Leita í fréttum mbl.is

Finnst nú helsta fréttin í þessum greinum umsagnir um Davíð Oddsson

Í geinum í Wall Streat journal og í Financial Times eru kaflar sem ekki er hægt að líta fram hjá í þessu samhengi þar er í raun hægt að segja að fall okkar sé persónugert í Davíð Oddssyni

Mr. Oddsson became prime minister in 1991 promising to bring an end to the country's boom-and-bust cycles tied to the fish catch. He blamed the trouble on the state-controlled economy, which put bureaucrats in charge of fishing, the media, even a travel agency.

Within a few years, Iceland had sold off companies worth a combined $2 billion, a big sum for the small economy, says Mr. Gissurarson.

For Mr. Oddsson, what most held Iceland back was government control of banking, which put politicians in the position of determining how capital should be allocated. "The crucial factor," he said in a 2004 speech, "was the iron grip that the Icelandic state had on all business activity through its ownership of the commercial banks."

He sold them all.

Og síðar í greinni

One thing that might have saved Icelandic capitalism was joining the euro. Appealing to national pride, Mr. Oddsson long resisted moves to join the European Union and adopt the common currency. Perhaps most crucially, joining the EU would have meant bureaucrats in Brussels would then regulate Iceland's use of its fishing stocks -- a political third rail in Iceland.

In the October TV interview, Mr. Oddsson was unbowed in his views of the euro. "If we were tied to the euro, for instance, we would just have to succumb to the laws of Germany and France," he said.

Í Financial Times stendur m.a.

There are further lessons. Politicians should not become central bank governors. Mr Oddsson is part of the problem, not of any solution, and should resign immediately. Allowing partial “euroisation” was a recipe for instability. And Iceland was unable or unwilling to arrange early international support, nor did it wish to call in the International Monetary Fund.

Tek loks undir með Sefáni Jóni Hafstein í grein á þar sem hann m.a. segir:

Ræða Davíðs er lengsta ,,ekki-benda-á-mig" ræða Íslandssögunnar. Í henni er Seðlabankinn bara veðurklúbburinn á Dalvík, mælir vindhraða en gerir ekkert í honum; spáir á rósamáli fyrir innvígða en hastar hvorki á veður né vötn. Fjármálaeftirlitið á tunglinu, en samt á Seðlabankinn mann í stjórn. Í Simbabwe er allt komið til fjandans en Mugabe segist ekki fara neitt því án sín fari allt ennþá meira til fjandans

En í þessari grein færir Stefán Jón líkur að því að hrun bankana hafi verið eitthvað sem menn reiknuðu með og héldu að við kæmumst upp með að fella niður allar skuldir bankana erlendis. Góð grein.

 


mbl.is Evran hefði dregið úr fallinu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Höfundur

Magnús Helgi Björgvinsson
Magnús Helgi Björgvinsson

Skoðanir Magga um menn og málefni í fréttunum. maggihb@gmail.com Athuga að þetta eru mínar skoðanir og þið megið bara hafa ykkar hentisemi, því ég er að nota mína.

Eldri færslur

Nóv. 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30

Twitter

Teljari

joomla visitor

Twitter

Tenging við twitter

Um bloggið

Vettvangur Magga

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband