Missti af þessu fyrirspurnartíma! - En spurði einhver....

Spurði einhver Bjarna að:

• Nú talar hann um að okkur sé best að hafa krónuna áfram. Spurði einhver hann að því að hvort að hann hefði lausnir á því að nú er hagnaður af vöruskiptum við útlönd sem skapar hvað um 100 milljarða í gjaldeyrir sem því miður fer allur í að greiða afborganir í útlöndum og vexti. Ef við verðum með krónuna áfram þá verðum við væntanlega að vera með gjaldeyrisvarasjóð upp á verulegar upphæðir. Það kostar okkur hef ég heyrt um 15 milljarða eða meira. Sér hann einhverja lausn á þessu?
• Nú þegar hann talar um aukna fjárfestingu hér á landi. Þá vonar hann væntanlega að það séu erlendir fjárfestar en gerir hann sér grein fyrir því að það þýðir mjög aukin innflutning á fjárfestingavörum sem kostar okkur gjaldeyrir á meðan á byggingu stendur. Veit hann hvaðan við eigum að fá þann gjaldeyrir?
• Nú svo vær ágætt að vita hvaðan hann ætlar að taka í hvelli gjaldeyrir til að borga út kröfuhafa á hrakvirði út úr landinu? Það þarf væntanlega hundruð milljarða í það.
• Þá hafa menn verið að velta fyrir sér hvar hann ætlar að skera niður í ríkiskerfinu til að mæta skattalækkunum. Því þó hann tali um stærri köku þá er ekki hægt að éta hana fyrr en hún hefur bakast. Þ.e. að fyrirtæki borga jú nánast enga skatta þegar þau eru að byggja upp á lánum. Og stóriðja t.d. undanþegni mestu af sköttum fyrstu árin.  Nú eru sjúkrahúsin að stynja undan niðurskurði, skólarnir líka og yfirleitt á flestum sviðum. Hvar ætla þeir að ná í peninga fyrir undanþágum á tekjuskatti vegna afborgana af húsnæðislánum, til að afnema skerðingarákvæði Elli og örorkuþega og fleira og fleira?
• Hvernig ætla þeir að afnema höft á krónu sem engin vill skipta með? Og hvernig með krónu sem er líkleg til að falla við afnám haftanna?
• Spurði einhver hvort þessi frétt hér skýrði kannski hversvegna Sjálfstæðismenn vilji halda í krónuna. Þ.e. að öflugir menn í flokknum eigi umtalsvert fé erlendis sem þeir geta notað svo hér á tvöföldu verði frá því að þeir fluttu það út:

Í síðustu viku var sagt frá því að hópur fjárfesta, undir forystu Framtakssjóðs Íslands (FSÍ), í eigu ríkisbankans og lífeyrissjóða, væri að setja sig í stellingar um að kaupa íslensku einkabankana Íslandsbanka og Arion banka. Í fréttum kom líka fram að aðrir í þessum hópi væru ýmsir fagfjárfestar.

Þetta er kunnuglegur inngangur að viðskiptafrétt. Í fréttum og tilkynningum af svona kaupum segir oftast að „hópur fjárfesta undir forystu lífeyrissjóða er að eignast…". Lífeyrissjóðir eru iðulega hafðir í forgrunni flestra stórra viðskipta sem verið er að gera. Það mýkir ásýnd þeirra og dregur úr áhyggjum almennings vegna þeirra.

Með í þessum fjárfestahópum eru þó iðulega einstaklingar og eignastýringasjóðir banka. Slíkir sjóðir eru í eðli sínu ekkert ólíkir hinum erlendu vogunarsjóðum, sem iðulega eru ekki kallaðir annað en hrægammasjóðir hjá ákveðnum kreðsum. Andlitslausir fjárfestar sem setja peningana sína í sjóði sem síðar kaupa eignir í þeim tilgangi að græða peninga. Án þess að nokkur fái að vita hversu mikla.

Hugmyndin um bankakaupin virðist ganga út á að þessir fjárfestar fái að kaupa bankana tvo á mjög niðursettu verði. Fjárfestarnir eru sagðir tilbúnir að greiða fyrir að hluta til eða öllu leyti með gjaldeyri sem þeir eiga erlendis. Röksemdafærslan er sú að þá eigi allir að vinna. Erlendir kröfuhafar komist út úr Íslandi en íslensku fjárfestarnir fái gríðarlega mikilvæg fyrirtæki með miklum afslætti.

Margir þeirra sem hafa verið að fjárfesta mikið á Íslandi eftir hrun voru nefnilega í aðstöðu til að sjá fyrir vandræði á góðærisárunum. Þeir pössuðu sig því á að flytja mikla fjármuni úr landi. Fall krónunnar um tæp fimmtíu prósent, gjaldeyrishöft og aukaafsláttur fjárfestingaleiðar Seðlabankans gerir þessum aðilum kleift að versla á brunaútsölu á Íslandi.

Og það hefur verið eftir miklu að slægjast á Íslandi fyrir þessa aðila. Eftir hrun fór enda stór hluti þjóðhagslegra mikilvægra fyrirtækja til banka eða annarra kröfuhafa sem ætla sér ekki að vera langtímaeigendur þeirra. Þetta voru meðal annars tryggingafélög, fjarskiptafyrirtæki, smásölurisar, fjölmiðlar, bílaumboð og auðvitað fjármálafyrirtæki. Í skýrslu Samkeppniseftirlitsins um málið, sem gefin var út í fyrra, sagði að 46 prósent þeirra 120 fyrirtækja sem flokkast stór á Íslandi hefðu verið í ráðandi eign fjármálafyrirtækja í byrjun árs 2011. Á því ári voru tuttugu slík seld og enn fleiri í fyrra. Öll eiga þau það sameiginlegt að hafa verið seld í íslenskum krónum með þeim margfalda afslætti sem felst í því að gera viðskipti í þeirri mynt.

En trompin í spilastokki endurskipulagningarinnar eru bankarnir. Þeir sem ráða þeim eru með örlög atvinnulífsins í höndum sér. Sérstaklega á meðan höftin eru í gildi. Það er hagur þeirra sem vilja eignast þá að tala niður krónuna og festa höftin í sessi. Þá fá þeir enga alþjóðlega samkeppni um þau fyrirtæki sem þeir vilja eignast. Þá sitja þeir einir að kökunni og geta dundað sér við að prútta við bakarann áður en þeir éta hana.

Það er vert að hafa þetta í huga þegar stjórnmálamenn, sjálfskipaðir sérfræðingar eða stórir leikendur úr viðskiptalífinu tala upp krónuna eða niður raunhæfa möguleika um upptöku annarra gjaldmiðla. Það stendur yfir barátta um valdataumana á Íslandi. Að henni koma margir og úr öllum áttum. Og sem stendur er krónan að tryggja að margir þeirra sem áttu eignir fyrir hrun eignist þær aftur.

Ekkert plan b og engin þörf fyrir það

Bjarni ætti kannski að kynna sér málin betur!

I ræðu sinni í dag sagði Bjarni Ben:

Fyrrverandi forsætisráðherra Finna var hér á landi fyrir nokkrum dögum á viðskiptaþingi. Hann sagði að það hefði hreinlega bjargað finnska velferðarkerfinu í kreppunni fyrir tuttugu árum að lækka og einfalda skatta á fyrirtækin og örva atvinnulífið.  Þannig var fjárfesting aukin, tekjur ríkisins tóku kipp og hægt var að standa undir velferðinni.

Maðurinn ætti kannski að kynna sér málin aðeins betur.  Ég skoðaði málin aðeins um árið. Finnar fóru hryllilega úr úr kreppunni. Það var gríðarlegt atvinnuleysi sem stóð í mörg ár. Það varð alveg heiftarlegur niðurskurður í velferðakerfinu.  Skólum var lokað og börn þurftu morgunmat í skólum vegna þess að þau fengu ekki almennilegan mat heima t.d um helgar.  Það var skorðið nður í heilbrigðisþjónustu. Og í öllu velferðarkerfinu. Og svo mjög að þeir eru enn að glíma við eftirköstin. T.d. af miklu atvinnuleysi ungs fólks. 

En það sem Finnar gerðu rétt var að þeir efldu tækni og háskólanám og sér í lagi í tengslum við stóra aðila eins og Nokia. En svo höfðu Finnar vit á að ganga í ESB og taka upp evru og því gleymir Bjarni Ben náttúrulega

Hér má sjá þróun Atvinnuleysis frá því fyrir hrun í Finnlandi og frá á daginn í dag

 

 Þarna sést að atvinnuleysi var langt yfri 10% i 12 ár eftir hrun hjá þeim.

Best borgið utan Evrópusambandsins

Bráðum kemur betir tíð og blóm í haga! - Eða ekki!

Sko það sem ég heyrði í ræðu Bjarna og viðtölum:

• Það á að lækka tekjuskatt og afnema þrepaskiptingu. Ef þá er væntanleg ekki verið að lækka á línuna. Þannig það þá hlýtur tekjuskattur að lækka á þeim sem hæst hafa launin og hækka á þeim sem minnst hafa.
• Það á að veita afslátt á tekjuskatt vegna afborgana af íbúðalánum. Sem hann líkti við tekjuskattsafsláttar vegna séreignarsparnaðar sem er reyndar ekki rétt því fólk borgar skatt þegar það tekur hann út.
• Þá á að taka af veiðigjöldin
• Það á að lækka tryggingargjald sem er nú kannski í lagi.
• Það á að lækka aðrar álögur á fyrirtæki eins og tekjuskatt. 

Svona skv. þessu þá sýnist mér í fljótubragði sem þetta séu kannski upp á um 50 milljarða sem tekjur til ríkisins minnka við þetta. Þá er það spruningin hvað heldur Bjarni að taki langan tíma til að bara þessa kökus sem hann ætlar að stækka á móti þessu. Við vitum að allar stærri fjárfestingar eru nærri skattlausar fyrstu árin. Orkan til þeirra er seld á lágmarkverði skv. fréttum í dag. Svo hvar ætlar Bjarni að fá tekjur á móti þessum lækkuðu tekjum. Sér í lagi þar sem flokkur hans ætlar að samþykkja á þessum Landsfundi tillögu um að það verði bannað að reka Ríkissjóð með halla.  Hvar ætlar hann að skera niður þá fyrir þessu.

Sér í lagi í ljósi umræðunar um stöðu Landspítala t.d. og velferðamála almennt? Hvar ætlar hann næstu árin að skera niður?

Og í ljósi þess að um 70% af húsnæðislánum eru við Íbúðalánasjóð sem á nú um 2500 íbúðir skilst mér. Hvernig ætlar hann að fjármagna það ef fólk fer að skila lyklum í umvörpum?

Og hvernig á að vera hægt a bjóða fólki hér svipuð lánakjör og í nágranalöndunum með krónu sem er á hraðri niðurleið og hefur verið síðustu 90 árin?

Hef bara sjaldan heyrt einn flokk koma með svona mikið lýðskrum og loforð sem ætlunin er að svíkja strax eftir kosningar. 

Vilja endurskipuleggja íbúðalán

Þessi staða er nú að hluta til í boði Bjartrar Framtíðar og stjórnarandstöðunar.

Alveg var það mér óskiljanlegt að Björt Framtíð skildi velja þetta þetta mál til að sýna fram á mátt sinn og megin og leggjast gegn ákvæði um frestun á gildistöku þessara laga fyrir Jól. Þeim var bent á þessar afleiðingar.

Vísað frá vegna nýrra barnalaga

Furðuleg vinnubrögð hjá Þor Saari.

Svona aðallega hvað heldur hann að hann græði á þessu. Nema að hann vilji bara alls ekki neinar breytingar á sjórnarskránni. Heldur hann virkilega að einhver græði á starfsstjórn allra flokka? Það myndi loga í deilum og hver ætti að leiða hana?

Og svona til að byrja með er það ekki forsetinn sem á að ákveða hvað tekur við ef stjórnin fer frá? Og finnst honum ekki líklegt að forsetinn myndi ekki fela einhverjum að mynda samstjórn allara flokka heldur skipa þá núverandi stjórn að sitja áfram út þessa 68 daga. Eða hreinlega skipa embættismenn í stjórn utan þings. 

Stjórnin svaraði ekki tillögum

Er ætlast til að fólk trúi svona kjaftæði?

Næ þessu ekki hjá Einari G. Þegar hann segir:

„„Það er sorglegt af því að það hefði verið svo hægur vandi að vinna öll þessi stóru mál í miklu samlyndi. En ríkisstjórnin vill það ekki. Hún kýs ófriðinn þó friður sé í boði.“

Hvað á blessaður maðurinn við. Þeir hafa í um 2 ár haft þetta mál til þess að vinna með. En lýstu því strax yfir að þeir væru ekki tilbúnir að vinna eftir þessum tillögum. Þeir boðuðu að þeir myndu leggja fram eigin tillögur að breytingu á stjórnarskrá en hún hefur ekki sést. Og síðan hafa þeir að mestu lagt það eina til í þessa umræðu að vera með málþóf og nær engar tillögur að breytingum. Nema að henda þessu og breyta bara því sem þeim hentaði.

„Kýs ófriðinn þó friður sé í boði“

Svona virkar krónan - Kafli 12

Már Guðmundsson frétt af vb.is

Seðlabankastjóri segir lítil myntsvæði um heim allan glíma við sama vanda.

Már Guðmundsson seðlabankastjóri segir hættulegt að reka eigin gjaldmiðil og muni krónan ekki verða sett á flot á ný án nokkurra hafta. Már segir þetta í samtali við Bloomberg-fréttaveituna. Þar er sömuleiðis rifjað upp að fyrir tæpu hálfu ári sagði Katrín Júlíusdóttir fjármálaráðherra krónuna of litla mynt í alþjóðahagkerfinu.

Már segir krónuna ekki eina litla gjaldmiðilinn sem eigin við þennan vanda að stríða. Umræðan um upptöku annars gjaldmiðils eigi sér sömuleiðis stað á fleiri smáum hagsvæðum. 

„Eftir því sem landið er minna þeim mun meiri er vandinn,“ segir Már.

• Svona virkar krónan

• Svona virkar krónan KAFLI 2

• Svona virkar krónan KAFLI 3 Svona skrifar Bubbi Morthens

• Svona virkar krónan KAFLI 4 Svona skrifar Egill Helgason

• Svona virkar krónan - KAFLI 5

• Svona virkar krónan Kafli 6

• Svona virkar krónan - Kafli 7

• Svona virkar krónan - Kafli 8 - maggib.blog.is - Vettvangur Magga

• Svona virkar krónan - Kafli 9 - maggib.blog.is

• Svona virkar krónan - Kafli 10

• Svona virkar krónan - Kafli 11 

 

Svona virkar krónan - Kafli 11

Ragnar H Hall í Fréttablaðinu í dag.

Ragnar Halldór Hall skrifar

Vorið 1967 lauk ég verslunarprófi frá VÍ og fór að starfa hjá innflutningsfyrirtæki. Sölugengi Bandaríkjadollara var þá 43 krónur. Breytingar á gengi krónunnar voru alltíðar og ekki alltaf tekin stutt skref í þeim efnum. Íslendingar sem fóru til útlanda máttu kaupa 100 sterlingspund í erlendum gjaldeyri – ef þeir þurftu meira urðu menn að kaupa hann á svörtum markaði. Ég fór aftur í skóla haustið 1968. Sölugengi dollara var þá komið í 88 krónur – hafði meira en tvöfaldast á rúmlega einu ári. Hér er að sjálfsögðu átt við „gamlar" krónur.

Í hvert skipti sem gengi krónunnar var fellt var búinn til „gengisjöfnunarsjóður". Í hann fóru peningar frá útflutningsgreinum sem fengu fleiri krónur fyrir afurðir sínar en þeir hefðu fengið við óbreytta gengisskráningu. Þessu fé var síðan ráðstafað til annarra atvinnugreina sem urðu fyrir skakkaföllum við gengisbreytinguna.

Ekki þarf að hafa mörg orð um það hvaða áhrif slíkar gengisbreytingar höfðu á kjör launafólks vegna hækkaðs verðlags – þetta var áratugum saman eitt helsta ágreiningsmál í kjarabaráttu hér á landi og þá auðvitað í stjórnmálalífinu um leið.

Hver er staðan nú?

Sölugengi Bandaríkjadollara er í dag um 127 krónur, eða nálægt 300 sinnum hærra en það var vorið 1967. Við erum líka með sérstaka löggjöf um gjaldeyrishöft sem hafa í för með sér verulega hættu á ólöglegu gjaldeyrisbraski og spillingu af ýmsu tagi. Samt erum við frá árinu 1993 aðilar að evrópska efnahagssvæðinu, en í því felst m.a. skylda til frjálsra fjármagnsflutninga og ýmislegs fleira sem við treystum okkur ekki til að standa við eins og málum er nú háttað í landinu.

Formaður Sjálfstæðisflokksins hefur í útvarpsþætti áréttað þá framtíðarsýn flokksins að ríghalda í krónuna sem gjaldmiðil landsins. Flokkurinn muni eftir kosningar í vor gera það sem í hans valdi stendur til að berja niður alla viðleitni til að koma annarri skipan á þau mál. Jafnframt beri að stöðva viðræður við Evrópusambandið þannig að örugglega verði ekki í ljós leitt hvað gæti komið út úr slíkum viðræðum. Á sömu nótum er Framsóknarflokkurinn eftir landsfundinn um daginn.

Langmikilvægasta málið

Vissulega hafa verið erfiðleikar í ýmsum ríkjum Evrópusambandsins, og ekki er búið að leysa þau mál öll. Halda stjórnmálamenn hér uppi á Íslandi að við getum leitt hjá okkur vandann á helstu markaðssvæðum okkar með því að halda dauðahaldi í krónuna og „verja" hana með gjaldeyrishöftum?

Eitt af gullkornum áranna fyrir hrun var staðhæfingin um að galdurinn á bak við íslenska efnahagsundrið væri sveigjanleiki gjaldmiðilsins. Við héldum uppi fáránlega „sterkri" krónu með því að bjóða hærri vexti en tíðkuðust nokkurs staðar annars staðar. Afleiðingar af þessu þekkja allir – skuldarar vísitölutryggðra húsnæðislána þó sennilega betur en margir aðrir. Í dag liggur „styrkur" krónunnar í því að löggjöf um gjaldeyrishöft kemur í veg fyrir rétta skráningu hennar.

 

Össur fundaði með litháskum kollega

Held að það sé nú verið að búa til vandamál úr engu.

Sé ekki hvað ætti að vera sem Frakkar ættu að vera að verja í landbúnaði sem ekki er þegar varið þá í dag innan ESB. Nú held ég að Bandríks vín fari nú varla að yfirtaka markaðinn í Frakklandi. Til þess þyrftu þau að batna þó nokkuð. Held að þessi frétt sé nú stormur í vatnsglasi því viðræður eru ekki hafnar. 

En get ekki séð hvað ESB andstæðingar á Mogganum ættu að hafa á móti því að vinir okkar í Evrópu geri víðtækan viðskiptasamning við Bandaríkin og auki hagvöxt og minnki atvinnuleysi. Mogginn hefur nú ekki haft svo lítlar áhyggjur af stöðunni þar. Og ekki verður verra að fólk þar auki viðskipti við Bandaríkin nema að það gæti dregið úr kaupum á vörum sem við erum að selja. En svo gæti verið að Morggamenn séu hræddir við að staðan í ESB batni og fólk hér fari að horfa meira til þess. 

ESB-ríki ekki einhuga um fríverslun

Leiðrétt slagorð Landsfundar Sjálfstæðisflokksins 2013?

Rakst á þessa mynd á netinu. Og í texta við myndina var verið að velta fyrir sér hvort að slagorðið fyrir landsfund hefði ekki farið vitlaust á netið.

Hvort að það hefði ekki átta að vera svona:

 

 

En eins og það er á heimsíðu þeirra er það svona: