Áríðandi skilaboð til kjósenda :)

Þörf hugleiðing fyrir kjósendur! Daginn fyrir kosningar

Samtal Íslands og Færeyja á facebook. M.a. um gjaldmiðla og fleira

Ég dreifi sjaldan efni sem aðrir flokkar eru koma á framfæri en þetta er óborganleg og satt

 

Af hverju eru þá Bjarni og aðrir Sjálfstæðismenn ekki löngu búnir að gera eitthvað í heilbrigðismálunum

Það hefur allt þetta kjörtímabil farið í að gera vel við kvótaeigendur, fjárfesta og eignarfólkið. Svo leyfa þeir sé nú að koma og lofa öllu fögru fyrir almenning.

Svo ætlar fólk að kjósa framsókn og sjálfstæðisflokk

Hér á landi er rífandi góðæri er okkur sagt. En samt er svo margt sem er í hræðilegri stöðu.

• Það eru tugþúsunda manna sem hafa ekki fastan heimilislækni
• Landspítalinn er yfirfullur og fólk kemst ekki í áríðandi aðgerðir fyrr en eftir langa bið. Húsnæðið að hrynja.
• Lögreglan er að hruni kominn þar sem vantar hundruð staðna og lögreglumenn einir á vakt á stórum landsvæðum
• Aldraðir og öryrkjar lepja dauðan úr skel
• Hér eru fjöldi fátækra barna sem líða skort
• Hér er húsnæðismarkaður þannig að fólk getur hvorki keypt né leigt
• Hér er talað um gríðarlegar tekjur ríkisins þannig að það þurfi ekki að skattleggja eða innheimta auðlindagjöld.
• Það er nauðsynlegt að lækka skatta á eignarfólk og fjarfesta
• Samgöngumál í algjöru tjóni
• Ferðamanna staðir að skemmast varanlega
• Eins er með menntamál að þar vantar stórkostlega upp á að við getum boðið ungafólkinu upp á sambærileg kjör og aðstæður og ´nágranaþjóðir okkar gera.

Gæti haldið áfram lengi. En læt þetta duga í bili

 

Og samt ætla nærri 4 af hverjum 10 kjósendum að kjósa núverandi stjórnvöld yfir sig aftur.

P,s. ekki fara að tala um fyrra kjörtímabil því þá voru aðstæður bara allt aðrar.

Jafnaðrmenn stundum seinir til svars

Hef löngum viljað að einhverjir mér klárari settust niður og svörðu einhverju af bullinu sem hefur verið látið rigna yfir Samfylkingunna og jafnaðarmenn síðustu árin án þess að því hafi verið almennilega svarað. Las þó áðan grein á Eyjunni þar sem einn gerir tilraun til að leiðrétta sumt af þessum rangfærlsun varðandi fyrra kjörtímabil. Leyfi mér að byrta hanan bara hér í heild:

Afrek og meintar syndir síðustu ríkisstjórnar

Í umræðum og í pistlum vefmiðla sé ég að ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna 2009-2013 er borin ýmsum sökum, því miður oft ómaklega. Förum aðeins yfir það.

• „Alls kyns skattar voru hækkaðir og bætur skertar.“

Já, rétt. En enginn gerir slíkt að gamni sínu. Stjórnin tók við gati á ríkissjóði eftir hrunið sem nam 216 milljörðum króna 2008. Því var mætt með niðurskurði að sirka tveimur þriðju og nýrri tekjuöflun að sirka einum þriðja. Slíkar aðgerðir eru mjög sársaukafullar og lítt til vinsælda fallnar. En árangurinn varð sá að stjórnin skilaði af sér hallalausum ríkissjóði 2013 (-0,7 ma. kr. skv. ríkisreikningi). Það er afrek í rústabjörgun; afrek sem sú ríkisstjórn sem nú situr – og við öll – höfum notið góðs af.

• „Nýja stjórnarskráin var ekki kláruð.“

Nei, það tókst ekki að klára nýju stjórnarskrána á síðasta kjörtímabili. En það var vitaskuld umrædd ríkisstjórn, undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur sem hefur alla tíð verið ötul baráttukona fyrir stjórnkerfisumbótum, sem setti stjórnarskrármálið af stað – í opnu og lýðræðislegu ferli sem var til fyrirmyndar. Það tókst að semja fullbúin drög að stjórnarskrá 2011 og setja þau í þjóðaratkvæði 2012. Sennilega var ekki raunsætt að ná lokaáfanga í málinu á einu kjörtímabili, sérstaklega með stjórnarandstöðu sem var í harðri baráttu og grenjandi málþófi gegn því. Nýja stjórnarskráin lifir hins vegar – og sem betur fer – góðu lífi og tekur vonandi gildi í lok næsta kjörtímabils.

• „Sjóvá var bjargað.“

Sjóvá var skólabókardæmi um áhættusækni og óðafrjálshyggju sem fékk að vaða uppi með lágmarks eftirliti. Stjórnendur tryggingafélagsins töpuðu bótasjóðum þess í fjárfestingarævintýrum sem fóru langt út fyrir mörk eðlilegs umboðs þeirra fyrir hönd tryggingataka fortíðar og nútíðar. Það eru nefnilega tryggingatakarnir sem eiga bótasjóðina í reynd; þeir eru m.a. notaðir til að greiða bruna-, slysa-, örorku- og dánarbætur til fólks sem hefur orðið fyrir áföllum og tjóni. Ef félagið hefði verið látið fara í gjaldþrot hefðu tjónþolar setið eftir með sárt ennið. Það hefði ekki aðeins verið reiðarslag fyrir marga þeirra persónulega, heldur einnig rýrt traust til vátryggingastarfsemi á Íslandi um langa framtíð. Hluthafar í Sjóvá töpuðu vitaskuld hlutafé sínu, ríkið eignaðist félagið að 3/4 og hefur sem betur fer náð meirihluta af kostnaðinum við björgunina til baka (sjá einnig hér, bls. 27 o.áfr.). Sökin í Sjóvá-málinu er ekki þeirra sem þurftu að taka til eftir óðu kapítalistana, heldur þeirra sem skópu það hugarfar og praktíseruðu þá viðskiptahætti sem leiddu til hrunsins.

• „SpKef var bjargað.“

Sparisjóðurinn í Keflavík var einstaklega illa rekinn í samkrulli viðskipta og pólitíkur. Gríðarlegt tap hans í hruninu kom aðeins smám saman í ljós eftir því sem kafað var dýpra ofan í bækurnar. Hann er eina íslenska fjármálastofnunin sem átti ekki nægar eignir fyrir innistæðum. Ríkissjóður varð því að hlaupa undir bagga með honum til að verja innistæður, sbr. yfirlýsingu Geirs H. Haarde frá október 2008 um að allar innistæður í íslenskum bönkum yrðu tryggðar. Sjóðurinn endaði að lokum inni í Landsbankanum.

• „Skuldir fólks ruku upp.“

Já, krónan féll um helming í hruninu og því fylgdi mikil verðbólga, sem hækkar verðtryggðar skuldir fólks. Í gegn um krónuna verður ógætileg hagstjórn sjálfkrafa að vandamáli alls almennings. Ríkissjóður var galtómur (sbr. fyrsta punktinn) og því takmarkað svigrúm til að hjálpa skuldurum. Ráðist var í 110% leiðina sem hafði þann stóra kost að vera á kostnað lánveitenda, ekki skattborgara. Greiðslujöfnunarvísitala var virkjuð (hún lækkar afborganir verðtryggðra lána þegar vísitala hækkar langt umfram laun), sett lög um greiðsluaðlögun, sett á fót embætti umboðsmanns skuldara o.m.fl. En rót vandans var að sjálfsögðu hagstjórnin í aðdraganda hrunsins og krónan okkar margblessuð.

• „Bankarnir voru einkavæddir/afhentir kröfuhöfum.“

Bankarnir voru hvorki einkavæddir né „afhentir kröfuhöfum“. En það var tekin ákvörðun um að ríkissjóður legði ekki fram eigið fé (hlutafé) Arion banka og Íslandsbanka nema að litlu leyti. Hefði ríkissjóður gert það hefðu skattgreiðendur tekið alla áhættu og ábyrgð á rekstri þriggja banka. Þá voru framundan gengislánadómar og alls kyns óvissa önnur um virði lánasafna. Eiginfjárframlög til allra bankanna hefðu numið vel á fjórða hundrað milljarða króna meðan ríkissjóður var galtómur.

Þetta var rétt ákvörðun í stöðunni, eins og sýndi sig síðar, þegar bankarnir komust hvort eð er í eigu ríkisins sem hluti af krónueignum sem kröfuhafar skildu eftir gegn því að sleppa út úr höftum með allar erlendu eignir föllnu bankanna.

• „Kröfuhöfum var gefið skotleyfi á heimilin.“

Þetta er innihaldslaus frasi. Stjórnvöld, hver sem þau eru, hafa engin ráð – innan ramma réttarríkisins – til að breyta einhliða höfuðstól eða skilmálum þegar gerðra löglegra lánasamninga. Lög geta jú ekki verið afturvirk, löglegir samningar skulu standa og engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema fullar bætur komi fyrir. Það var því aldrei möguleiki, þó menn hefðu viljað, að grípa inn í efni eða efndir lánasamninga. Sú staðreynd er óháð því hvernig eignarhaldi á bönkum var eða er háttað. Hins vegar var unnt að grípa til ýmis konar mótvægisaðgerða til að létta fólki róðurinn eftir föngum. Síðasta ríkisstjórn beindi þeim aðgerðum, til dæmis vaxta- og barnabótum, fyrst og fremst til þeirra sem höllustum fæti stóðu, þ.e. fólks með lægri tekjur og slæma skuldastöðu. Vitaskuld hefði verið æskilegra að gera meira fyrir fleiri, en ríkissjóður var því miður ekki aflögufær.

Að auki er það svo að aðeins lítill hluti fasteignalána heimilanna var í bókum Arion og Íslandsbanka (bankanna sem kröfuhafar áttu óbeint hlut í) eftir hrun. Íbúðalánasjóður var vitaskuld með stóran hlut, en bankarnir höfðu pakkað íbúðalánasöfnum sínum inn í „sértryggð skuldabréf“ fyrir hrun og selt þau m.a. lífeyrissjóðum. Þá hafði Seðlabanki Íslands eignast talsvert af þessum lánum þegar hann gekk að veðum hjá Kaupþingi og Glitni. Kröfuhafarnir hefðu því ekki ráðið miklu um innheimtu íslenskra íbúða- og neytendalána jafnvel þótt þeir hefðu beina aðkomu að stjórnun nýju bankanna, sem þeir höfðu ekki.

Gleymum því ekki að það var fall krónunnar sem stökkbreytti gengistryggðum lánum og olli verðbólguskoti sem hækkaði verðtryggðu lánin. Svo það sé endurtekið: vond hagstjórn og slælegt eftirlit bitnar á almenningi í gegn um íslensku krónuna. Hún er okkur gríðarlega dýr.

• „Það hefði átt að frysta vísitöluna.“

Það er ekki unnt að krukka í vísitölur sem notaðar eru til verðtryggingar lána skv. þegar gerðum lánasamningum. Til eru 2-3 dómafordæmi Hæstaréttar (t.d. „Samvinnusjóðsmálið“ frá 1990) sem gera þetta alveg skýrt: allar breytingar á grundvelli vísitalna þurfa að vera minniháttar og málefnalegar. Tilraunir til að „frysta vísitölu“ hefðu því verið dæmdar ólöglegar. Hitt er annað mál að svokölluð „greiðslujöfnunarvísitala“ var virkjuð eins og áður var nefnt, sem tók af allramesta kúfinn.

— o —

Ég gæti haldið áfram en læt hér staðar numið í bili. Þigg ábendingar um fleiri umfjöllunarefni í athugasemdum.

Mér sárnar þegar fólkið sem tók að sér rústabjörgunina í síðustu ríkisstjórn af mikilli ósérhlífni er haft fyrir rangri sök, og jafnvel hengt sem bakarar fyrir smið. Ekki tókst allt jafn vel sem síðasta ríkisstjórn ætlaði sér, en heilt yfir vann hún afrek. Ég myndi sjálfur helst gagnrýna hana – og þá með því að vera vitur eftir á – fyrir að hafa færst of mikið í fang. Hún reyndi að koma of mörgum góðum og þörfum umbótamálum í gegn samhliða risavöxnu þrekvirkinu í efnahagsmálunum, hafandi mjög nauman og jafnvel engan meirihluta á Alþingi (þökk sé villiköttum VG, mikil er ábyrgð þeirra) – og aðeins eitt kjörtímabil til að vinna með. Væntingarnar voru því sennilega spenntar of hátt og vonbrigðin því meiri sem því nemur. Hins vegar er ekki endilega sanngjarnt að dæma eftir væntingunum, heldur eftir árangrinum eins og hann varð, miðað við fordæmalausar aðstæður. Í því efni þarf enginn að skammast sín; þvert á móti.  ( upprunalega birtist þessi grein hér)

Rakst á þessar leiðréttingar á orðum Lilju Alferðsdóttur um Landspítalann

Viðkomandi sagði á facebook að hann ætlaði aðeins að benda á nokkrar rangfærslur og sagði:

Því meira sem Lilja tjàir sig um Landspítala, því augljósari verður pínleg vanþekking hennar à stofnuninni, stærstu og sennilega mikilvægustu stofnun landsins og fjölmennasta vinnustað í hennar eigin kjördæmi. Lítið dæmi (af mörgum) úr þessari grein;

"öll starfsemi Landspítala fer fram à framkvæmdasvæðinu" - þau ykkar sem starfið à Grensàs, Fossvogi, Vífilstöðum, Kleppi og víðar eru þà að gera hvað? Svo talar hún um 17 hús à Hringbrautarsvæðinu - að líkindum ruglar hún þarna saman þeirri staðreynd að í dag starfar LSH à 17 stöðum í 100 húsum.

 

Síðar bendir þessi facebook aðili á eftirfarandi:

Hugsanlega hefur hún þetta frà "sérfræðingum" sem SDG hefur valið að tala við - allavega hefur ràðherrann ekki séð àstæðu til að ràðfæra sig við raunverulega sérfræðinga í mâlinu hvorki frà NLSH, LSH eða HÍ

Verum kjörkuð

Smá um Flokk fólksins, Þjóðfylkinguna og fleiri

Á facebooksíðu þjóðfylkingar má finna þetta plagg. Sem er uppdráttur að samningi milli flokkana um sameiginlegt framboð. Sýnist að það snúist aðallega um að tryggja aðgang að þeim styrkjum sem framboðið mundi fá þó það kæmi ekki mönnum á þing. Sjá hér https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1802744516670545&set=gm.539314699601363&type=3&theater

 

Spurt er: Hvað eigum við að hjápa flóttamönnum frá öðrum löndum þegar íslensk börn lifa við fátækt?

Svarið er við hjálpum flóttafólki og fátækum börnum Við gerum það með því að kjósa flokka sem vilja vanda móttöku flóttamanna og skilvirka úrvinnslu málefna hælisleitenda. Við kjósum flokka sem vilja hækka tekjutengingar, húsaleigubætu, vinna að fjölgun  ódýrari félagslegum leiguíbúðum. Við kjósum flokka sem vilja hækka lágmarkslaun og bætur. Við kjósum ekki flokka sem gera út á að gera mest fyrir þá efnameiri en sem allra minnst fyrir þá sem verst standa! Þetta er ekki flókið.

Og umræða um að kosnaður við aðstoð við hælisleitendur og flóttamenn sé að koma í veg fyrir að hægt sé að útrýma fátækt er bara út í hött. Hér hafa um árabil verið nær engir hælisleitendur en samt var hér bullandi fátækt t.d. var fjölskylduhjálpin stofnuð á mestu uppgangstímum Íslandssögunar. Það er nú til nægur peningur í að ekkert barn ætti að þurfa að upplifa efnislegan skort.

Kennum Samfylkingunni um það !

Þetta virðist vera nýja tískan síðustu misserin að kenna Samfylkingunni um allt sem miður fer. Liggur við að maður hræðist að það sé til fólk sem komi til með að kenna Samfylkingunni um hvernig forsetakosningarnar fara í Bandaríkjunum. Eða hreinlega um næsta eldgos eða bara það sem fólki dettur í hug.  Förum yfir nokkur atriði

• Vg nýtur nú góðs fylgis í kosningum. En úps Vg var jú með Samfylkingunni í ríkisstjórn á síðasta Kjörtímabili. Þau fóru m.a. með Fjármálaráðuneytið lengi vel. Þau flæktu málin t.d. varðandi fiskveiðilögin að það varð ekkert úr því að aflahlutdeild færi á markað. Og högðu sér eins og verstu framsóknarmenn í mörgum málum.
• Kjörtímabilið á undan því var stutt og endaði þarna vorið 2009. Þar var Samfylkingin í stjórn með FLokknum. Þ.e. Sjálfstæðisflokknum. Og þar fór sjálfstæðisflokkur bæði með Forsætisráðuneytið og Fjármálaráðuneytið. Og ef út í það er farið hafði FLokkurinn gert það um 2 áratugaskeið. En nú er um fjórðungur kjósenda til að kjósa hann.
• Sjálfstæðisflokkurinn hafði áður en hann fór í samstarf við Samfylkinguna verið langtímum saman í sæng með Framsókn. Og saman höfðu þeir einkavinavætt bankana auk þess að létta sköttum af auðstéttinni. Og hefðu örugglega gjarnan viljað koma fleiri eignum til vina sinna. Hélt að allir vissu þetta.
• Menn láta eins og Samfylkingin eigi og ráði RUV. Það væri gaman ef fólk hugsuð hverjir hafa verið útvarpsstjórar þar. Held að þeir séu nær allir Sjálfstæðismenn. Eins og Magnús Geir, Páll Magnússon, Heimir Steinsson, Markús Örn Antonsson. Auk þess sem að Sjálfstæðisflokkur hefur farið með menntamálaráðuneytið megnið af þessum tíma og því bæði fyrir og eftir ohf væðinguna skipað stjórnaformann RUV og því furðulegt að fólk haldi að Samfylkingin ráði þar einhverju um.

Held kannski áfram með þetta síðar en áróður um Samfylkinguna hefur sannarlega síast inn í fólk. Fólk skal samt ekki halda að jafnaðarstefna og hugsjón hverfi þó að Samfylkingin verið lítil um stundarsakir. Ef hún er ekki að virka í þessu formi þá verður henni bara breytt eða stofnaður nýr flokkur, því að þið skulið ekki láta ykkur dreyma um að flokkar sem nú lofa jöfnuði og sanngirni standi við það til lengdar.