skatturinn hefur ekkert með afkomu af fjármagnstekjum einum að gera heldur öllum eignum.

Ef faðir þinn hefur stritað og komið upp góðum eignum, svona eins og faðir þessarar konu sem um ræðir þá hefur hann væntanlega greitt skatta og skyldur til samfélagsins út sitt æviskeið, síðan kemur skattur sem er í engu samræmi við þitt líf þ.e. það sem þú erfir. Þú gætir hafa erft miklar fasteignir og skip á þessum tíma og aðstæður á markaði gætu hafa verið erfiðar sem að þýðir að þú hefðir ekki getað selt þessar eignir á góðu verði til þess að borga skattinn. Slík skattheimta er letjandi og stuðlar að því að þú látir af hendi eignir þínar jafnt og þétt, jafnvel á undirverði.

Það má heldu ekki gleyma í þessu dæmi að umrædd kona hefur tekið áhættu með sínu fjármagni í rekstri hlutafélags á markaði og þar að auki hefur hún greitt skatta of skyldur af fjármagnstekjum sínum.

Ég vona að ég hafi varpað smá innsýn inn í málið. Ungt fólk á að vera drífandi og skapandi og búa til virðisauka fyrir samfélagið. Með engum hagnaði eða arði þá verður heldur ekkert eftir til skiptanna.

Ungi maður, ekki ætlum við ríkinu að framleiða hagnaðinn sem þarf til þess að reka samfélagið.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 24.4.2016 kl. 20:42]

Það er ekkert að því að gengið sé með auðlegðarskatti á eignir stóreignafólks ef það kýs að láta féð ekki vera á vöxtum.

Einstaklingur með 1.7 milljarða eða jafnvel miklu minna hefur vel efni á að ganga á eignir sínar til að greiða auðlegðarskatt.

Við sem fyrir fáeinum áratugum greiddum eignarskatt vegna venjulegrar blokkaríbúðar sem var ekki of skuldsett finnst þessi umræða beinlínis hlægileg.

Auðlegðarskattur er viðleitni til að jafna kjaramuninn sem eykst stöðugt ef ekkert er að gert. Auðmenn hafa lítið fyrir því að auka auð sinn meðan þeir sem verra eru settir hafa miklu meira fyrir því að halda bara í horfinu.

Það er því fráleitt að auðmenn geti einkum þakkað sjálfum sér auð sinn. Hann er fyrst og fremst kerfinu að þakka. Jöfnun þarf því að eiga sér með auknum sköttum á tekjuháa og stóreignamenn að skandínavískri fyrirmynd. 

[Guðmundur (IP-tala skráð) 25.4.2016 kl. 01:49]

Það er alltaf gott að ræða málin Ásmundur.

Við megum ekki rugla saman eignarskatti og auðlegðarskatti. Þar er um tvo ólíka hluti að ræða. Gott og vel höldum áfram að ræða málin.

Þú segir að einstaklingur með 1.7 milljarða geti vel gengið á eignir sínar til þess að borga slíkan skatt sem auðlegðarskatturinn er. Gefum okkur eftirfarandi til þess að skýra hvernig auðlegðarskattar virka:

Fjölskylda á 500 milljónir í hreinum eignum og nær kannski 100 milljónum í árlegar tekjur. Þessi fjölskylda fær t.d. auðlegðarskatt upp á 50 milljónir og því er ljóst að hún getur greitt hann með þeim tekjum sem að hún hefur. Ef þessi sama fjölskylda hefði einungis 20 milljónir í árstekjur þá væri ljóst að þessi fjölskylda gæti ekki greitt skattinn nema með því að ganga á eignir þ.e. selja þær. T.d. gæti JJ hafa erft gríðarmikið land sem stæði að baki þessari eignamyndum þá væri ljóst að JJ væri mjög illa settur og færi illa út úr auðlegðarskatti.

Það sem ég er að segja að auðlegðarskattar geta leitt til neikvæðrar útkomu. T.d. á mikið af eldra fólki fasteignir og það hefur kannski litlar sem engar tekjur nema þá eignatekjur sem að jafnvel duga ekki fyrir skattinum. Um það snýst málið.

Svo er það hin hliðin. Er rekstur hins opinbera svo slæmur að það þurfi meira fjármagn í óráðsíu og óskilgreindar þarfir. Það er af nógu að taka og ég velti því fyrir mér hvort það væri ekki betra að hafa lægri almenna skatta.

Þú segir: ,,Auðlegðarskattur er viðleitni til að jafna kjaramuninn sem eykst stöðugt ef ekkert er að gert.'' Ég vil benda á: http://kjarninn.is/frettir/tekjuhaestir-a-islandi-med-thrisvar-sinnum-haerri-tekjur-en-their-tekjulaegstu/

Árið 2013 er nýjasta árið sem býður uppá alþjóð­legan sam­an­burð en þá var Ísland með næst lægsta Gini- og fimmt­unga­stuð­ul­inn í Evr­ópu á eftir Nor­egi eins og segir í greininni hér að ofan.

Ég vil búa í þjóðfélagi þar sem að flestir vinna og skattar eru lágir. Það hvetur til viðskipta í samfélaginu og fjárfestinga fyrirtækja. Ef enginn er auðurinn þá er eftir litlu að slægjast. Grundvallaratriðið er að auðlegðarskattur kann að leggjast illa á fólk sem er gamalt og hefur litlar tekjur.

Þú segir ennfremur: ,,Jöfnun þarf því að eiga sér með auknum sköttum á tekjuháa og stóreignamenn að skandínavískri fyrirmynd.'' Hér ert þú að tala um tekjuskatta en vitað er að skattprósentan er mjög há í hæstu þrepunum. Er það ávísun á betri samfélagsrekstur að hafa há tekjuskatta og síðan eignaskatta? Í mínum huga er málið að sem flestir greiði sanngjarna skatta og sem fæstir séu á bótum.

Ég held líka að auðlegðarskattar þvingi fólk út í aðgerðir eins of aflandsstarfssemi, jafnvel að það flytji lögheimili sitt til þess að lágmarka skatta sína. Þá er rétt að spyrja hvort að við séum á réttri leið.

Heilbrigðir skattar og sanngjarnir skattar eru líklegri til þess að skapa betri skattskil og meiri hvata fyrir fólk til þess að láta gott af sér leiða.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 25.4.2016 kl. 08:47]

Guðmundur, þú hefur augljóslega litla þekkingu á auðlegðarskattinum ef þú heldur að hjón sem eiga 500 milljónir hafi greitt 50 milljónir í auðlegðarskatt.

Af 500 milljóna eign hjóna var greiddur auðlegðarskattur af 360 milljónum. Skattprósentan var í tveim þrepum 1.5% og 2%. Þetta gerir auðlegðarskatt upp á ca 6 milljónir en ekki 50 milljónir.

Auðlegðarskatturinn er eignaskattur. Eini munurinn á honum og eignaskatti, eins og áður var við lýði, er sá að skattleysismörkin fyrir auðlegðarskattinn eru miklu hærri. Þess vegna greiða aðeins auðmenn hann.

Ég varð aldrei var við að almenningur hafi kvartað undan eignaskatti á sínum tíma nema ekkjur sem þurftu að sæta því að eignaskatturinn hækkaði upp úr öllu valdi við fráfall maka.

Þess vegna er það hlægilegt að auðmenn skuli kvarta undan auðlegðarskattinum enda eiga þeir mjög auðvelt með að greiða hann.

Auðmenn sem kjósa að búa ríkmannlega án þess að hafa miklar tekjur hljóta einfaldlega að sætta sig við að gengið sé á eigur þeirra. Til að koma í veg fyrir það geta þeir skipt yfir í ódýrara húsnæði sem þó er bæði rúmt og vandað.

Auðlegðarskattur er ekki bara sanngjarn vegna þess hvernig kerfið er byggt upp. Hann er nauðsynlegur til að vinna gegn sífellt vaxandi ójöfnuði sem er ein helsta ógnin sem herjar á mannkynið.

Í sama tilgangi þarf einnig að bæta við hærri skattþrepum á mjög háar tekjur eins og tíðkast með góðum árangri á norðurlöndum og fleiri Evrópulöndum.

Á blómatíma Bandaríkjanna fyrir 1980 var hæsta tekjuskattsþrep einstaklinga yfir 70% og hafði verið yfir 90% í seinni heimsstyrjöld og mörg ár þar á eftir. Hér kvarta hátekjumenn yfir 46%.

Stjórnarandstöðuflokkarnir þurfa ekki að óttast kjósendur þó að þeir boði auðlegðarskatt og hærri skatta á hæstu tekjur. Það er tiltölulega fámennur hópur sem mundi greiða þessa skatta og þeir kjósa hvort sem er langflestir Sjálfstæðisflokkinn eða Framsókn. 

[Guðmundur (IP-tala skráð) 26.4.2016 kl. 00:17]

Sæll Ásmundir minn.

Ég held að þú hafir ekki lesið textann nægjanlega vel. Ég var að tala um dæmi hvernig auðlegðarskatturinn virkar. Ég var ekki að tiltaka prósentutölu. Tók þetta skýrt fram og sagði ,,gefum okkur eftirfarandi'' til að skýra samhengið og áhrifin af auðlegðarskatti. Auðvitað var ekki verið að miða við skattprósentuna sem slíka enda auðséð. Málið snýst um þetta: Ef menn hafa tekjur upp á 5 milljónir en þurfa að borga auðlegðarskatt upp á 6 milljónir þá er ljóst að menn verða að ganga á eignir sínar.

Hugsum okkur eldri konu utan af landi sem fær arf eftir föður sinn. Þessi kona á við veikindi að stríða og getur ekki unnið venjulega vinnu þannig að tekjur hennar eru takmarkaðar. Arfurinn sem að tæmdist henni getur skapað henni vandamál þrátt fyrir þá staðreynd að hún hafi greitt erfðafjárskatt af arfinum sjálfum. Konan í dæminu þarf líka að borga sérstakan auðlegðarskatt og kannski líka viðbótarauðlegðarskatt. Er það sanngjarnt? Væri kannski ekki betra að allir borguðu þá jafnt til samfélagsins af hreinum eignum sínum?

Ég er þér ekki sammála um að auðlegðarskatturinn sé eignarskattur. Það er mikill misskilningur. Eignarskattur var skattur á hreina eign, þ.e. á verðmæti eigna umfram skuldir. Allir þeir sem heimilisfastir voru hér á landi þurftu að greiða eignarskatt af öllum eignum sínum að frádregnum skuldum nema þeir sem voru undanþegnir skattskyldu samkvæmt skattalögum eða öðrum lögum.

Auðlegðarskattur og viðbótar auðlegðarskatturinn eru frábrugðnir eignasköttum því þeir leggjast eingöngu á þá eignameiri.

Auðlegðarskattur er lagður á hreina eign framteljanda, þ.e. allar eignir að frádregnum öllum skuldum.

• Skatthlutfall við álagningu 2010 - 1,25% auðlegðarskattur á eign einhleypings yfir 90.000.000 kr. og 120.000.000 kr. eign hjóna og samskattaðra.

• Skatthlutfall við álagningu 2011 - 1,50% auðlegðarskattur á eign einhleypings yfir 75.000.000 kr. og 100.000.000 kr. eign hjóna og samskattaðra.

• Skatthlutfall við álagningu 2013 og 2014 - 1,50% auðlegðarskattur á eign einhleypings yfir 75.000.000 kr. að 150.000.000 kr. og á eign hjóna yfir 100.000.000 kr. að 200.000.000 kr. Af því sem umfram er 150.000.000 kr. hjá einhleypings og 200.000.000 kr. af samanlögðum auðlegðarskattsstofni hjóna greiðast 2,00%.

Ef þú lest þetta þá er ljóst að við erum ekki að tala um sömu skatta þó margt sé líkt með þeim. Þú hittir einmitt á aðalatriðið þó þú hafir kosið að ræða það ekki þ.e. að skatturinn leggst bara á hina eignameiri en það gerði eignaskatturinn ekki og hann var almennari og meiri jöfnuður í honum. Auðlegðarskattur er því ekki sami skattur og eignaskattur eins og rakið er hér að framan og betra að fara rétt með. Sé það oft í umræðunni að það er ekki farið rétt með.

Auðvitað eru eignaskattar letjandi í samfélögum og kannski ekki besta aðferðin til þess að jafna kjör eins og þú hefur verið að tala um. Ef þeir ríku leggja meira til málana eiga þeir þá ekki rétt á að fá meiri og betri þjónustu en þeir sem greiða minna eða ekki neitt?

Hófstillt skattkerfi þar sem að menn greiða sanngjarna neysluskatta af neyslu sinni og sanngjarna tekjurskatta er líklegra til þess að tryggja velferð til lengri tíma. Staðreyndir sína líka að menn hafa flutt eignir sínar úr landi og jafnvel flutt lÖgheimili sitt og fyrirtæki til landa eins og Sviss og Bretlands vegna of hárra skatta. Það er líka tap fyrir samfélagið ef þeir ríku flytja annað. Viljum við það? Ég held að menn verði að hugsa málin upp á nýtt og horfa meira á almenna neysluskatta og sanngjarna tekjuskatta svo að sem flestir borgi þá.

Mér finnst gaman að þú segir að auðlegðarskattur sé nauðsynlegur til þess að vinna gegn ójöfnuði. Ég byrjaði að bera út blöð, selja merki, vann á Eyrinni, frystihúsi, togaralöndunum, menntaði mig fyrir sumarpeningana. Lauk háskólagráðu og fór út í heim. Skuldaði aldrei neinum neitt og lagði alltaf fyrir og byggði mitt hús fyrir eigin vinnu og sparnað.

Tímarnir eru breyttir því enginn vill vinna og ríkið á að framleiða jöfnuð og velmegun handa öllum. Hvað gerðist í Sovétríkjunum sálugu þeirri tilraunastofu. Það tala fáir um það í dag. Auðvitað er það ekki heilbrigt að þeir ríku verði alltaf ríkari þess vegna þarf heilbrigðan markað þar sem allir hafa aðgang að menntun, heilsugæslu og atvinnu. Það gerist ekki með því að skattleggja bara auðmenn.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 26.4.2016 kl. 09:50]

Guðmundur, eftirfarandi stendur óhaggað: Auðlegðarskattur er eignaskattur eins og var hér við lýði á árum árum að öðru leyti en að skattleysismörkin hafa færst upp svo að nú greiða aðeins auðmenn skattinn.

Það er ekki bara þeir sem þurfa ekki lengur að greiða eignarskatt sem njóta góðs af þessari breytingu. Það á jafnvel enn frekar við um auðmenn vegna þess að eignir upp á tugi milljóna, sem þeir áður greiddu eignarskatt af, er nú skattfrjáls.

Munurinn á auðlegðarskatti og fyrri eignarskatti er því sambærilegur við að persónuafsláttur vegna tekjuskatts yrði hækkaður svo mikið að aðeins auðmenn greiddu tekjuskatt.

Í báðum tilvikum eru það auðmenn sem fá mest út úr breytingunni vegna þess að aðrir hafa ekki, eða ekki nema að takmörkuðu leyti, þær eignir eða tekjur sem myndu lækka skattinn. Þeir sem greiddu áður engan skatt, fá engan beinan hagnað af breytingunni.

Auðlegðarskattur er tæki til að draga úr skaðlegum sífellt vaxandi ójöfnuði sem stafar af aðstöðumuni í kapítalísku kerfi. Hann mun ekki hafa nein áhrif á að menn leggi hart að sér til að efnast enda greiðir enginn skattinn fyrr en hann er kominn í góðar álnir.

Það er nauðsynlegt fyrir efnahag þjóðarinnar að draga úr sífellt vaxandi auði fárra. Þannig verður meira fé eftir í landinu, þar sem það nýtist til uppbyggingar. Mikill fjármagnsflótti úr landi af hálfu auðmanna leiðir hæglega til hruns. 

[Guðmundur (IP-tala skráð) 26.4.2016 kl. 12:02]

Sæll Ásmundur.

Það er greinilegt að þú mistúlkar hugtökin eignaskattaur og auðlegðarskattur og viðbótar auðlegðarskattur. Þetta eru ekki sömu hugtökin eins og ég hef getið áður. Látum það liggja á milli hluta. Í frjálsu samfélagi þá eiga menn að fá að hafa sínar skoðanir og maður getur einungis reynt að koma hlutunum á framfæri.

Í fyrsta lagi þá er auðlegðarskatturinn sértækur skattur á þá efnameiri eða þá sem eiga eignir umfram ákveðna krónutölu á meðan eignaskatturinn sálugi sem að aflagður var 2005 ef ég fer rétt með er lagður á allar eignir skattframteljenda þ.e. eignir - skuldir eins og áður hefur verið greint frá. Þú verður að skilja þetta. Þetta er 2 hugtök og það er stigsmunur eins og áður hefur verið vikið að.

Auðlegðarskatturinn sálugi hafði ekkert með skattleysismörk að gera hann hafði með hreinar eignir framteljanda þegar ákveðnu þaki hafði verið náð. Þetta er sértækur skattur og margur fór illa út úr honum t.d. vegna þess eins að fasteignamat hækkaði eignastöðu. Það telst t.d. ekki mikill auður að eiga 100 milljónir þegar fasteignir eru teknar með í reikninginn.

Það sem ég er að segja er að skattar þurfa að vera almennt lágir og það þurfa allir að greiða skatta. Staðreyndin er nefninlega sú að of margir borga lítið en fá samt fulla þjónustu.

Þú segir að auðmenn hagnist mest á löguum en segir síðan Þeir sem greiddu áður engan skatt, fá engan beinan hagnað af breytingunni. Það er einmitt kjarni málsins það eru of margir sem eru ekkert að greiða til samfélagsins, eru á bótum o.s.frv. o.s.frv. Það er að mörgu leyti betra að hvetja til hóflegra neysluskatta í stað þess að vera með sértæka skatta. Ég get bent þér á að kynna þér Vilhjálm III og hinn alræmda gluggaskatts hans sem að leyddi til þess að fólk múraði upp í glugga sína. Þú getur googlað þá sögu til þess að skilja samhengið.

Það sem gerist með skatta eins og auðlegðarskatta er að þeir sem borga of háa skatta flytja sig til annars lands þar sem skattar eru hagfelldari. Um það snýst dæmið líka. Við búum nefninlega við frjálst flæði fjármagns og það að hvetja til óhóflegra skatta leiðir líka til þess að menn breyta háttum sínum. Það var líka þekkt að fólk hætti að telja fram eignir sína saman þegar auðlegðarskatturinn var og hét því það var hagfelldara.

Þú hefur líka skautað framhjá því sem ég sagði um ginistuðulinn en ójöfnuðurinn er einna minnst á Íslandi í löndum OECD. Það er mikilvægast að þeir sem að vinna vel og efnast búi til viðskipti og umsvif fyrir aðra í leiðinni. Það er ekkert að því að einhverjir séu ríkir því það er heilbrigt fyrir þjóðarhag. Skattlagning ein og sér mun aldrei bæta kjör almennings það er fyrst og fremst opið hagkerfi þar sem jöfn tækifæri eru til staðar.

Ég tel að auðlegðarskattur sé sértækur skattur sem geti komið sér illa fyrir marga sem eru á jaðrinum. Reynslan sýnir líka að fólk fær nóg á endanum og flytur lögheimili sitt og eignir annað. Viltu það?

Ef einhver þiggur arf eftir föður eða móður sem að verður til þess að menn fengu þennan sértæka skatt þá gat það komið illa eins og ég hef margoft rakið. Arfþegi greiddi erfðafjárskatt af arfinum, greiðir fasteignaskatt af fasteignum, o.s.frv.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 26.4.2016 kl. 15:49]

Guðmundur, varðandi muninn á eignarskattinum og auðlegðarskattinum þá er það einfaldlega rangt hjá þér að eignarskattur hafi veri lagður á allar eignir. Þá eins og nú var eign upp að ákveðnu marki skattlaus. Þá voru einnig skattþrep. Í tíð ÓRG sem fjármálaráðherra fór hæsta þrepið upp fyrir 2% ef ég man rétt.

Það er einnig rangt að með auðlegðarskatti sé lagður skattur á allar eignir þeirra sem eiga eign yfir tilgreindum mörkum. Aðeins er lagður skattur á þá eign sem er yfir mörkunum.

Tökum sem dæmi einstakling sem á hreina eign upp á 105 milljónir. Skattleysismörk eru 100 milljónir. Með skattprósentu upp á 1.5% greiðir þessi einstaklingur aðeins af 5 milljónum, eða 75.000 krónur. Fyrir flesta sem greiða auðlegðarskatt er skatturinn því hófleg upphæð.

Eignir eru oftast vanmetnar til skatts vegna þess að fasteignamat er ekki í samræmi við söluverð eignarinnar og hlutabréf eru talin fram á nafnverði. 105 milljóna eign gæti því vel verið 150 milljóna virði eða meira.

Ríkinu veitir ekki af auknum skatttekjum enda innviðirnir illilega fjársveltir nánast hvar sem borið er niður. Það þarf að auka fjárveitingar til heilbrigðismála, menntamála, lögreglu og vegamála svo að aðeins fátt eitt sé nefnt.

Það gat komið sér vel á árum áður að hafa auðmenn sem gátu lagt fé í uppbyggingu. Þetta er hins vegar löngu liðin tíð. Með tilkomu lífeyrissjóða og fjárfestingasjóða er engin skortur á fjármagni til góðra verka.

Nú er runnin upp sú tíð að eignir auðmanna streyma úr landi og nýtast því ekki hér og er jafnvel ekki greiddur skattur af þeim.

Skattheimta er í eðli sínu tvíþætt. Annars vegar er verið að innheimta skatt til að standa undir sameiginlegum kostnaði og hins vegar til að færa fé á milli hópa til að halda uppi almennri velferð.

Slík millifærsla er mest hjá þeim þjóðum þar sem almenn velmegun er mest, mest öryggi ríkir og þar sem best er að búa og íbúarnir hafa mestu framtíðarmöguleikana.

Bandaríkjamenn segja gjarnan að ameríski draumurinn sé liðin tíð i Bandaríkjunum en finnist enn í Skandinavíu. Skattar á auðmenn í Bandaríkjunum hafa lækkað gífurlega síðustu áratugina.

Gini stuðullinn upp á 26.9 er frá 2012, frá tíð fyrri ríkisstjórnar. Efir gífurlega millifærslu frá hinum efnaminni til hinna efnameiri, sem núverandi ríkisstjórn hefur staðið fyrir, á stuðullinn eftir að hækka töluvert.

Ójöfnuðurinn á Íslandi er meiri en Gini-stuðullinn sýnir vegna mikils fjármagns sem hverfur í skattaskjól erlendis. Panamaskjölin benda til að það sé mun meira hér en í öðrum löndum.     

[Guðmundur (IP-tala skráð) 26.4.2016 kl. 23:56]

Það er rétt farið með hlutina hjá mér. Ég sagði eins og segir í lögunum: Eignarskattur var skattur á hreina eign, þ.e. á verðmæti eigna umfram skuldir. Allir þeir sem heimilisfastir voru hér á landi þurftu að greiða eignarskatt af öllum eignum sínum að frádregnum skuldum nema þeir sem voru undanþegnir skattskyldu samkvæmt skattalögum eða öðrum lögum.

Þú verður að skilja að ég er ekki að tala um fastar prósentutölur enda er það ekki aðalatriðð í umræðunni heldur hvernig skatturinn er lagður á og hverjir greiða hann. Þegar ég sagði allar eignir mínus skuldir þá er náttúrulega´átt við skattstofninn hjá þeim sem að greiða skattinn. Ekki vorum við að ræða um þá sem að borguðu ekki skattinn. Ef menn eiga lítið eða ekki neitt og ekki í vinnu þá greiða menn ekki skattinn. Við vorum einmitt að ræða um þá sem greiða skattinn svo því sé haldið til haga. Stofninn er náttúrulega allar eignir mínus allar skuldir.

Það sem skiptir máli er hvernig er best að einfalda skattkerfið og eignaskattur var meira almennur áður fyrr enda greiddu fleiri þá skatta þar sem að þeir lögðust á lægri eignastofna en gerðist með auðlegðarskattinn atriði sem að þú skautar framhjá og líka þeirri staðreynd að fólk gat verið á jaðrinum.

Eignaskattur var lagður á upphæðir umfram 3.5 millj og uppúr og var því meira almennur en auðlegðarskatturinn var það ekki því flestir voru stikkfrí og sluppu við auðlegðarskatt. Hver er munurinn á því að eiga 90 milljónir og 110 milljónir þegar kemur að skattlagningu? Klárt mál að fólki er refsað.

Auðlegðarskattar og sérstækir eignaskattar hafa aldrei verið jákvæðir því þeir hafa þrýst fólki til þess að fara að gera upp í sitthvoru lagi, fær eignir á börn, búa til skuldir o.s.frv. Allt hlutir sem að eru ekki gegnsæjir og líka fengið fólk til þess að flytja úr landi.

Þú segir að ríkinu veiti ekki af skatttekjum. Um það erum við sammála um en það er heilbrigðara að ríkið sé ekki í því að framleiða vandamál sem bitna á öllum. Lágir skattar og almenn greiðsluþátttaka er líklegri til þess að skila meiru í kassann en stöðugar millifærslur.

Afhverju skildu menn fara með fé úr landi í skattaskjól? Er það ekki einmitt atriðið sem að ég er búinn að segja þ.e. lágir skattar og almenn þátttaka hjá öllum skilar meiru til samfélagsins en sértækir skattar sem eru ranglátir í eðli sínu og mismuna skattþegum. Auðvitað eiga þeir súperríku að greiða hæfilega skatta og þeir flytji ekki allt sitt úr landi.

Það sem ég sagði stendur hinsvegar það er munur á útfærslu eignaskatta og auðlegðarskatta. Í eignaskattakerfinu þá var almennari þátttaka en í auðlegðarskattskerfinu þá voru mun færri sem að greiddu skattana og þeir gátu bitnað illa á eldri borgurum en það var einmitt innleggið í greininni.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 27.4.2016 kl. 08:18]

Í eftirfarandi hlekk má sjá að eignarskatturinn var með skattleysismörk  þannig að skatturinn var ekki almennur. Margir greiddu engan eignarskatt þó að eignir væru hærri en skuldir:

http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=2486607

Eini munurinn á eignarskattinum og auðlegðarskattinum er því sá að skattleysismörk auðlegðarskattsins eru miklu hærri þannig að aðeins auðmenn greiddu hann.

Þó að aðeins auðmenn hafi greitt auðlegðarskatt högnuðust þeir mest á breytingunni frá eignaskattinum vegna þess að að þeir einir nutu að fullu skattalækkunarinnar vegna mismunar á skattleysismörkum.

Auðlegðarskattur er ekki bara sanngjarn skattur. Hann er nauðsynlegur til að stöðva þá þróun að auðurinn færist stöðugt á færri hendur sem leiðir óhjákvæmilega til hruns.

Þegar kerfið er þannig að þeir sem eiga mest hafa lítið fyrir því að eignast meira en þeir sem eiga lítið eða ekki neitt hafa mun meira fyrir því þá er ljóst að auðlegðarskattur er sanngjarn.

Sú græðgi sem felst í tregðu auðmanna til að greiða þennan sanngjarna skatt er sérstakt áhyggjuefni. Þeir ættu að gleðjast yfir því að geta þannig orðið að liði í stað þess að liggja á auðnum eins og ormur á gulli. 

[Guðmundur (IP-tala skráð) 28.4.2016 kl. 03:30]

Ásmundur.

Staðreyndin er sú að auðlegðarskatturinn var fyrst og fremst greiddur af þeim aðilum sem að höfðu bara venjulegar tekjur. Þú getur haldið áfram að neita því og það er klárt mál að skatturinn er óeðlilegur og ekki sanngjarn. Hann er sanngjarn fyrir þá sem eiga ekki neitt og reyna ekki neitt til þess að eignast eitthvað. Skatturinn dregur kraftinn úr samfélaginu og leiðir til þess að fólk fer að flytja úr landi og jafnvel skrá eignir yfir á vini og vandamenn og jafnvel að hjón fari að telja fram í sitthvoru lagi.

Væri ekki besti jöfnuðurinn að vinir þínir í vinstri grændum og samfylkingunni myndu eins og vinirnir hægra megin færu að þínu fordæmi og færðu lífeyriskj0rin nær kjörum almennings í landinu.

Hvað er auðmaður eins og þú nefnir er það fólkið sem getið er um hér að neðan:

 Auðlegðarskatturinn var miðaður við þá sem höfðu komið betur en aðrir út úr hruninu. Vandamálið var að stór hluti þessa fólks var ekki nýríkir útrásarvíkingar heldur eldri borgarar. Fólk sem hafði sýnt ráðdeild og fyrirhyggju á meðan aðrir tóku lán sem þeir réðu ekkert við. Þessi hópur hafði ekki spilað á hagstætt skattaumhverfi eða verið með allt sitt í einkahlutafélögum heldur einfaldlega lagt fyrir, borgað af lánum og "auðlegð" þeirra var oft bundin í skuldlausri fasteign. Það er víða pottur brotinn varðandi lífeyrisréttindi þessarar kynslóðar og hjá mörgum hefur söluverðmæti skuldlausrar fasteignar komið í stað hefðbundins lífeyris og á að endast út æviskeiðið. Það átti því ekki að koma á óvart að 66 prósent greiðenda skattsins höfðu 5 milljónir eða minna í árslaun. Þannig þurftu eldri borgarar að selja eignir til að hafa efni á því að borga skattinn. Á síðasta ári greiddu hundruð þeirra meira en helming tekna sinna í skattinn og jafnframt fjórfaldaðist fjöldi þeirra sem greiddu auðlegðarskatt sem var hærri en tekjur þeirra. Svo vitnað sé í HJ.

Auðvitað var gamli eignaskatturinn almennur þar sem að mörkinn voru mjög lág og því greiddu fleiri hann. Það þarf ekki að ræða annað. Orðið almennur er kannski ekki rétta orðið heldur stór hluti skattgreiðenda. Hér er því stigsmunur. Auðlegðarskatturinn sleppti öllum þeim sem að komu málum sínum þannig fyrir að þeir voru fyrir neðan mörkin en þeir sem voru heiðarlegir og voru rétt fyrir ofan mörkin þurftu að greiðan skattinn.

Ég held að fjöldi íslendinga gleðjist yfir því að greiða skattanan sína en málið snýst ekki um það heldur sanngjarnt skattkerfi. Kerfi sem að leiðir ekki til þess að þeir sem að t.d. erfa eitthvað gætu þurft að selja ofan af sér vegna slíks skatts. Skattur sem að t.d. hafði mikil áhrif á eldri borgara sem hÖfðu stritað allt sitt líf. Auðnuleysingjarnir vilja náttúrulega að aðrir borgi fyrir þeirra neyslu og það þekkjum við flest.

Rökin fyrir þvi að þeir sem eigi mest geti eignast meira halda ekki vatni því flestir geta eignast meira ef þeir vinna vel og leggja sig fram. Það þarf alltaf framsýni og vinnusemi til þess að eignast eitthvað sjáður Jóhannes heitin í Bónus, Pálma í Hagkaup. Þeir lögðu mikið til samfélagsins.

Skattar eiga líka að hafa skýr markmið ekki bara að vera skattar af því þú ert ríkur. Þess vegna skiptir máli að neysluskattar séu sanngjarnir og að sem flestir greiði skatta. Skattastefnan sem leiðir til þess að ákveðnir hópar eru eyrnamerktir eins og með auðlegðarskattinn leiddi til þess að þeir efnameiri fluttu lögheimili sín úr landi en héldu áfram að neyta þjónustunnar hér. Það viljum við ekki við viljum halda ríka fólkinu og láta það borga sanngjarna skatta og fá það til að leggja hressilega til samfélagsins í gegnum fyrirtæki og aðra uppbyggingu.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 28.4.2016 kl. 11:12]

Það er heilmikið til í því að auðmenn hafi farið vel út úr hruninu. Þeir voru í aðstöðu til að kaupa eignir gjaldþrota fólks fyrir gjafverð, eignir sem hækkuðu síðan í verði upp úr öllu valdi .

Þeir áttu einnig fé sem þeir komu úr landi fyrir hrun. Virði þeirra eigna tvöfaldaðist vegna gengisbreytinga. Svo þegar þessar eignir voru fluttar aftur heim fengu þeir 20% meira fyrir gjaldeyrinn en skv skráðu gengi.

Það er auðvitað fullkomlega eðlilegt að slík auðsöfnun á kostnað almennings sé að hluta greidd tilbaka með auðlegðarskatti.

Laun auðmanna segja ekkert til um sanngirnina í því að leggja á þá auðlegðarskatt. Fjármagnstekjur og hækkun á virði eigna eru oftast mun meiri en laun þegar um auðmenn er að ræða.

Hækkun á virði eigna reiknast ekki sem tekjur fyrr en þær eru seldar. Þess vegna er það fullkomlega eðlilegt að hluti eigna sé seldur til að greiða auðlegðarskatt ef tekjur duga ekki til.

Það er engum vorkunn að selja 1-2% af verðbréfaeign eða sjóðseign sinni á ári til að greiða auðlegðarskatt enda hækkar eignin að meðaltali miklu meira á ári.

Það varð engin aukning á flutningi fólks úr landi vegna auðlegðarskattsins enda eru tekjuskattur og eignaskattur á auðmenn lægri hér en í flestum þeirra landa sem Íslendingar geta hugsað sér að búa í. Núna, þegar auðlegðarskatturinn hefur veri lagður niður, hefur fólksflutningur Íslendinga úr landi hins vegar aukist mikið.

Oft finnst mér að auðmönnum sé vorkunn. Ekki vegna skatta, sem þeir hafa sloppið vel frá, heldur vegna þess hvernig auðurinn virðist hafa leikið þá grátt . Þeir hafa svo miklar áhyggjur af peningum að það slævir dómgreind þeirra og virðist skerða lífsgæði.

[Guðmundur (IP-tala skráð) 28.4.2016 kl. 23:04]

Ég er ekki kommúnisti. Ég vil að fólkið í landinu hafi það gott. Það er ekki ávísun á aukin lífsgæði að auðlegðarskattar séu lagðir á einn útvaldan hóp.

Ég held að flest af því sem að þú segir sé ekki rétt með farið. Í fyrsta þá flutti mikið af fólki erlendis eftir hrun í leit að vinnu og hagfelldara lífi. Ekkert athugavert við það. Mikið af þessum fólksflutningum eru námsmenn. Margur sem að flutti úr landi var líka atvinnulaus og greiddi litla eða enga skatta og átti engar eignir. Mikið af þessu fólki hafði líka tekið slæmar ákvarðanir og hafði veðsett sig í topp og tekið út neyslu sína fram í tímann.

Vandamálið í góðærinu var líka fólgið í því að fólk ástundaði neyslu og hafði oft á tíðum litla fyrirhyggju. Mikið af þessu fólki floppaði þegar aðstæðurnar breyttust 2008. Þeir sem höfðu synt fyrirhyggju tóku þátt í þvi að borga niður fyrir hina.

Þú skautar framhjá mikilvægri staðreynd en það er það að 66 prósent þeirra sem að greiddu auðlegðarskattinn voru með undir 5 milljónum í tekjur. Gamla fólkið sem var ekki að leika sér eins og sumir bara að spara fyrir ellinni þurfti að borga fyrir hamingju og óhamingju annarra. Ég ætla að vona að þú hafir ekki verið þar á meðal.

Hugsaðu dæmið svona. Þú færð 100 kall í laun og borgar tekjuskatt 35 prósent en síðan eru teknir 15 prósent aukaskattar af þér af því tilheyrir 5 prósent hópi þeirra sem hæst hafa launin. Þér munar ekkert um að borga meira af því þú hefur og há laun og há laun þín bitna á velferð og hamingju annarra.

Ég ætla rétt að vona að til þessa komi ekki. Auðlegðarskattar leiða til þess að þeir ofurríku flytja í annað hagfelldara umhverfi. Það er missir af slíku fólki enda borgar það margfalt meira og hefur stærra og meira neyslumengi en margur annar. Þeir leggja mun meira til samfélagsins hérna en margur annar og ef þeir flytja þá missum við spón úr aski. Það er hagfelldara að hafa hagstæða skattprósentu fyrir alla sem virkar hvetjandi á skattgreiðendur.

Málflutningur þinn er líka sérstakur. Þú segir í einu orðinu að hagnaður verði ekki til fyrr en menn selji eignina. Það er nú ekki alfarið rétt hjá þér. Auðvitað eru fasteingir og jarðir metnar á hverju ári og það getur komið aftan af fólki eins og ég hef sagt. Markaðsaðstæður geta líka verið þannig að menn verða að selja eignir á niðursettu verði þannig að fólk tapar miklum peningum en borgar samt auðlegðarskatt. Þessu samhengi hefur þú ekki tekið eða viljað skilja. Skattkerfi eiga ekki að hegna þegnum og jafnvel ástunda 2 falda skattheimtu það leiðir til leka og jafnvel minni skattheimtu þar sem að fólk fer að flytja eignir á marga aðila og jafnvel flytur úr landi til þess að forðast skattheimtu hér á landi. Um það snýst málið.

Kommúnistarnir vildu jafna allt niður á við og ríkið átti að skattleggja sig út úr kreppunni. Sovétríkin eru ekki lengur til enda leiddi miðstýringin til þess að markaðshagkerfið varð einsleitt og engi hvati var til staðar að gera betur. Það fer betur á því að frjáls viðskipti og hóflegir skattar auki skattekjur ríkisins til langframa. Lykilatriðið í ríkisrektri.

Auðlegðarskattar eru í endan refsiskattar sem að stuðlar að hægfara eignaupptöku. Ríkið mun ekki geta framleitt velferð og hamingju í gegnum skattheimtu á ákveðnum hópi einstaklinga, sér í lagi þegar að stærstu hluti þeirra sem að greiddu skattinn eða 66 prósent var með tekjur undir 5 milljónum. Stór hluti fólksins sem að greiddi skattinn var um miðbik tekjuskalans of átti skuldlausar fasteignir sem að það hafði greitt niður á meðan hinir ungu höfðu verið að skemmta sér og safna neysluskuldum.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 29.4.2016 kl. 07:37]

Þú ert ekki sjálfum þér samkvæmur. Áður talaðirðu um fimm milljónir í laun. Nú eru það tekjur. Þarna er mikill munur á því að með tekjum er átt við laun ásamt öðrum tekjum eins og fjármagnstekjum.

Tekjur segja heldur ekki alla söguna vegna þess að hækkun á virði verðbréfa og sjóðseigna, sem eru ekki seldar á árinu, teljast ekki til tekna. Ekki heldur hækkun á virði fasteigna.

Kannski ertu bara fórnarlamb áróðurs sem gengur út á að telja fólki trú um að launin séu allt ráðstöfunarfé auðmanna. Þá áttu allavega að vita betur núna.

Þú virðist ekki enn skilja hvernig kerfið getur leikið suma grátt en aukið auð þeirra sem eiga mikið fyrir. Þess vegna sérðu ekki nauðsyn þess að ríkisvaldið vinni gegn slíkri þróun meðal annars með auðlegðarskatti.

Ef þessar staðreyndir renna einhvern tímann upp fyrir þér, verður þér ljóst að auðlegðarskattur er ekki bara sanngjarn heldur nauðsynlegur. 

Áhrif hrunsins virðast alveg hafa farið framhjá þér. Þú sérð ekki hvernig ráðvant ungt fólk, sem hafði lagt hart að sér og sparað milljónir til útborgunar í íbúð, tapaði öllu þegar skuldir hækkuðu upp úr öllu valdi á sama tíma og íbúðarverðið hrundi og tekjur minnkuðu.

Hinir sem tóku þátt i veislunni, sem þeim var boðið til og þú sérð ofsjónum yfir, voru þeir sem skulduðu lítið eða ekki neitt. Þeir áttu annaðhvort ekkert eða höfðu greitt upp sínar skuldir. Í seinni hópnum voru meðal annarra auðmenn. 

Jafnvel þó að ég sé nú þegar búinn að benda á hvernig auðmenn högnuðust á tapi annarra í hruninu ertu ekki enn búinn að ná því. Það er þetta sem ég á við þegar ég segi að auður auðmanna virðist hafa slævt dómgreind þeirra.

Mikið myndu lífsgæði auðmanna batna ef þeir fyndu máttinn sem felst í því að veita til samfélagsins í samræmi við getu sína. Í stað þess æmta þeir og skræmta ef þeir þurfa að greiða meira en fátæklingarnir. Það er varla óhjákvæmilegur fylgifiskur auðsöfnunar að verða svo andfélagslega sinnaður.  

[Guðmundur (IP-tala skráð) 1.5.2016 kl. 04:30]

Það er alveg klárt mál hvað við er átt þegar er að ræða um auðlegðarskattinn. Ég er búinn að rekja málinn nokkuð vel. Auðvitað geta menn átt miklar eignir en haft af þeim litlar eða engar tekjur og geta þar af leiðandi ekki greitt auðlegðarskattinn. Þetta hef ég sagt mörgum sinnum og skýrt fyrir þér.

Þú verður náttúrulega að setja hlutina í samhengi. Auðvitað er ekki verið að tala um verðmat á fasteignum og hlutabréfum heldur fasteignamat á þeim og síðan nafnverð á hlutabréfum en ekki hugsanleg söluverð. Ég hef aldrei sagt þetta og greinilegt að þú vilt ekki tengja hlutina rétt með auðlegðarskattinn. Ég hef sagt að fólk getur erft eignir eins og land sem að hækkar eignir fólks svo mikið að það getur ekki borgað skattinn þar sem að það hefur t.d. ekki nægjar tekjur. Það eru líka dæmi um hækkað fasteignamat sem að fleytti fólki yfir í auðlegðarstatus.

Þú þarft ekkert að segja mér um auðlegðarskattinn. Það er fullt af ungu fólki sem að fór vel með peninga í hruninu og tók skynsamlegar ákvarðanir. Það flestir á hruninu. Auðvitað tóku ekki allir þátt í veislunni og fjárfestu mikið þegar þenslan var sem mest.

Ég spyr á móti er það rétt að refsa þeim sem ástunduðu ráðdeild vegna hrunsins? Er það rétt að eldri borgarar hafi þurft að selja eignir sínar til þess að geta borgað auðlegðarskatt? Það voru dæmi um það. Auðvitað var það óheppilegt að fólk tapaði eignum sínum en auðlegðarskattur var ekki heppilegur til þess að bæta kjör almennings.

Það er alltaf þannig að einhver hagnast það er eðli hins frjálsa markaðar. Ef við ætlum að skattleggja hina ríku upp í rjáfur þá gjalfellum við okkur sjálf. Auðvitað eiga allir að leggja sitt til samfélagsins og almenn greiðsluþátttaka.

Skattur sem að virkar letjandi leiðir til þess að fólk fer í alskoanr mix með eignir sínar og peninga. Það er staðreynd að fullt af fólki flutt úr landi og borgaði skatta annarsstaðar en á íslandi. Svo voru aðrir sem að fluttur eignir til barna sinna o.s.frv.

Þú talar um skerðingar og að fólk hafi tapað eignum. Það hafa hinir ríku gert líka þ.e. svokallaðir auðmenn. T.d. voru lífeyrisréttindi fólk skert stórkostlega. Þú vilt að stóri bróðir ríkið sjálft jafni allt. Þú gerir þér væntanlega grein fyrir því að einu starfsmennirnir sem að töpuðu ekki lífeyrissjóðum sínum voru ríkisstarfsmenn. Voru auðlegðarskattarnir kannski viðleitni til þess að greiða niður lífeyrisréttindi alþingismanna, ráðherra og opinberra starfsmanna? Ég velti því fyrir mér.

Að lokum þetta. Það er þegar búið að borga skatta af öllum fjármagnstekjum. Er þá nauðsynlegjt að taka meira í gegnum eignaupptöku sem að auðlegðarskatturinn er?

[Ásmundur (IP-tala skráð) 1.5.2016 kl. 14:50]

Sá sem erfir verðmætt land, sem hann sér enga leið til að hafa tekjur af til að greiða auðlegðarskattinn, hlýtur að selja landið.

Annað væri heimskulegt. Skattastefna stjórnvalda á ekki að ýta undir heimsku skattgreiðenda.

Annars furða ég mig á að þú hafir ekkert að athuga við eignarskattinn eins og hann var á árum áður en hafir allt á hornum þér varðandi auðlegðarskattinn sem er mun léttbærari skattur.

Miðað við 20 milljóna skattleysismörk eignarskatts hjóna og 150 milljóna skattleysismörk auðlegðarskatts fá þau nú 130 milljónum lægri skattstofn.

Miðað við 1.5% skatt greiða þau því nú nærri tveim milljónum minna en áður. Lækkun til þeirra sem nú greiða ekki auðlegðarskatt var minni og í flestum tilvikum miklu minni.

Auðmenn geta því vel við unað.

Auðlegðarskattur er skattur af eignum og hefur því ekkert með tekjur að gera. Hann er hins vegar það hóflegur að auðvelt er að komast hjá því að hann skerði eignir því að auðvelt er að ávaxta þær mun betur en sem nemur skattinum. 

[Guðmundur (IP-tala skráð) 1.5.2016 kl. 16:51]

Það er lykilatriði að menn þurfi ekki að selja eignir sínar vegna skatta. Ég hef reynt að skýra þetta fyrir þér. Er það kannski eðlilegt að selja eiginir á undirverði? Ef markaðurinn er lélegur þá getur það haft afgerandi áhrif á hlutina.

Á komudeildinni hjá slysvarðsstofunni þar greiða menn ekki eftir tekjum þar eru allir jafnir. Þú vilt semsagt búa til og viðhalda kerfi þar sem að gamla fólkið þarf að éta upp eignir sínar og fólk fari í mix með eignir sínar og fari að flytja það á milli barna sinna og þeir sem eru í hjónaböndum eða sambúð fari að gera upp í sitthvoru lagi. Þú er talmaður þess að við búum til meira skrifræði og tilfærslu kerfi þar sem að þeir sem eiga 100 milljónir og meira á pappírunum borga með hinum? Er það ekki sósílisimi? Gengur slík jafna upp til lengdar. Í Reykjavík hefur vinstri velferðin sýnt sig. Aldraðir fá ekki þjónustu, reyndar flestir. Hrikaleg yfirbygging er til staðár.

Allir skattar sem heita á eignir, eignaskattar og auðlegðarskattar eru ekki líklegir til þess að skapa meiri velferð. Dæmin sýna það að fólk leitar undan þeim og hið opinbera býr til flækjustig sem að kostar samfélagið mikið. Ég er á móti eignasköttum og auðlegðarsköttum.

Ég vil lága skatta og hóflega neysluskatta þar sem almenn greiðsluþátttaka er til staðar. Skattkerfi sem einblínir á ákveðna hópa leiðir til gjaldfellingar skattkerfisins til lengri tíma litið og hvatann til þess að stunda rekstur og viðskipti. Þú sérð tilraunina í austri þar sem að vinir þínir bjuggu til alvöru auðstétt sem að fór með helstu auðlindirnar. Dæmið er klárt.

Þú skautar líka framhjá því að það er oft erfitt að selja eignir t.d. ef markaðurinn er lélegur það leiðir til taps fyrir samfélagið þar sem að eignir jafnvel fara á fáar hendur. Við þekkjum dæmin.

Skattir á eignir og auðlegðarskattar eru ekkert annað en sértækir skattar sem eru lagðar ofan á fólk þegar það er búið að borga skattana. Nær væri að hafa lága skatta og meiri skatttekjur í gegnum neysluna.

Segðu mér hvernig þú ætlar að ávaxta eignir betur? Það sem ég segi er að fólk hefur þurft að selja eignir jafnvel á lágu verði til þess að borga þess skatta. Ef fólk hefur nóga peninga til að borga þá getur það beðið eftir betri ávöxtun en það eru líka mörg dæmi um það að fólk átti peninga til þess að greiða skattinn nema með því að selja eignirnar. Það er eignaupptaka og ekki orð um það meir.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 1.5.2016 kl. 18:49]

Það er falsáróður að halda því fram að margir eigi eignir yfir skattleysismörkum sem bera engar tekjur.

Skattleysismörk auðlegðarskattsins gera meira en að nægja fyrir glæsilegu og vel búnu einbýlishúsi, bíl og sumarbústað. Eignir yfir skattleysismörkum hljóta því að bera tekjur ef allt er með felldu.

Að selja hæfilega lítinn hluta af hlutabréfa- eða sjóðseign er mjög auðvelt. Oftast þarf aðeins að selja hluta af hækkun ársins svo að skerðing eignarinnar á árinu verður engin.

Það eru flestir ef ekki allir hagfræðingar sammála um nauðsyn þess að draga úr ójöfnuðinum sem hefur aukist gífurlega undanfarið. Auðlegðarskattur er sanngjörn leið til þess. Hvað aðra leið sérðu í stöðunni?  

[Guðmundur (IP-tala skráð) 2.5.2016 kl. 02:46]

Ég er búinn að segja það mörgum sinnum að sanngjarnir skattar hveta til meiri og betri greiðsluþátttöku. Þegar að skattar voru lækkaðir á fyrirtæki hérna í valdatíð Davíðs Oddsonar og Jóns Baldvins Hannibalssonar þá jukust skatttekjur ríkisins. Afhverju heldurðu að það hafi verið?

Það er ekki heilbrigt að menn þurfi að selja eignir til að borga skatta, hvorki hlutabréf sem eru fjárfesting í atvinnurekstri né að selja land sem að t.d. erfist við andlát foreldra o.s.frv.

Ég er þér ekki sammála um að á Íslandi sé meiri ójöfnuður en annarsstaðar þetta sýnir GINI stuðullinn þ.e. hér er meiri jöfnuður en víðast hvar annarsstaðar.

Ég er á móti sköttum sem leggjast þungt á þá sem geta ekki borgað slíka skatta nema þá að selja eignir sínar. Á endanum missir fólk greiðsluviljann, jafnvel gefur eignir sínar til líknarfélaga, færir þær yfir á aðra fjölskyldumeðlimi eða gerir upp í sitthvoru lagi til þess að lágmarka skattgreiðslur sínar. Það er ekki heilbrigt ástand.

Auðlegðarskattar munu aldrei heldur verða afgerandi skattur í samfélaginu heldur væri nær að skera niður í ríkisrekstrinum og gera meiri kröfu um framleiðni. Er það t.d. eðlilegt að þeir sem fóru í gegnum hrunið töpuðu 25 prósent af sínum lífeyri á meðan ríkisstarfssmenn héldu sínu. Væri ekki nær að taka til þar?

[Ásmundur (IP-tala skráð) 2.5.2016 kl. 07:25]

Leitaðu ekki langt yfir skammt.

Innheimta auðlegðarskatts gekk prýðilega, sem er besti mælikvarðinn á að hann var sanngjarn. Það er aðeins þegar of langt er gengið í skattheimtu miðað við greiðslugetu sem skil versna.

Að lokum þetta: Allir sem voru svo heppnir að greiða auðlegðarskatt, 2% skattgreiðenda, gátu auðveldlega haft meiri tekjur af sínum eignum en sem nam skattinum. Ef þeir kusu að gera það ekki gátu þeir gengið á eigur sínar eða tekið lán til að greiða skattinn.

Þegar ástandið er þannig að fé rennur stöðugt til ákveðinna einstaklinga án þess að þeir hafi neitt fyrir því, þarf það einnig að geta runnið tilbaka. Annars eykst ójöfnuðurinn með stöðugt meiri hraða sem leiðir að lokum til hruns.

Bjarni Ben kallaði auðlegðarskattinn fátæktragildru. Þar með var hann að halda því fram að 98% skattgreiðenda væru fátæklingar. Þetta er enn eitt dæmið um bullið varðandi auðlegðarskattinn.

[Guðmundur (IP-tala skráð) 3.5.2016 kl. 01:32]

Ég er nú ekki sammála þér og þinni greiningu á ástandinu. Menn verða líka að færa rök fyrir sínu máli. Það að slíta orð Bj. Ben úr samhengi er líka eitthvað sem ég skil ekki hjá þér. Það að einstaklingur mátti ekki eiga meira en 75 milljónir og hjón 100 milljónir er ekki mikið þegar að helsta eignin er oft fasteign sem að er 65 til 80 prósent af heildarauðnum. Fyrir þessu hafði fólk unnið fyrir í gegnum allt lífið.

Ég er ekki að tala um hina súperríku því fyrir þá skiptir verðið ekki máli enda flestir með lögheimili í öðru ríki vegna skattastefnunnar. Ef menn vilja jöfnuð á þá sem hafa unnið fyrir sínum eignum heiðarlega þá er líka ekki úr vegi að afnema alskonar fríðindi svo sem húsnæðisbætur o.fl.

Það rennur fullt til baka til ríkisins ef hið opinbera er með lága skatta og almenna greiðsluþátttöku það er lykillinn að velferð og jöfnuði. Við getum ekki bara jafnað á einn hátt, allir verða að leggja eitthvað að mörkum.

Það átti því ekki að koma á óvart að 66 prósent greiðenda skattsins höfðu 5 milljónir eða minna í árslaun. Þannig þurftu eldri borgarar að selja eignir til að hafa efni á því að borga skattinn. Á síðasta ári greiddu hundruð þeirra meira en helming tekna sinna í skattinn og jafnframt fjórfaldaðist fjöldi þeirra sem greiddu auðlegðarskatt sem var hærri en tekjur þeirra. Svo vitnað sé í HJ og byggt á staðreyndum úr gögnum RSK.