Menn héldu þvi fram að ég væri að rugla þegar ég tjáði mig um hugsanlegar hvalveiðar okkar.

Menn töluðu um að það mundi engin skipta sér að þessu og bentu á að þessar nokkru hrefnur og langreiðar hefðu ekki haft áhrif. En auðvita finna umhverfissamtök inn á veika stöðu okkar til baráttu sem og þann þjösnaskap að bíða ekki eftir niðurstöðu Alþjóðahvalveiðiráðsins sem var að mildast í hvalveiðibanni. En hvað stendur þá í þessari frétt:

Arthúr Björgvin segir að minnsta kosti eina þýska verslunarkeðju hafa hætt að selja íslenskar vörur vegna veiðanna. Hann óttast að fleiri fyrirtæki fylgi í kjölfarið, enda hafi hann upplýsingar um að hvers kyns sala og markaðssetning á vörum frá Íslandi sé orðin erfiðari eftir að veiðarnar spurðust út.

Við það bætist að um 200 umhverfisverndarsamtök hóti því í bréfum til Íslendinga í Þýskalandi að beita sér fyrir herferð gegn sölu á íslenskum vörum. Sú atburðarás geti því endurtekið sig frá 9. áratugnum þegar þýskir umhverfisverndarsinnar fóru í herferð gegn íslenskum varningi.

 

„Við erum náttúrlega búin að fá fullt af hótunarbréfum frá Þýskalandi. Þar er því hótað að 200 umhverfisverndarsamtök muni stuðla að því að loka fyrir kaup á íslenskum varningi í búðum og fá fólk ofan af ferðum til Íslands. Þessu rignir yfir ferðaþjónustufólk."

En nei nei. Af því að við fengum ekki mikil mótmæli við 9 hvölum þá er allt í lagi að leyfa veiðar á 150 hvölum. En úpps þetta getur kostað okkur milljarða í viðskiptum og missi mörg hundruð starfa. Og allt til að einn maður geti sinnt hobby sínu þarna í Hvalfirði og fólk komist á smá sumarvertíð í hvalskurði og vinnslu í 3 til 4 mánuði.  Held að fólk verði að fara hugsa hér á landi. Við erum ekki lengur sterk og rík þjóð sem getum tekið svona áhættu og verðum það ekki næstu árin.

Sniðganga íslenskar vörur