Þetta er nú eitt dæmi um hysteriu sem stjórnarandstaðan hefur haldið úti.

Í síðustu viku fóru m.a. Framsóknarþingmenn hamförum um að skuldir ríkisins væru komnar yrir 250% og allt væri að fara til helvítis. Nú skv. þessu gætu skuldir jú farið upp í 240% ef að skuldir Landsvirkjunar, íbúðarlánasjóðs og fleiri fyrirtækja væri teknar með. En þannig talaði stjórnarandstaðan ekki. Heldur voru þau að reyna að halda því fram að skuldirnar yrðu miklu hærri ef skuldir fyrirtækja með ríkisábyrgði yrðu tekin með.

Síðan má ekki gleyma að nú þegar eru peningar á reikningum á móti hluta þessarar skuldar. Þ.e. lán frá AGS og fleirum.

Erlendar skuldir á reiki

Lögfræðingar Seðlabankans ættu kannski að kynna sér almennilega málið áður en þeir láta svon frá sér

Það er nú ekki beint að maður hafi traust til lögfræðinga Seðlabanka sem tekið hafa væntanlega þátt í því að samþykkja þau veð sem Seðlabankinn tók í vafasömum bréfum fyrir lánum til bankan fyrir hrunið. En samt sem áður þá leyfa þessir menn sér að koma fram með svona drög að ályktun. En fyrir þá væri kannski gott að lesa þennan pistil Eiríks Bergmann frá því í dag. Þar segir hann m.a.

Evrópusambandið setur lög með ýmsum hætti sem hafa mismunandi vægi. Rammalög (e. directives), - sem ranglega hafa verið þýdd sem tilskipanir á íslensku - eru viðamest. Löggjöfin um innistæðutryggingar er rammalöggjöf. Slík lög eru eru bindandi fyrir aðildarríkin en kveða ekki með beinum hætti á um ákveðnar aðgerðir heldur fela í sér markmið og er aðildarríkjunum í sjálfsvald sett hvernig eru uppfyllt heima fyrir. Sú skylda hvílir því á íslenskum stjórnvöldum að finna eigin leiðir til að tryggja þessar innistæður.

Þetta er til að mynda sá skilningur sem kemur fram í skýrslu franska seðlabankans undir stjórn núverandi bankastjóra Seðlabanka Evrópu, Jean Claude Trichet, þar sem segir að í tilvikum kerfishruns, þegar innistæðutryggingasjóðurinn dugi ekki til, komi til kasta annarra þátta öryggisnetsins, svo sem seðlabanka viðkomandi lands eða ríkisins. Þessi háttur er hafður á til að virða mismunandi hefðir og innri stjórnskipan í hverju landi fyrir sig.

Þess misskilnings hefur enn fremur gætt að hér sé á ferðinni lög Evrópusambandsins sem komi okkur ekki við. Staðreynd málsins er hins vegar sú að þessi löggjöf var á grundvelli EES-samningsins innleidd í íslensk lög eins og öll önnur lög sem Alþingi samþykkir. Íslensk stjórnvöld hafa sjálf skilið málsmeðferðina þannig að samningurinn feli ekki í sér sjálfkrafa framsal á ákvarðanatöku til hins sameiginlega vettvangs í Brussel

Eiríkur er reynda á því að IceSave samningurinn sé ekki nógu góður en við þurfum að taka ábyrgð á innistæðutryggingum samt sem áður.

P.s. svo reynir Seðlabankinn að redda sér skv. annarri frétt með því að segja að lögfræðingarnir hafi ekki mætt sem fulltrúar Seðlabankans heldur sem einstaklingar. Þetta er nú ekki lagi.

Svavar Gestsson, sendiherra og formaður samninganefndar um Icesave-reikninganna, lýsti í gær undrun sinni á lögfræðiálitinu og sagði það koma mjög á óvart. Seðlabankinn hafi haft sinn fulltrúa í nefndinni sem starfaði með henni allan tímann.

Fulltrúar Seðlabankans voru kallaðir á fund þingnefnda vegna Icesave-málsins, í krafti stöðu sinnar, en töluðu samkvæmt bréfi aðallögfræðings Seðlabankans sem einstaklingar.

„Ég er alveg stórundrandi á þessu. Þetta fólk er boðað hingað sem lögfræðingar Seðlabankans og þá væntir maður þess að það sé að tala í nafni sinnar stofnunar. Það gefur því auðvitað ákveðna vigt í sjálfu sér. Þau gagnrýna ýmislegt í þessum samningi en gagnrýnin verður að vera á réttum forsendum. Það má ekki villa á sér heimildir,“ segir Árni Þór Sigurðsson.

Hann segir málið lykta af pólitík.

„Er þetta ekki bara fólk sem er ennþá í vinnu hjá gamla seðlabankastjóranum? Maður veltir því fyrir sér,“ segir formaður utanríkismálanefndar.

Seðlabanki gagnrýnir