Er þetta ekki dæmigert. Eygló þessi vandaða manneskja lögst í bullið

Svona til að byrja með erum við að tala um að körfuhafar ekki ríkið nema að miklum minnihluta vilja selja bankana.  Þegar hún talar um allan þennan meinta gróða þá væri gott að hún sýndi okkur þá útreikninga.  Upprunalega voru körfur á þessa banka um 7000 milljarðar.  Það er talað um um að þær kröfur hafi verið seldar á hrakvirði milli erlendar fjárfesta og sjóða að einhverju leiti en samt hafa þessar kröfur tapast að 85 til 90%

Þegar hún er að tala um að það ætti að lækka verðir sem þeir eru keyptir á þá er nú verið að tala um rúman helming af eigið fé bankana. Finnst það nú nokkuð gott.  Og því lægra verði þeim mun minna fær ríkið nema ð það eigi sína hluti áfram. 

Hvaða sama fólk er hún að tala um sem komi að þessum samning og Icesave. Í dag eru þetta lífeyrissjóðir, Seðlabanki, Stjórnvöld sem eigandi og kröfuhafar? Sá þau ekki koma að þeim samningum nema stjórnvöld.

Ég spyr hvort að fólk fái ekki kvíðahnút ef að framsókn kæmist í þetta. Síðast þegar hann koma að sölu banka þá voru þeir einkavinavæddir til eigenda Framsóknar að stórum hluta. Sbr Búnaðarbanki 

Held að það sé ekki skrítið að fjárfestar sé farnir að huga sér til hreyfings eftir því hvernig Framsókn talar um þá alla sem glæpasjóðir. 

Og ég held að fjárfestar erlendis verði nú ekki líklegir til að koma til lands sem talar um þá sem hóp sem glæpamenn. Og mest hugsað um hvernig eigi að snuða þá sem mest. 

 Hálf hallærislegt að flokkur sem kvartar um að ekkert sé gert í vandmálum vegna gjaldeyrishaft skuli fara af hjörunum þegar verið að er að vinna að lausnum.

Svon væri gott að vita af hverju Framsókn sem er svo umhugað um að þjóðin njóti hags af þessum bönkum skuli hafa barist gegn því að þjóðinn nyt gróðans af hagnaði útgerðamanna með veiðigjaldi. 

Gagnrýnir hugmyndir um sölu bankanna

Svo segja menn að ekkert sé verið að gera varðandi kröfuhafa og snjóhengjurnar.

Af visir.is

Slitastjórnir Glitnis og Kaupþings stefna að því að selja Íslandsbanka og Arion banka fyrir nærri 150 milljarða króna. Hlutur íslenska ríkisins í bönkunum er samkvæmt því mati um 14 milljarða króna virði. Viðræður milli stjórnvalda, seðlabankans og kröfuhafa föllnu bankanna standa nú sem hæst.

Kröfuhafar í bú Glitnis og Kaupþings, þar helst erlendir skuldabréfa- og vogunarsjóðir, eiga nú í samningaviðræðum við stjórnvöld um hvernig megi leysa úr stöðu þeirra þannig að fjármálastöðugleika hér á landi verði ekki ógnað, ef kröfuhafarnir fá beinan aðgang að hundruðum milljarða eignum sínum með nauðasamningum.

Í þessu viðræðum er ekki síst einblínt á að selja Íslandsbanka og Arion banka til íslenskra fyrirtækja og fjárfesta, og þannig minnka krónueign erlendu kröfuhafana, og létta um leið þrýstingi á gengi krónunnar til framtíðar litið.

Samkvæmt heimildum fréttastofu er horft til þess að Íslandsbanki og Arion banki verði seldir með margfaldara sem er 0,55 sinnum eigið fé. Miðað við það er Íslandsbanki um 72 milljarða virði og Arion banki ríflega 81 milljarða virði.

Það sem kæmi í hlut ríkisins, ef það myndi ákveði að selja, er um 14 milljarðar útfrá þessu verðmati, 3,5 milljarðar vegna fimm prósenta hlutar í Íslandsbanka og 10,5 milljarðar vegna 13 prósenta hlutar í Arion banka. Kaupendur yrðu að líkindum íslenskir lífeyrissjóðir og aðrir íslenskir fjárfestar, sem þá gætu greitt fyrir með hluta af erlendum eignum sínum, en heildarvirði erlendra eigna lífeyrissjóðanna er í dag ríflega 500 milljarðar króna.

Fleira hangir á spýtunni, en að fá nýja eigendur að bönkunum í samhengi samhliða nauðasamningum við kröfuhafa. Meðal annars vilja erlendir kröfuhafar fá gjaldeyri sem er inn á reikningum Íslandsbanka og í staðinn myndu lánasöfn úr þrotabúi Glitnis sem bera nafnið Haf og Holt, og eru lán í erlendri mynt til sjávarútvegsfyrirtækja og fasteignafélaga m.a., verða hluti af eignasafni Íslandsbanka.

Enginn afsláttur yrði gefinn, heldur yrði um skipti að ræða. Með þessum aðgerðum m.a., samhliða sölu á bönkunum, myndu innlendar krónueignir í eigu þrotabúa Glitnis og Kaupþings fara úr ríflega 400 milljörðum í lítið sem ekkert. Erlendar eignir í þrotabúunum færu þá til kröfuhafa á grundvelli nauðasamninga þar um.

Einnig er horft til þess, í þessum viðræðum stjórnvalda, seðlabankans og kröfuhafa, að endurfjármögnun á skuldum í erlendri mynt geti átt sér stað samhliða sölu bankanna. Meðal annars að lengja í lánum Landsbankans gagnvart kröfuhöfum gamla Landsbankans í erlendri mynt, og jafnvel að koma að endurfjármögnun skulda Orkuveitu Reykjavíkur.