Enn er Vigdís Hauks að angra mig

Ég get bara ekki sætt mig við nánast neitt í málflutningin hennar. Hún og framsókn hafa farið hamförum yfir vöxtum á Icesave láninu sem er upp á 5,55% vöxtum. Nú er verið að semja við norðurlöndin sem hún veit að þurfa að taka lán til að lána okkur. Þau lána eins og segir í fréttinni á

Vextirnir eru breytilegir og taka mið af þriggja mánaða EURIBOR vöxtum með 2,75% álagi. Miðað við vaxtastig í gær eru vextirnir því 3,85% sem stendur

Það er við fáum þetta á Euribor vöxtum með svo eðlilegu álagi sér í lagi þar sem Norðulönd taka lán til þess að endurlána okkur. Og þá byrja söngur hennar:

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins, blandaði sér í þessa umræðu og sagði þessar upplýsingar afar áhugaverðar. „Tólf ára lán á breytilegum vöxtum er ein stór óvissa, eins og alþjóð veit,“ sagði Vigdís. Hún sagði þetta bera vott um ábyrgðarleysi og að ríkisstjórnin vissi ekkert hvað hún væri að gera.

Manneskjan sem er lögfræðingur hlýtur að gera sér grein fyrir því að ef vextirnir væru fastir þá væru þeir sennnilega 5,55% af láni til svo langs tíma eða hærri þar sem að Norðurlöndin þurfa að borga þetta til sinna lánveitenda og væntanlega miðað við Euribor vextir hjá þeim líka.

3,85% vextir á norrænu lánunum

Athugasemdir

[Ragnar Þór Pétursson (IP-tala skráð) 1.7.2009 kl. 14:19]

Hún er að vísa til þess að ef breytilegu vextirnir fara yfir 5,55% á einhverjum tímapunkti skapast heimild Breta og Hollendinga til að gjaldfella Icesave lánin og/eða fara fram á sömu vexti.

[Björn Friðgeir (IP-tala skráð) 1.7.2009 kl. 14:36]

Ragnar: Það skapast engin slík heimild við hækkun breytilegra vaxta. BULL.

[Héðinn Björnsson, 1.7.2009 kl. 17:27]

Mér finnst synd að vera að draga norðurlöndin inn í hið yfirvofandi greiðslufall íslenska ríkisins. Okkur væri mun meiri hjálp í sérfræðiaðstoð við þá samninga sem fylgja greiðslufallinu en fleiri lánum.

[Magnús Helgi Björgvinsson, 1.7.2009 kl. 17:58]

Nú höfum við 7 ár þar til að mesti þungi greiðslna fellur hugsanlega á okkur. Er að velta fyrir mér málflutningi þeirra sem segja að nú eigum við að neita að borga þetta þar sem við ráðum ekki við það. EN væri ekki betra að sýna fram að við höfum reynt og krefjast endurskoðunar eftir 7 ár þegar kemur að greiðslum? Finnst það ekki góð rök hjá þjóð sem hefur stærri hluta sinna afkomu af útflutningi en flestar þjóðir í kring um okkur að gefast upp fyrirfram og lýsa greiðslu falli áður en reynir á það. Plús að afleiðingarnar yrðu verri en ef þjóðir sem við skuldum sjá að við sannarlega reyndum.