Það má segja að það eigi að blóðmjólka þessa grein EVU hjá Mogganum.

Önnur frétt um þetta mál sem er undir fyrirsögninni:

Stöndum ekki undir skuldabyrði

Og sú fyrirsögn fór í taugarnar á mér. Þarna hefði mátt vera spurningamerki. Bæði er ljóst að Eva er ekki sérfræðingur í hagfræði eða rekstri ríkja. Þó að stuðningur hennar við okkar málstað sé lofsverður! En einmitt í framhaldi af þessu langar mig að benda á ágæta grein eftir Jón Siguðrsson fyrverandi foramann Framsóknar á www.pressan.is í dag þar sem hann fjallr um mál sem mér hefur verið hugleikið. En það er þegar menn eru nú á síðustu mánuðum farnir að gera lítið úr embættismönnum og starfsfólki ráðuneyta sem og samningamönnum okkar. Meðal annars frá þingmönnum og svokölluðum sérfærðingum  Hann segir í grein sinni:

En þessar efasemdir gefa ekki tilefni til þess að fara lítilsvirðingarorðum um nefndarmennina sem sömdu um málið fyrir Íslands hönd. Engin ástæða er til að efa að þeir unnu verk sitt af heilindum, samviskusemi og vitund um alvöru málsins. Sum ummæli sem fallið hafa um samningamennina eru höfundum sínum til skammar.

Og framvinda málsins gefur ekki heldur tilefni til að draga athafnir fjármálaráðherra í efa sérstaklega. Allir vita hvernig hann kom að þessu máli. Allir vita að aðrir en hann stóðu að þessu og enn aðrir höfðu fjallað um þetta áður en hann tók á sig ábyrgð á viðbrögðum. Steingrímur J. Sigfússon er eins og margir aðrir að því leyti að áður hafði hann notað alltof stór orð um þetta mál. En það breytir því ekki að hann hefur tekið á sig þungt verkefni fyrir þjóðina, vaxið í starfi og á annað skilið en hnjóðsyrði fyrir viðleitni sína í þessu máli.

Bent hefur verið á flókin lögfræðileg atriði í Icesave-samningnum sem þarfnast sérstakrar skoðunar. Menn efast um að endurskoðunarákvæði samningsins séu nógu skýr. Dregið hefur verið í efa að skilmálar sem Evrópusambandslöndin höfðu viðurkennt hafi í raun mótað samninginn. Og vakin hefur verið athygli á því að enn hefur forsætisráðherra ekki reynt til þrautar að hnika málinu á hæsta stigi stjórnsýslu þjóðanna þriggja sem málið snertir mest.

Miklar umræður hafa orðið um mat á framtíðarhorfum varðandi greiðslur vegna Icesave. Sumt í ummælum manna um þetta vekur furðu. Vandaðar rökleiðslur opinberra stofnana um þetta hafa orðið að skotspæni nokkurra gáfumanna. En sumir þeirra hafa svert eigin málstað með tilhæfulausum stóryrðum og fullyrðingum. Auðvitað er framtíðin óvissu háð - og þarf ekki heil sjö ár til!

Jón Sigurðsson er alltaf að vinna sig í áliti hjá mér. Hann er maður sem kemur með yfirvegaðar athugasemdir og skoðn á málin. Væri ekki rétt að ríkisstjórnin reyndi að fá hann í vinnu t.d. við undirbúning ESB aðildarumsóknina?

 

Ísland – það sem læra má af efnahagshruninu

Flott hjá Evu en er hún að misskilja eitthvað?

Næ ekki alveg þessum kafla hjá henni. Er hún að segja í greininni að við við borgum meira enn innistæðutryggningarnar. Er hún að misskilja eitthvað?

Það voru Hollendingar og Bretar sem ákváðu einhliða að upphæð innistæðutryggingarinnar ætti að vera ekki aðeins 20 þúsund evrur fyrir hvern reikning, rétt eins og kveðið var á um í evrópskum og íslenskum lögum– nokkuð sem þegar var ógerlegt fyrir íslensku ríkisstjórnina að standa við, en hún hafði tilkynnt mjög fljótlega eftir að bankarnir voru þjóðnýttir að aðeins væri hægt að ábyrgjast innlán á Íslandi –, heldur að upphæð 50.000 til 100.000 evrur, jafnvel hærri.

Heldur hún að okkur sé gert að borga allar innistæðurnar?

Eflaust rétt hjá henni að alþjóðarsamfélagið er ekki að sýna okkur mikla miskunn. Og sér í lagi Bretar og Hollendingar. En það er líka þessi spurning um fordæmi.  Þ.e. kæmu þá aðrar þjóðir í kjölfar okkar..

Stöndum ekki undir skuldabyrði