Enn og aftur um lánlækkunarloforð ríkisstjórnarinnar.

Hér er áhugavert blogg Svölu Jónsdóttiur  af DV

Þá eru hinar margboðuðu skuldalækkunartillögur ríkisstjórnarinnar orðnar opinberar. Ýmsir eru búnir að benda á það að Framsóknarflokkurinn sé ekki að standa að öllu leyti við kosningaloforð sín. Þá er óvíst hvort fyrirhugaður bankaskattur standist lög.

Jafnframt hefur verið sýnt fram á að aðgerðirnar gagnast mest þeim tekjuhæstu, sérstaklega sú aðgerð að leyfa fólki að nýta séreignarsparnað sinn í að greiða niður höfuðstól húsnæðislána. Loks eru margir sem ekki fá neina lækkun þrátt fyrir að vera með verðtryggð lán, til dæmis námsmenn sem skulda námslán.

En ég ætla ekki að ræða þessa galla á tillögunum núna, þó þeir séu vissulega nokkrir. Mig langar að ræða um þessar tillögur á mannamáli og hvaða áhrif þær geta haft á skuldir og greiðslur hjá venjulegu fólki. Það vill svo til að ég er í ágætri aðstöðu til þess, þar sem ég gerði samning um sértæka skuldaaðlögun fyrir nærri þremur árum og hef því þegar fengið höfuðstól húsnæðisláns lækkaðan.

 

Fyrir nákvæmlega þremur árum voru eftirstöðvar húsnæðislánsins míns rúmar 18,8 milljónir. Lánið hafði ég tekið árið 2005 og var það upphaflega tæpar 13 milljónir. Vorið 2011 gerði ég samning við bankann um sértæka skuldaaðlögun. Hluti húsnæðislánsins var þá settur á biðlán og mun sá hluti falla niður á næsta ári ef ég stend við samninginn.

Þegar samningurinn var gerður var upphæð lánsins tæpar 19 milljónir. Rúmar 2,8 milljónir voru settar á biðlán til þriggja ára og hélt ég áfram að greiða af mismuninum, rúmum 16 milljónum. Lækkunin var því nálægt 15% sem er ekki langt frá því sem gert er ráð fyrir í tillögum ríkisstjórnarinnar, en þar er talað um allt að 13% lækkun að meðaltali.

Afborganir lækkuðu strax um 10 þúsund krónur á mánuði. Nú eru tæpir fjórir mánuðir eftir af þriggja ára samningstímanum og staðan er eftirfarandi: Eftirstöðvar lánsins eru rúmar 18 milljónir. Afborganir lánsins hafa hækkað aftur og eru nú rúmum 15 þúsund krónum hærri á mánuði en þær voru fyrst eftir lækkun, eða um fimm þúsund krónum hærri en þær voru í desember 2010.

Lánið er því næstum jafn hátt og það var fyrir lækkunina og afborganir eru hærri í krónum talið. Auðvitað eru 18 milljónir árið 2013 lægri að raunvirði en 18 milljónir voru árið 2010. En launin mín hafa ekki haldið í við verðbólgu og allt annað hefur hækkað, eins og matur, bensín og fasteignagjöld. Líkur eru á að laun haldi ekki heldur í við verðbólgu á næstu árum, ekki síst ef hugmyndir Samtaka atvinnulífsins og fleiri um aðeins 2% launahækkun í næstu samningum ganga eftir.

Ég hef ekkert á móti því að fólk fái sín húsnæðislán lækkuð á svipaðan hátt og ég fékk. Ég vil einfaldlega benda á þá staðreynd að þó lánin lækki um 13-15%, er það fljótt að koma aftur með vöxtum og verðbótum. Vissulega er ég betur stödd en ég væri ef lánið hefði ekki verið lækkað og það stæði nú í 21 milljón, sem er samanlögð staða lánsins sem ég er að borga af og biðlánsins.

Í heild er ég í aðeins betri málum fjárhagslega en ég var í desember 2010, en þar munar ekki mest um lækkun húsnæðislánsins. Það munar meira um það að ég er búin að borga upp bílalán. Svo er ég ekki lengur með neinn yfirdrátt sem þarf að greiða vexti af. Þó að forsætisráðherra tali um heimsmet er 13% lækkun á stöku láni engin bylting, sérstaklega ekki þegar verðbólgan á ársgrundvelli er nálægt fjórum prósentum.

Íslenska kerfið með óstöðugri krónu og stöðugri verðbólgu er óbreytt. Bankarnir eru þegar farnir að spá aukinni verðbólgu vegna fyrirhugaðra skuldalækkana. Því er hætt við að skuldalækkunin verði skammgóður vermir fyrir þau heimili sem hana fá. 

 

Enn um lánalækkun ríkisstjórnarinnar!

Bjórn Valur skirfar um þessa lánalækkun og segir í fyrirsögn: Svikamyllan

Svo kemur þetta:

Það er smám saman að flettast ofan af svikamyllu stjórnarflokkanna eftir því sem frá líður sýningunni í Hörpu. Hér eru nokkur raunveruleg dæmi um mismunandi áhrif aðgerðanna eftir stöðu fólks og efnahag:

Dæmi 1:
Fjölskylda, hjón með tvö börn, skuldaði 25 m.kr. verðtryggð húsnæðislán. Hún fékk 4 milljónir niðurfelldar í 110% leiðinni á síðasta kjörtímabili og sérstakar vaxtabætur líka og fær því ekkert í aðgerðunum núna þar sem sú leiðrétting er dregin frá og er yfir 4 m.kr. hámarkinu í aðgerðunum núna. Samanlagðar mánaðartekjur þessarar fjölskyldu eru 550 þúsund krónur (bæði í kennslu) sem bendir til þess að afar ólíklegt sé að hún geti nýtt sér nokkuð af 70 milljörðunum í gegnum sérstakan viðbótarsparnað.

Dæmi 2:
Fjölskylda, hjón með tvö börn, sem á einbýlishús sem nú er metið á 90 m.kr. og skuldaði 18 m.kr. í verðtryggt húsnæðislán (sem var greitt upp 2011) fær um 3 m.kr. með aðgerðum ríkisstjórnarinnar. Þessi fjölskylda fær svo auðlegðarskattinn felldan niður og ætti því að vera í góðu jólaskapi.

Dæmi 3:
Einstætt foreldri með eitt barn í lítilli íbúð skuldaði 14 m.kr. verðtryggt húsnæðislán, fékk 1,4 milljónir niðurfelldar í 110% leiðinni og einnig sérstakar vaxtabætur upp á 400.000 (2x200.000/hámark). Þetta foreldri fær ekkert af 80 milljörðunum og afar litlar líkur á að geta nýtt sér nokkuð af 70 milljörðunum heldur vegna lágra tekna.

Dæmi 4:
Einstæð móðir með eitt barn keypti íbúð 2006 sem hún seldi 2012, fór á leigumarkaðinn og í háskólanám. Hún fékk ekki eina einustu krónu út úr íbúðinni sem var í raun bara yfirtaka kaupandans á skuldum seljanda. Lánið stóð þá í 21 m.kr. Miðað við boðaðar aðgerðir á hún að fá sérstakt skattaafsláttarkort sem fyrnist á næstu fjórum árum. Hún hefur hins vegar engar tekjur (námsmaður) og borgar því engan skatt. Hún mun þess vegna ekki geta nýtt sér afsláttinn fyrr en að námi loknu (2016) og fær því nánast ekkert út úr aðgerðinni.

Ég hef grun um að sá eini sem átti ekki von á neinu sé sá sem er í dæmi 2 á meðan allir hinir bjuggust við feitum tékka.
Eins og þeim var lofað.