Eftir lestur nokkra blogga sem mælast vinsæl á blog.is:

Þá varð mér hugsað til limru stórskáldsins í Kópavogi þar sem hann orti:

Vetur sumar vor og haust
vellur viskan endalaust
en svo er að sjá
ef menn að gá
Að heimskan hefur hæsta raust

 

Og verst er að það er fólk sem trúir þessum einstaklingum sem hafa yfirleitt nákvæmlega ekkert fyrir sér í því sem þeir halda fram. 

 

 

Hvernig væri nú að fara að horfa fram á veginn?

 

Datt í hug eftirfarandi:
Hvernig væri nú að allir Íslendingar hættu að að:
- Horfa sífellt aftur á bak til fyrri tíma
- Sífellt að reyna að finna einhverja aðra til að kenna um vandamál sín sjálfra og þjóðarinnar sem heild
- Sífellt að vera að láta menn sem eru hræddir við allar breytingar ráða umræðu hér á landi

Heldur yrði sest niður og fundið út hvar veikleikar stöðunar í dag eru hverjir eru styrkleikar okkar til framtíðar og hættur og fá færustu menn til að móta leið okkar fram- og uppávið.
Er ekki að verða komið nóg af því að kenna öðrum um þegar núverandi stjórnvöld rökstyðja allt sem þau gera með að fyrri stjórnvöld hafi verið svo slæm. Og fyrri stjórnvöld kendu svo vondu fjármálamönnunum um. Og svo koll af kolli.
Halló staðan er svona í dag. Við breytum ekki fortíðinni en nú þurfum við að móta stefnu til framtiðar sem leiðir okkur til betra lífs.
Held nefnilega að engin sér saklaus af hlutum í fortíðinni. T.d. væru allir að drukkna í skuldum ef að allir hefðu gleypt við þeim gylliboðum sem voru fyrir hrun um að endurfjármagna eignir sínar og kaupa hluabréf, skuldabréf neða kaupa í einhverjum peningamarkaðssjóðum  selja fínu íbúðina sína og byggja skuldsett einbýlishús og svo framvegis.

Taka stöðuna eins og hún er í dag og finna lausnir:

Við viljum gott heilbrigðiskerfi fyrir alla - Hvernig vinnum við að því að laga það?

Við viljum góða menntun fyrir alla - Hvernig tryggjum við það?

Við viljum jafnan og góðan hagvöxt. Hverning tryggjum við það?

Við viljum góða vinnu fyrir flesta og mannsæmandni laun: Hvernig tryggjum við það?

Við erum lítið land og þolum illa að fáir njóti hér einhverja sér kjara- Hvernig tryggjum við það?

Ef fyrir öllu er að setja sér langtímamarkmið sem eru svo skipt í smærri þrep og fara að vinna að því. Engin risastökk sem bitna á öðrum markmiðum heldur er sígandi lukka best. 

Fólk verður að átta sig á að 2007 kemur aldrei aftur. Við getum ekki tekið lífskjör okkar að láni án þess að þurfa síðar að borga það til baka með tilheyrandi dýfum.