Ég hef reyndar aldrei svo ég viti greitt í VR en er að velta fyrir mér einu

En af hverju í ósköpunum hafði Kaupþings stjórnin bara 2 kosti:

1.  
   1. Að segja við lykilstarfsmenn að selja hlutabréfin og greiða upp lánin. Sala lykilstjórnenda á hlutabréfum er tilkynningarskyld til Kauphallarinnar og því hefði sala bréfanna væntanlega leitt til ofsaótta á markaðinum og að öllum líkindum verulegs söluþrýstings frá öðrum aðilum. Öll rök benda til að slíkt ferli hefði leitt til þess að hlutabréf í bankanum hefðu fallið eins og steinn og hugsanlega leitt bankann í þrot af þeim sökum.
   2. Að líta svo á að bankinn væri traustur og að hann myndi komast í gegnum erfiðleikana. Hugsanlega mætti þó búast við að hlutabréfaverð félli um 10-20% í viðbót í vetur en þegar rofaði til aftur, risi hlutabréfaverðið og veð bankans gagnvart umræddum skuldum yrðu fullnægjandi á ný. Ég leit svo á að við værum því ekki að samþykkja að fella niður skuldir heldur að víkja tímabundið frá skilmálum um veðtryggingar. Markmiðið var að verja bankann frá falli. Því miður breyttist staðan og eftir á að hyggja var sú ákvörðun byggð á röngum forsendum.

Af hverju hefðu starfsmenn átt að selja bréfin ef þeir hefðu trúað því að bankinn kæmist í gegnum erfiðleikana. Hefði ekki verið hægt að halda skilmálunum eins. Hafði bankinn ekki lækkað á hlutabréfamarkaði síðustu misseri. Hefðu því ekki flestir starfsmenn orðið að borga með bréfunum ef þeir hefðu selt þau. Þ.e. þeir hefðu þurft að borga bankanum lánin sem þeir fengu til að kaupa bréfin.

Síðan vildir ég gjarnan fá að vita á hvaða kjörum starfsmenn fengu þessi lán. Hef heyrt að bankarnir hafi reiknað með að arður af bréfunum færi í að greiða þau.  Getur það verið að banki sé tilbúin að lána svo háar upphæðir út á þessi kjör. Hvað er starfsmaður hætti svo?

Meiri djöfuls drullubissness sem þarf að ríkja hér á landi! Ef menn eiga rétta vini eða eru í réttu klíkunni þá virðast þeir geta fengið lánað út á allan andskotans og þurfa svo aldrei að borga þegar þetta hrinur því allt er komið í einhver einkahlutafélög sem síðan rúlla.

Og ein hvað þurfa menn sem eru með 1500 þúsund og meira í laun á mánuði sífellt að reyna að græða meira? Og þegar menn eru komnir með 500 milljónir af hverju að halda áfram að græða? Hvað ætla menn að gera við meira?

Held að þetta sér sjúkleiki og í ætt við spilafíkn. Svona menn ættu ekki að stýra fyrirtækjum sem almenningur treystir fyrir peningum.

Ekki hægt að taka aðra ákvörðun

Athugasemdir

[Jón Gunnar Bjarkan, 6.11.2008 kl. 11:11]

Ég er alveg sammála þér eins og venjulega.

Kaupþing átti auðvitað til að byrja með aldrei að stunda svona viðskipti til að byrja með né heldur að veita svo kallaða sölurétta samninga eða hvað þeir heita og Kristinn H. Gunnarsson kallaði réttilega: alveg ævintýrlega ósvífna viðskiptahætti.

En fyrst þeir voru búnir að koma sér í þetta rugl, það er lána starfsmönnum fyrir hlutabréfakaupum, aðallega til að boosta upp eigið fé bankans, þá áttu þeir auðvitað bara að sitja á ábyrgðunum og halda málinu í Status Que, algjörlega óþarfi að afskrifa þær ábyrgðirnar.