Vilhjámur Þorsteinsson segir af sér sem gjaldkeri Samfylkingar

Hann skýrir ákvörðun sína á heimsíðu sinni mjög vel og hefur ekkert skv. því að fela:

Ég stofnaði hugbúnaðarfyrirtæki árið 1983, þá 17 ára gamall, ásamt félaga mínum. Félagið var svo selt á 10. áratug síðustu aldar til erlends hugbúnaðarfyrirtækis fyrir ágætis upphæð í sterlingspundum. Síðan þá hef ég verið vel settur fjárhagslega. Eignir mínar hafa að mestu leyti verið ávaxtaðar innan félags sem ég á í Lúxemborg – eins og er fullkomlega heimilt skv. „fjórfrelsi“ evrópska efnahagssvæðisins.

Félagið hefur vitaskuld alltaf verið gefið upp á skattskýrslum og íslensk skattyfirvöld hafa getað farið fram á að sjá ársreikning þess, sem þau hafa a.m.k. einu sinni gert til að sannreyna arðgreiðslu.

Félagið er venjulegt fullskattlagt hlutafélag og greiðir 21,84% tekjuskatt í Lúxemborg. Íslensk hlutafélög greiða 20%. En mikilvægt er að benda á að söluhagnaður af hlutabréfum, t.d. ef fjárfesting reynist góð og er seld með hagnaði – sem er meginuppistaðan í ávöxtun félags míns frá upphafi – er ekki tekjuskattskyldur hjá íslenskum hlutafélögum. Það er þannig m.a. til að komast hjá margsköttun. (Slíkur hagnaður er skattskyldur í nokkrum tilvikum, en ekki öllum, í Lúxemborg.)

Félagið í Lúxemborg á dótturfélag á Íslandi sem heldur utan um flestar fjárfestingar mínar hér. Það á jafnframt dótturfélag á Kýpur utan um tilteknar hlutabréfaeignir. (Það fyrirkomulag kemur til vegna reglna um skattlagningu söluhagnaðar hlutabréfa í Lúxemborg, og er í samræmi við bindandi álit sem leitað var eftir hjá skattyfirvöldum í Lúxemborg og þau samþykktu.)

Hvernig borga ég þá skatta?

Ég borga auðvitað alla skatta og skyldur sem mér ber og hef alltaf gert; í gegn um tíðina töluverðar upphæðir í sjóði íslenska ríkisins, sem ég tel ekki eftir mér.

Ég greiði að sjálfsögðu tekjuskatt af launum sem ég fæ; ég borgaði auðlegðarskatt (sem reiknast af öllu eigin fé félagsins í Lúxemborg) meðan hann var og hét (og sem ég er almennt fylgjandi); og ég borga fjármagnstekjuskatt af öllum arði sem tekinn er út úr félaginu.

Síðastnefndi liðurinn er grundvallaratriði því hann þýðir að 20% af eignum félagsins og ávöxtun þeirra (m.v. núverandi skattprósentu) munu með tíð og tíma renna til íslenska ríkisins, eftir því sem þeim er komið í verð og þær greiddar út í arð – að því gefnu að ég sé íslenskur skattþegn, sem ég er og hyggst vera. Sú staðreynd er algerlega óháð því að félagið er í Lúxemborg.

Félagið er ekki í Lúxemborg vegna skattahagræðis, heldur fyrst og fremst vegna krónunnar, gjaldeyrishafta og óstöðugleika íslensks efnahags- og stjórnmálaumhverfis. Ef við værum í ESB og með evru væri engin ástæða að hafa svona félag annars staðar en á Íslandi. Á hinn bóginn hefði það verið félaginu mjög erfitt, og nánast ómögulegt, að starfa eins og það gerir ef það hefði verið íslenskt félag undir íslenskum gjaldeyrishöftum. Nógu erfið hafa höftin verið samt.

Félagið átti ekki kröfur á íslensku bankana og það notfærði sér ekki fjárfestingarleið Seðlabankans.

Sem sagt: Persónulegar skattgreiðslur mínar eru nákvæmlega þær sömu og ef eignarhaldsfélagið hefði verið íslenskt. Félagið sjálft greiðir hærri tekjuskatt í Lúxemborg en það hefði gert á Íslandi, sérstaklega þegar það er haft í huga að söluhagnaður hlutabréfa er ekki skattskyldur í íslenskum félögum. Félagið er ekki í Lúxemborg vegna skattahagræðis.

Ég er svo heppinn að vera vel stæður, og tilheyri eflaust hinu fræga 1%. En ég er líka jafnaðarmaður að lífsskoðun, styð öflugt velferðarkerfi og samhjálp og að þeir sem mest eiga greiði sanngjarnan, og þá meina ég ríflegan, skerf til samfélagsins.

En þrátt fyrir allt sem að ofan er sagt, má augljóst vera að svona flókið eignarhalds- og fjárfestingadæmi hjá gjaldkera Samfylkingarinnar – jafnaðarmannaflokks Íslands er lítt til þess fallið að fókusera umræðuna sem nú stendur yfir um aflandsfélög og skattaskjól á það sem máli skiptir: ríkisstjórnina og stjórnarmeirihlutann í landinu.

Ég hef því ákveðið að segja af mér embætti gjaldkera Samfylkingarinnar, og styð stjórnarandstöðuna eindregið í því að kalla fram ábyrgð ríkisstjórnarflokkanna á sínu fólki.

Og síðan tilkynnir að hann sé hættur sem gjaldkeri flokksins. Hvað gera nú aðrir sem nefndir verða í Kastljósi Sunnudagins.

Telur að stjórnin standist tillöguna

Smá viðbót við 110 ára leyndina!

Hef heimilidr fyrir því að þessi gögn sem Framsókn eru að tala um eru gögn sem Stjórnskipunar og eftirlisnefnd Alþingis fékk send frá Fjármálaráðuneytinu. Þetta eru gögnin sem Víglundur hefur verið að vísa til og hefur fengið mikið af sjálfur.  Held að skv. því sem ég hef heyrt að Sjórnskipunar og eftirlitsnefnd hefur heimildir til að aflétta þessari leynd. Sem er nú ekki meiri leynd en svo að Alþingismönnum gefst tækifæri á að skoða þau núna. Vigdís Hauksdóttir hefur nú komið með reglulegar gusur um að þar séu ekki öll göng og sakað fólk um skjalafalls sem allt hefur þó reynst úr lausu lofti gripið.

Mér skilst a megin markmið Framsóknar sé smjörklípa núna til að sýna fram á að þó Sigmundur Davíð haf jú ekki talað um eigur sínar í skattaskjóli sem þo var borgaður skattur af þá séu aðrir sem hafi ýmsu að leyna. 

110 ára regla er eitthvað sem viðgengst á skjalasöfnum landsins varðandi viðkvæmar persónulegar upphlýsingar ef menn telja svo vera.  Fann þetta á facebook.

Svona er þetta samkvæmt lögunum: Almenna reglan er sú að allir eigi að hafa aðgang að opinberum gögnum. Undantekning er svo á því ef gögnin innihalda upplýsingar sem krefjast aðgangstakmarkana skv. lögum. Helstu lögin um aðgang að opinberum upplýsingum eru upplýsingalög (gilda fyrir skjöl sem eru yngri en 30 ára) og lög um opinber skjalasöfn (gilda fyrir skjöl sem eru eldri en 30 ára). Almennt eru aðgangstakmarkanir að skjölum sem innihalda viðkvæmar persónuupplýsingar í 80 ár. Forstöðumaður opinbers skjalasafns hefur heimild til að framlengja þá lokun upp í 110 ár þegar sérstakar ástæður mæla með því, t.d. að viðkvæmar persónuupplýsingar verði ekki opinberar á meðan einstaklingur lifir. Þá er jafnframt óheimilt að veita aðgang að skjölum sem geyma upplýsingar um virka og mikilvæga hagsmuni einstaklings eða fyrirtækis um atvinnu-, framleiðslu- eða viðskiptaleyndarmál.

Held að ef slíkar upplýsingar sem varðar þessi ákvæði í upplýsingalögum eru ekki til staðar þá hljóti allir flokkar að fagna því að þetta sé gert opinbert. Hugsa að þá komi gusa frá Vigdísi en það verði fljótlega slegið af sem bull.

Auðvita á að aflétta svona langri leit.

Það er náttúrulega engin tilviljun að Framsókn komi með þessa tillögu akkúrat í dag. En auðvita á að aflétta þessari leynd. En Vigdís Hauks sem hefur legið í þessu máli er nú fræg fyrir að misskilja það sem hún les og mistúlka. Eins væri gaman að einhver skýrði út af hverju þessi 110 ára leynd var sett á. Minnir að þarna hafi komið fram viðkvæmar upplýsingar um einstaklinga og bankaupplýsingar og þetta hafi verið krafa m.a. AGS. En ef Framsókn heldur að hún geti notað þetta gegn Steingrími þá er rétt að minna á að hann er væntanlega ekki að huga frekari stjórnmálum í framtíðinni. Hef á tilfinningunni að Framsókn haldi að hún geti notað þetta í kosningabaráttu sinni en sýnir okkur hversu miklir bullkollar þetta eru því það verða þá væntanlega Píratar sem njóta þessi

Vilja aflétta leyndinni