Hverskonar þjóð erum við eiginlega

Við erum nú í áraraðir búin að taka á móti fólki erlendis frá sem vill setjast hér að í lengri eða styttri tíma. Á ég virkilega að trúa því að við þurfum að ræða í nokkur ár til viðbótar þá augljósu staðeynd að auðvita þurfum við að bjóða upp á markvissa íslenskukennslu fyrir nýbúa til að þeir eigi möguleika á að aðlagast samfélaginu.

 Stjórnvöld hafa verið gagnrýnd fyrir aðgerðarleysi og stefnuleysi í málefnum útlendinga en félagsmálaráðherra, Magnús Stefánsson, telur að sú gagnrýni sé að vissu leyti nokkuð klisjukennd. Þetta kom fram í ræðu ráðherra á ársfundi Vinnumálastofnunar. Hann sagði jafnframt að tryggja þyrfti útlendingum gott aðgengi að íslenskunámi.

 Þetta hefur nú legið fyrir um áraraðir bæði hægt að vísa í áratuga reynslu annarra sem og reynslu okkar. Það tala allir um þetta á hátíðarsundum en okkur verður bara ekkert úr verki. Það er eins og annað hér á landi að við gerum helst ekkert  í heilbrigðis og félagslegum málum fyrr en mál eru orðinn að miklum vandamálum.

 

Félagsmálaráðherra: tryggja þarf útlendingum aðgengi að íslenskukennslu

Athugasemdir

[Birna M, 13.10.2006 kl. 23:13]

Jamm, við þurfum að standa okkur miklu betur í að hjálpa nýbúunum að aðlaga sig og læra málið.

[Sigrún Sæmundsdóttir, 13.10.2006 kl. 23:38]

Auðvita á að gera það, þessi börn þurfa kennslu eins og okkar. Það hlítur líka að vera erfitt fyrir kennara þegar nemendur frá 10-12 þjóðum eru í sama bekk

[Jón Valur Jensson (IP-tala skráð) 14.10.2006 kl. 21:25]

"Klisjukennd gagnrýni" -- hvílík afneitun! Það flæða yfir okkur útlendingar í stríðum straumum, margfalt á við það sem gerist á hinum Norðurlöndunum hlutfallslega, og sáralítið brot af þessu fólki fer í íslenzkukennslu. Svo talar Magnús um klisjur! Var hann ekki einn þeirra sem gáfu íslenzkum verkalýð þá hátíðargjöf þann 1. maí sl. að neita landi okkar um umþóttunartíma til að verjast snöggu flæði vinnuafls hingað frá 8 nýjum Austur-Evrópulöndum, sem þann daginn bættust í Evrópusambandið? Ýmis önnur lönd í Evrópu, jafnvel bein aðildarlönd að EB, Þýzkaland, Austurríki, Danmörk, Frakkland, Belgía, Holland og Lúxemborg, opnuðu ekki vinnumarkað sinn fyrir löndunum átta á þessu ári. Þrjú þeirra, Frakkland, Belgía og Lúxemborg, munu gera það smám saman, atvinnugrein eftir atvinnugrein, en hin, Þýzkaland, Austurríki og Danmörk, gera það ekki -- örugglega minnug reynslunnar. Hollendingar hafa frestað ákvörðun sinni fram yfir næstu áramót, "en Ítalir ætla að auka kvótann sem þeir setja á erlent vinnuafl í landi sínu." En hér á Íslandi er enginn kvóti settur! Ráðamenn hafa ákveðið að taka áhættu eða látið undan þrýstingi atvinnurekenda – eða einfaldlega ekki unnið heimavinnuna sína, eins og stjórnvöld í þessum fyrrnefndu löndum gerðu.

Fregnir af þessari ákvörðun Þjóðverja, Dana, Frakka o.fl. eru ekki aðeins ábending um, að íslenzk stjórnvöld hafi farið illa að ráði sínu, heldur gerir þetta okkar eigin ákvörðun ennþá áhættusamari, af því að nú beinist áhugi og straumur fólks frá Austur-Evrópulöndunum átta að mun færri löndum en ella, og Ísland getur þá orðið ofan á í valinu vegna góðra lífskjara hér og nánast einskis atvinnuleysis. Þetta er einmitt það, sem reynslan sýnir á þessu ári. Þótt straumurinn hafi verið stríður hingað árið 2005, er hann miklu meiri a þessu ári. Þeir íslenzku verkamenn, sem nú er verið að segja upp vinnu og ráða (ódýrari?) útlendinga í staðinn, munu ekki kunna þeim ráðamönnum neinar þakkir, sem ábyrgð bera á þessu.

Sjá ennfremur grein mína á Kirkjunetinu: Til hamingju með daginn, 1. maí – Verkalýðsbarátta og frjálst flæði vinnuafls.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 14.10.2006 kl. 21:45]

Þó ég sé ekki alltaf sammála Jóni finnst mér vera nokkuð til í því sem hann segir. En þó aðhyllist ég þá skoðun að land sem er eins vel stætt og okkar sem og að heldur upp á tungumál sitt, eigi að að leggja sig fram um að hafa tiltæka öfluga skóla eða fræðslustofnanir þar sem að þeim sem ætla að setjast hér að til frambúðar er bæði boðið og skilt að læra íslensku og um íslenskt þjóðfélag a.m.k. 1 til 2 skólaár með vinnu. Því ég er að hugsa um að hér verði ekki til hópar Pólverja á einum stað, Tailendinga á öðrum og svo framvegis. Heldur verð þetta íslendingar í samskiptum vð íslendinga á jafnréttisgrunni. Annað býður upp á stéttskiptingu og aðgreiningu.

En nú erum við enn bara að tala um þetta þrátt fyrir að við höfum öll fylgst með því að fólki erlendis frá hefur fjölgað til muna hér á hverju ári. Við höfum máttlausa Vinnumálastofnun og svo Útlendingaeftirlit sem er önnum kafið við að passa að Íslendingar giftist ekki of ungum útlendingum og hendi þeim úr landi ef þeir eru yngri en 24 ára eða eitthvað svoleiðis.

Afhverju er ekki til nú þegar öflugur skóli eða stofnun sem heitir Íslenskuskólinn með útibú um allt land. Ég efast um að hann mundi kosta okkur meira en rekstur á sendiráðum t.d. í Japan og Kína og fleiri stöðum þar sem við sláum um okkur. Eða kannski kostnaður við að reyna að komast í Öryggisráð SÞ

[Jón Valur Jensson, 14.10.2006 kl. 23:02]

Ég er algerlega sammála Magnúsi Helga um þessa nauðsyn íslenzkukennslunnar. Hana ber að stórefla og sennilega margfalda. Þó er engin þörf á einni ríkisbáknsstofnun til þess -- við erum á leið frá ríkiseinokun til virkara framtaks einstaklinga og fyrirtækja. Small is beautiful, eins og Schumpeter sagði. En þakka þér, Magnús, að færa þetta allt í tal, og til hamingju með drjúga aðsókn hjá þér á vefsíðuna strax í þessari fyrstu viku þinni á Moggablogginu.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 14.10.2006 kl. 23:32]

Ekki set ég það sem skilyrði að þetta væri endileg ríkisrekið. Alveg sama hvaðan gott kemur. EN ein hugmynd væri að þetta væri fag sem allir mennta- og fjölbrautaskólar yrðu að bjóða uppá.

Íslenskt samfélga fyrir nýbúa 102 - 203 og svo framvegis

Íslenska fyrir nýbúa 103 og 203 og svo framvegis.