Þetta endar með byltingu!

Bendi á góða ádrepu Egils Helgasonar á svæðinu sínu Silfri Egils í dag. Þarna er hann að skjóta á nyríku íslendingana og okrið hér á landi í leiðinni.

Hann segir m.a í pisli sínum

Nýriki Nonni og stórfyrirtækin

Íslenskir auðmenn eru það sem kallast nouveaux riches. Þetta segir ekki bara að auður þeirra sé nýr, heldur líka og ekki síður að smekkur þeirra er nýríkur. Þetta birtist í hinum skoplega bankastjóra Kaupþings í London sem heldur að sé fínt að láta Duran Duran og Tom Jones spila í partíum fyrir sig og vini sína, í millunum sem láta reisa þyrlupall við hótel þar sem þeir ætla að halda veislu eina nótt, í listaverkauppboðum þar sem menn keppast um að bjóða í verk sem er ekki enn buið að mála, þátttöku í kappakstri sem byggir á því að aka á ólöglegum hraða á vegum úti en láta ekki lögguna ná sér, kaupum á enskum knattspyrnuliðum.

Þegar ég var að alast upp voru öðruvísi auðmenn, þeir stunduðu sinfóníutónleika og frumsýningar, höfðu annars mestanpart hægt um sig. Þeir töldu sig aðhyllast gamaldags borgaraleg gildi. Á sama tíma blóðmjólkuðu þeir samfélagið eins og þeir gátu með dyggri aðstoð einokunar- og flokksvalds. Enginn talar vel um þá núorðið.

Síðar í pisli sínu segir hann

Nú hefur verið sýnt fram á að hér er ekki bara hæsta verðlag í Evrópu, heldur líklega í öllum heiminum. Ég heyrði forstöðumann Samkeppnisstofnunar segja í útvarpinu áðan að þetta þyrfti ekki að vera svona. Svo kom einhver búðarloka og fór með rulluna um að þetta væri allt ríkinu að kenna. Við sem þurfum að kaupa í matinn á Íslandi vitum að það er ekki satt, það er ekki nema hluti af skýringunni.

Gróði íslenskra banka er blöskranlegur. Það þýðir ekki að láta eins og hann sé alveg ótengdur okurvöxtunum og því hvernig bankarnir virðast hafa meira eða minna öll ráð yfir viðskiptavinum sínum.

Ég geri ekki ráð fyrir að þetta endi í byltingu. En við eigum ekki að láta bjóða okkur þetta lengur. [leturbreyting Maggi]

Og loks er hér síðasta tilvitnunin:

Það er í tísku að tala um samfélagslega ábyrgð fyrirtækja. Þau vilja láta líta út fyrir að þau séu góð og ábyrg. Í geysimerkilegri heimildarmynd sem nefnist The Corporation og gerð var fyrir nokkrum árum er því haldið fram að í raun sé ekki til neitt sem heiti samfélagsleg ábyrgð fyrirtækja - altént muni þau ekki sýna slíka ábyrgð nema undir miklum þrýstingi. Og líti þá á hana sem fórnarkostnað. Annars snúist auðfyrirtæki bara um mylja gróða fyrir hluthafa sína og æðstu yfirmenn - án þess að skeyta um fólk, umhverfi eða siðferði.

Hvet fólk til að lesa pistilinn í heild. Þarna er orð í tíma töluð og áminnig til okkar um að láta ekki heilaþvo okkur. Þessi góðmennska okkar við fyrirtæki og eignamenn er gengin út í öfgar.