Spurning til Vinstri grænna?

Hef svona verið að velta fyrir mér hvernig þið hafið hugsað ykkur að byggja hér upp samfélag sem staðið getur undir góðum lífsskilyrðum í framtíðinni? Sem og að koma okkur út úr kreppunni?

Svona bara til að byrja með:

• Vg leggst gegn uppbyggingu heilbrigðisþjónustu á Miðnesi
• Gegn álveri í Helguvik
• Gegn álveri á Bakka
• Gegn stóriðju svona almennt
• Gegn þessum æfinga herþotum á Keflavíkurflugvelli
• Gegn AGS samvinnu
• Gegn ESB viðræðum og aðildarumsókn
• Gegn samningum um Icesave

Svona mætti lengi telja. Ég vissulega er ekki hrifinn af mörgu þessara mála en finnst að flokkur sem er í ríkisstjórn verði þá að koma með einhverjar raunhæfar lausnir sem tekur ekki áratugi að skila árangri.

Vinna með sprotafyrirtæki og frumkvöðla er náttúrulega fín en það er ekki víst að þetta skili okkur nokkru að ráði fyrr en eftir fjölda ára. Ég man að Össur var bara lítið fyrirtæki í mörg ár og eigandinn og hönnuður vinnandi þetta að mestu einn. Þannig er það með mörg sprota fyrirtæki að þau skila litlu sem engu í byrjun.

Finnst að menn verði nú að hugsa til nánustu framtíðar og gera einhverjar málamiðlanir. Annars verður hér engin viðsnúningur og kreppan á eftir að vara hér lengur og lífskjör hér að falla varanlega.

Ef það er það sem Vg vill þá eiga þeir að koma fram og segja það strax! Vera heiðarleg. Þ.e. að þeir telji að fólk eigi að temja sér nýjan lífstíl þar sem hlutir eins og menning, æðri menntun og fleira verður munaður því að ríkið getur ekki stutt það til lengdar ef að tekjur þess og þjóðfélagsins falla til framtíðar.

Hafna algerlega her í Keflavík

Ekki viss um að allir taki eftir þessu í fréttinni um ræðu Strauss Kahn

Ef við kíkjum aðeins á þessa frétt þá segir Strauss Kahn þarna eins og ég hef verið að segja: að því miður áttum við að hafa eftirlit með útibúum okkar banka erlendis. Eða eins og segir í frétt um sama mál á ruv.is

Sagði hann að þær reglur væru nú gagnrýndar eftir hrun banka í kreppunni væru helst að bönkum og fjármálafyrirtækjum hafi verið leyft að starfa utan heimalandsins og það með nokkuð auðveldum hætti. Bankar hefðu síðan þá lent í vandræðum og íslenska bankahrunið 2008 sorglegt dæmi um slíkt. Annað slíkt hrun mætti ekki eiga sér stað. Reglur sem leyfðu stofnun bankaútibúa erlendis væru þó ekki vandinn heldur eftirlitið og að það væri bunið við heimalandið. Þannig vantaði yfirsýn á starfsemi banka og því erfitt að greina kerfisáhættu. Sum fyrirtæki hafi skyndilega verið orðin það stór að illmögulegt var að bjarga þeim þegar í óefni hafi verið komið.

Strauss-Kahn sagði skattgreiðendur sitja eftir í súpunni en þeir væru fórnarlömb slakrar kreppustjórnunar og regluverks sem gætti ekki hagsmuna þeirra. Þörf væri á evrópskri eftirlitsstofnun með víðtækt umboð og heimildir til að grípa inn í rekstur þeirra banka sem störfuðu utan heimalandsins og væru í vanda.

Það sem hann er segja er það að þó regluverkið hafi reynst gallað þá var ábyrgð heimalands á útibúum bankana erlendis. Og eins þá hafi eftirlitskerfið okkar ekki ráðið við eða gert sér grein fyrir útþenslu bankana og hversu stórir þeir voru. Og um alla Evrópu eru skattgreiðendur að súpa seiðið af slöku eftirliti og úrvinnslu. Við gleymum því oft að flestar þjóðir hafa eins og við þurft að setja gríðarlegar upphæði í bankakerfi sín líka sem óvíst er að komi til baka hjá þeim. Þær hafa bara ólíkt okkur ráðið við það án þess að grípa til neyðarlaga.

 

Hið sorglega dæmi frá Íslandi